Τώρα που σκέφτομαι τη βραδιά,μου φαίνεται σα ψέμμα,σαν όνειρο!¼λοι εκεί μεσα γίναμε ένα!Χέρια,πόδια,κεφάλια,ιδρώτας,τούφες,σάλια,αγκαλίες,φιλιά,κλώτσομπουνιές,σπρωξιές,μεγάλες γουλιές,δάκρυα,φωνές,γέλια,χαρές,ζεμπεκιές,μελαγχρινές,2-3 ξανθιές και πάει λέγοντας σχημάτισαν μια γλυκόπικρη ανάμνηση (με λίγα σκουπιδάκια) της αποχαιρετηστήριας (μεγαλύτερης,ωραιώτερης,φανταστικότερης κ.τ.λ)συναυλίας!!!
ενα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΡΩ στα παιδιά-θαύματα,στη Μαρθα και στον Θανάση,που μας χάρισαν πολλά ανεκτιμητα..πως τα λεν..?
Τώρα που κλείσαν οι αυλέες θα βλέπω μπρος μου ό,τι ποθώ!