Μαγγανείες

Μουσική: Μανώλης Πάππος

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Σα να μη γεννήθηκαν ποτέ,

σα να 'ταν ένα ψέμα

άνθρωποι που δώσαν την χαρά,

που 'φτασε και σε μένα.

 

Άγιοι που δεν θα γιορταστούν

γιατί δεν θα τους βρουν τη μέρα που ταιριάζει,

άμυαλοι που πέσαν στην φωτιά

για να 'χει τ' όνειρο φωλιά για να κουρνιάζει.

2

Δεν τους πρέπουν εικονίσματα

κεριά και καντηλέρια.

Τις χοές μας που και που στη γη

και τη ματιά στ' αστέρια.

 

Μέσα στης ζωής τον πανικό,

ασίκικο χορό χορεύουν οι ψυχές τους.

Αχ καρδούλα δως μου δύναμη,

να βρω κάποια στιγμή και 'γώ τις αντοχές τους.

Μανώλης Πάππος: κιθάρα κλασσική

Μιχάλης Καλκάνης: κοντραμπάσο

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Στίχοι: Ξενοφών Γκαναδάκης

1

Σκαρφάλωσα με δύναμη σε κάβο σαπισμένο

που ο άνεμος τον έσπρωξε, μας έβγαλε στα βράχια.

Ένα πακέτο πέταξα σέρτικα στον πνιγμένο,

που παίζει ζάρια και χαρτιά και όλο χάνει τάχα.

2

Βρίζω που λες το χρόνο μου, που είναι όλο καρτέρια,

που σε μιαν ανεμόσκαλα σπατάλησα τα χρόνια.

Η μια της άκρη στο κενό, η άλλη από τα ρέλια,

η μια της άκρη στο βυθό, κι η άλλη ως τα αστέρια.

Πάνος Τόλιος: τύμπανα-κρουστά

Μιχάλης Πορφύρης: τσέλο

Κωσταντής Πιστιόλης: κλαρίνο

Παύλος Συνοδινός: κιθάρα ακουστική

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο

Απόστολος Ρίζος, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Μιχάλης Προφύρης, Κωσταντής Πιστιόλης, Παύλος Συνοδινός: χορός

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Παλιά, για κάθε ταξιδιώτη, υπήρχε σκιερό δεντρί,

όπου μπορούσε -όποιος κι αν ήταν- να ξεκουράσει το κορμί.

Άκουγε ο άνθρωπος στα φύλλα του ανέμου την βαθιά πνοή

κι όταν σηκώνονταν να φύγει η κούραση του είχε χαθεί.

 

Κι αν ήταν πλούσιος ή και πένης, είτε γυναίκα είτε παιδί

το ίδιο πρόθυμα δεχόταν να τους φυλάξει απ' τη βροχή.

Πλάτανοι, καρύδιες, σφενδάμια, φλαμούρια και βελανιδιές

'παίρναν του κόσμου την παράνοια και ημερεύαν τις ψυχές.

2

Όμως με του καιρού το διαβά οι οδοιπόροι χάθηκαν,

της καλοπέρασης κωθώνια γινήκαν και τρελάθηκαν.

Κι όσο γλυκύς ήταν ο ύπνος κάτω από τα φυλλώματα

τόσο σκληρό 'ναι το κρεβάτι για τα καημένα σώματα.

Κώστας Μερετάκης: ζίλια, μπεντίρ, κομπολόι-ποτήρι

Σωκράτης Σινόπουλος: λαούτα, πολίτικη κιθάρα

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Πλύστρα του ουρανού

Στύψε τα ρούχα σου

Στύψε τα σύννεφα

Σιψάω σήμερα.

 

Να πέσει μια βροχή

Έλα γριά βροχή ξέπλυνε τα κρίματα μου.

Κάθε σταγόνα σου

Ένα γλυκό φιλί για τα βλέφαρα.

 

Καλά που θα 'τανε

Να ξεκαθάριζε

Ν' άλλαζε η ζωή

Μόνο με μια βροχή.

 

Πες μου γριά βροχή

απ' όσους ξέπλυνες ποιοι ξανάρθαν λεκιασμένοι

Ζητώντας για άλλη μια

Για ακόμα μια φορά να τους λυπηθείς.

