Συνέντευξη στο περιοδικό "Fuit"
"Άκουσα πολύ… σαβούρα μέχρι να συναντήσω την τέχνη"
"Η συνεργασία με Κωνσταντινίδη και Κιτσούλη ήταν ό,τι πιο συγκινητικό στο δίσκο Βραχνός Προφήτης"
"Το κομμάτι για τη Βάλια Κάλντα γράφτηκε μετά από μια βόλτα εκεί για μανιτάρια"
"Αργά η γρήγορα ο κάθε άνθρωπος βρίσκει τη μουσική που του αξίζει"
Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ
Παρά το γεγονός ότι άργησε να καταλήξει στα τραγούδια που του ταιριάζουν και που του… αξίζουν, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έδειξε από μικρός πως δύσκολα η επιστήμη και συγκεκριμένα το τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών θα τον κερδίσει στην κόντρα απέναντι στη μουσική. Λόγω του θαυμασμού του για το Μάνο Λοΐζο επιχείρησε να του στείλει κάποιους στίχους, αλλά η συνεργασία τους δεν προχώρησε ποτέ αφού ο θάνατος πρόλαβε τον Μάνο Λοΐζο. Ο ίδιος πάντως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, αρκετά χρόνια μετά χαίρεται που δεν κυκλοφόρησαν αυτά τα τραγούδια διότι όπως χαρακτηριστικά είπε η ορμή της ηλικίας των δεκαεννέα-είκοσι χρόνων, δεν είχαν την εσωτερικότητα που ο ίδιος πιστεύει ότι βγαίνει στον σημερινό στίχο που κάνει.
Ένας αναρχικός της μουσικής, ένας άνθρωπος που δεν του αρέσει να δίνει τη δική του αίσθηση στο τι εννοεί όταν γράφει ένα στιχάκι και που πιστεύει ότι η εξουσία φθείρει και τους καλύτερους ανθρώπους.
Με μουσική πορεία σε δύσκολες διαδρομές, με αμέτρητες καλλιτεχνικές αναζητήσεις και με πειραματισμούς που εκτόξευσαν τη μουσική του "Θανάση" όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι θαυμαστές του.
Και είναι θεωρώ μεγάλη τιμή για το fuit και για μένα προσωπικά ο "δύσκολος" (κατά πως λένε) στις συνεντεύξεις Θανάσης Παπακωσταντίνου μας άνοιξε την καρδιά του κι' ακόμη μεγαλύτερη τιμή για τα Γρεβενά που μπορεί να μην τραγούδησε ακόμα εδώ, ωστόσο ο ίδιος φροντίζει να δείχνει σε κάθε του εμφάνιση πόσο πολύ εκτιμάει την πόλη μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως επέλεξε να ξεκινάει τις LIVE εμφανίσεις του με το τραγούδι που έγραψε για τη Βάλια Κάλντα (ομώνυμο κομμάτι), και να κλείνει με τον "Ήμερο Ύπνο" του Χρήστου Μπράβου, ποιητή από τη Δεσκάτη Γρεβενών στον οποίο κάνει ειδική αναφορά για τον πρόωρο θάνατο του. Παράλληλα στο πλευρό του εδώ και χρόνια ο Φώτης Σιώτας με καταγωγή από τα Γρεβενά και στις τελευταίες ζωντανές εμφανίσεις σε Μακεδονία και Ήπειρο και ο Δημήτρης Κιτσούλης, αλλά και η Ματούλα. Και ο Γιώργος Κωνσταντινίδης παλιότερα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δημήτρη Κιτσούλη που εκτός από τα ενδιαφέροντα στοιχεία που μας έδωσε για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μας βοήθησε παράλληλα να έρθουμε και σε επαφή μαζί του για την συνέντευξη που ακολουθεί. Μια κουβέντα που θα μπορούσε να κρατήσει ώρες ολόκληρες. Με τον μεγάλο Λαρισαίο τραγουδοποιό, τον επιστήμονα καλλιτέχνη, τον δικό μας "Θανάση".
Γεννηθήκατε στην Ελασσόνα, μεγαλώσατε στον Τύρναβο, ζείτε μόνιμα στη Λάρισα και απ' ότι γνωρίζουμε θέλετε να ζήσετε μόνιμα σ' ένα χωριό της Θεσσαλίας. Πόσο δύσκολο είναι αυτό για έναν