2

Πλύστρα τ' ουρανού

Να μ' έχεις κατά νου

Όταν μαραίνομαι

Όταν παιδεύομαι.

 

Να πιάνεις τ' άπλυτα

Απ' το κατάλυμα

Των αμέτρητων αστέρων

Κι απ' τη μπουγάδα σου

Να στάζει η βροχή

Μες στα σωθικά.

Πάνος Τόλιος: τύμπανα-κρουστά

Μιχάλης Πορφύρης: τσέλο

Κωσταντής Πιστιόλης: μελόντικα

Παύλος Συνοδινός: κιθάρα ακουστική

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο, τσαράνγκο

Απόστολος Ρίζος, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Μαρία Παπαγεωργίου, Μιχάλης Προφύρης, Κωσταντής Πιστιόλης, Παύλος Συνοδινός: χορός

Το «Σκουλαρίκι»(5) ηχογραφήθηκε ζωντανά στον «Σταυρό του νότου» με ηχολήπτη τον Μάκη Δρακόπουλο.

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Ένα πουλί απόδημο, καθόταν στην πλατεία,

χάζευε τους περαστικούς και έπινε μπύρα κρύα.

Η πρώτη φέρνει δεύτερη, κι η δεύτερη ζαλάδες

κάτω από τα καθίσματα κινούνται συμπληγάδες.

 

Και ενώ στο Vox παιζότανε έργο του Παζολίνι,

χάλασε απότομα ο καιρός και ξέσπασε μπουρίνι.

Δεν ήταν στάλες τις βροχής για να κρατάς ομπρέλα,

ήταν μπάτσοι διαλεχτοί που κάναν πασαρέλα.

2

Κανένας δεν τους κοίταξε, τους γύρισαν την πλάτη

και μείνανε τα μανεκέν στην πίκρα και στο άχτι.

Κι έτσι όπως ήταν του χεριού την πέσαν στο πουλάκι

γιατί 'χε στη φτερούγα του, φτηνό σκουλαρικάκι.

 

- Με γεια το μοντελάκι σου, που έφτιαξε ο Τσεκλένης!

Κυρ αστυνόμε το φτωχό, τι έφτεξα και δέρνεις;

- Φταίει το σκουλαρίκι σου, γιατί ανταύγειες βγάζει

κι ενώ 'μαι αυτοκράτορας γελάει και με χλευάζει.

Πάνος Τόλιος: τύμπανα

Μιχάλης Πορφύρης: μπάσο

Κωσταντής Πιστιόλης: κλαρίνο, μελόντικα

Παύλος Συνοδινός: κιθάρα ηλεκτρική

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο, καζού

Μιχάλης Προφύρης, Κωσταντής Πιστιόλης, Παύλος Συνοδινός και διάφοροι φίλοι...: χορός

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Στίχοι: Παραδοσιακοί

1

Μια μάνα που 'χε ένα γιο, μα ήταν λωλοπαρμένη

δεν είχε την υπομονή για να το αναθρέψει,

και στην ποδιά της το 'βαλε, πάει να το ρεματίσει.

 

Στο δρόμο που επήγαινε, στη στράτα που πηγαίνει

μια πέρδικα την απαντά, μια πέρδικα της λέγει:

 

«Μωρή σκύλα, μωρή άνομη, μωρή μαριολεμένη,

εγώ έχω δεκαοχτώ πουλιά, πάσχω να τ' αναθρέψω

και συ έκανες χρυσόν υιό, πας να τον ρεματίσεις;»

2

Και στην ποδιά της το 'βαλε, στο σπίτι της πηγαίνει.

Το έβαλε στην κούνια του, το τραγουδά και λέει:

 

«Γιε μου σαν γίνεις κυνηγός, σαν γίνεις παλικάρι,

σαν ανταμώσεις πέρδικα, να μην τήν εσκοτώσεις.

Η πέρδικα είναι η μάνα σου κι εγώ η μητριά σου»

Σωκράτης Σινόπουλος: λύρα πολίτικη, λαφτά

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο

(*) Τα λόγια τα συνάντησα ως νανούρισμα μέσα στο δίσκο «Λέσβος Αιολίς», σε συλλογή-επιμέλεια του Νίκου Διονυσόπουλου.

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Στα μοναστήρια προσευχές, στα καπηλειά κουβέντες

και στα βαμμένα βλέφαρα γκρεμός για τους λεβέντες.

 

Του μήλου τα δαγκώματα αιώνιοι μπελάδες

και τα κορίτσια τα παλιά αθόρυβες μανάδες.

 

Ανοίγει το ζεστό ψωμί, αχνός τριανταφυλλένιος

ανοίγει και μια φυλακή να βγει ο δικασμένος.

2

Τα βήματα, τα τρίμματα, του δρόμου κατακάθι,

της αγοράς τα κρίματα, του έρωτα τα πάθη.

 

Στη βάση του αντίχειρα το μαύρο μονοπάτι

και στην πλατεία του χωριού οι εκβολές του Ευφράτη.

 

Κάτω από φύλλα κίτρινα κοιμούνται καπετάνιοι

κι αυτό που χτες περίσσευε αύριο δε θα φτάνει.

Παύλος Συνοδινός: κιθάρα ηλεκτρική

Κωσταντής Πιστιόλης: γκάιντα, αερόφωνο "buzzing bow"

Γιάννης Χαρούλης: aquapbone, καλίμπα

Μιχάλης Καλκάνης: μπάσο, λούπα

(*) Το πρώτο δίστιχο είναι τούρκικη παροιμία, από το βιβλίο «Τούρκικες παροιμίες» του Θωμά Κοροβίνη.

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Ο καβαλάρης τ' άλογο το 'χε μες στην καρδιά του.

Που να 'βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.

Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι,

στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.

 

Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο,

κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ' τον ίσκιο.

Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω,

αστρίτης στραβογάμησε και δίνει δαγκωσιά του.

 

Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες

ο καβαλάρης το θρηνεί, χαϊδεύει τους λαγώνες.

«Σύντροφε που ξανοίγεσαι, που χάνεσαι και φεύγεις;

Ας δώσουμε όρκο. Με καιρούς θα σ' εύρω ή θα μ' εύρεις».

 

Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, σκυφτός την πόρτα ανοίγει,

καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει.

Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν

το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ' αφήσαν.

 

Περνούσε κι ένας μάστορας που 'μαθε στην Κρεμόνα

να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.

Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια,

την πήρε κι έφτιαξε μ' αυτή δοξάρια ένα κι ένα.

2

Δυο μήνες έκανε ο νιος ν' ανοίξει παραθύρι

την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο πανηγύρι.

Εκεί 'ταν λαουτιέρηδες που θέλαν' παρακάλια

ήταν κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια.

 

«Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.

Θέλω ν' ακούσω απ' τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω».

 

Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,

ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι,

και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,

τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.

 

Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει

ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.

Παύλος Συνοδινός: κιθάρα ακουστική

Μιχάλης Πορφύρης: τσέλο

Κωσταντής Πιστιόλης: μελόντικα, γκάιντα, ζουρνάς, άρπα στόματος, φλογέρα

Πάνος Τόλιος: τύμπανα

Σωκράτης Σινόπουλος: λύρα πολίτικη

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Ως είσαι ξαπλωμένη με βλέφαρα κλειστά

Σε γη χορταριασμένη, σε γη φαρμακερή

δεν ξέρω αν κοιμάσαι ή εμένα λαχταράς

να δώσω ύστερο φιλί.

 

Μα απ' τους πολλούς αιώνες που κάθομαι βουβός

έχω ριζώσει χάμω, τα χέρια μου κλαδιά.

Πως να σε πλησιάσω, έρημο κορμάκι πως

να σε κρατήσω αγκαλιά.

2

Έλα μεγάλε Βούδα, έλα ακίνητε

χαιρέτησε την κόρη που σου 'φτιαχνε καφέ.

Μπροστά σου θα 'ναι εντάξει, μα σα φύγεις θα παραμιλά

που η αγάπη έφυγε.

Παύλος Συνοδινός: κιθάρα ηλεκτρική

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Αν γυρέψουν οι καημοί τραγούδια ξεχασμένα,

αν το ζάρι που 'πεσε δεν θα βρεθεί ξανά,

αν των χειλιών οι χαρακιές απαρνηθούν το ψέμα

κι αν τα παραθυρόφυλλα χτυπήσουν δυνατά...

 

Αν γίνει η καρδιά σφυρί και σήμαντρο το στέρνο,

αν τα μαλλιά σου φτιάξουν της αράχνης τον ιστό,

αν των ματιών οι ποταμοί ξυλεία μεταφέρουν

κι αν γίνει η ανάσα σου σπαθί δαμασκηνό...

2

Τότε κι εγώ θα θυμηθώ που σ' έχω αγαπήσει,

θα φέρω πίσω τα πουλιά τ' αποδημητικά,

θα κοιμηθώ στον ίσκιο σου, θα ψάξω για πατρίδα,

όλο τον κόσμο πύκνωσες σε μια σταλαγματιά.

Παύλος Συνοδινός: κιθάρα ηλεκτρική

Μιχάλης Πορφύρης: τσέλο, σφύριγμα

Κωσταντής Πιστιόλης: κλαρίνο

Πάνος Τόλιος: τύμπανα

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο

Σωκράτης Σινόπουλος: πολίτικη λύρα

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Να 'χεις το δέρμα του πελάγου

και του τύφλου το χάδι.

Έτσι μπορεί να σε ποθήσουν

κι ίσως να σου το πουν.

 

Αλλιώς την πρώτη άνοιξη,

στο πρώτο σταυροδρόμι,

θα σκορπιστούν οι έρωτες,

θα μείνεις μοναχός.

 

Να 'χεις της νύχτας την ανάσα

και της αυγής το δάκρυ.

Έτσι μπορεί να σε θελήσουν

κι ίσως να σου το πουν.

2

Αλλιώς στην πρώτη άνοιξη,

σε ηλεκτροφόρο σύρμα

σαν τα πουλιά θα στέκονται

οι άδειες σου στιγμές.

 

Να 'χεις τα χείλη της αβύσσου

και της φωτιάς το βλέμμα.

Έτσι μπορεί να σ' αγαπήσουν

κι ίσως να σου το πουν.

 

Αλλιώς την πρώτη άνοιξη,

στην πρώτη ανθοφορία,

θα 'ρθουνε πίσω οι καημοί

για να 'χεις συντροφιά.

Μιχάλης Πορφύρης: τσέλο

Γιώργος Κοντογιάννης: μαντολίνο

Σωκράτης Σινόπουλος: πολίτικη λύρα

Θανάσης Παπακωνσταντίνου: ηχητικό περιβάλλον

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο, ντέφι

Γιάννης Παξεβάνης: λούπα

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

1

Σαν τις αλογόμυγες

στης άνοιξης την πλάτη

τώρα χάσκουν αδειανά

τα πολυβολεία.

 

Τα κοιτώ κι αναριγώ

που μια μέρα είδα

τον αντάρτη τον Ramon

καθιστό σε μια άκρη.

 

Άρμεγε μια αχτένιστη,

μια ρούσα γίδα

κι όπως κοντοστάθηκα

λόγο μ' απευθύνει:

2

«Έχεις χαιρετίσματα

καποιανού Δημήτρη,

γάλα για τα ορφανά

που δεν έχουν σπίτι»

 

Στάθηκα στον παράδρομο.

Όσο πιο όμορφη είναι η μέρα,

τόσο πιο βάσανο η ζωή.

Πάνος Τόλιος: τύμπανα

Μιχάλης Πορφύρης: ηλεκτρικό τσέλο

Κωσταντής Πιστιόλης: τρομπέτα, καβάλ, μπάσο, κλαρίνο

Παύλος Συνοδινός: κιθάρα ηλεκτρική

Γιάννης Χαρούλης: λαούτο

Μιχάλης Πορφύρης, Κωσταντής Πιστιόλης, Παύλος Συνοδινός: χορός

The Udjat Team Info

Η Udjat Team ευθύνεται για τη δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας.
The Udjat Team is responsible for weaving this site.

Αν σας ενδιαφέρει η επικοινωνία μαζί μας, δοκιμάστε το παρακάτω email:
If you are interested in contacting us, please use the email address below: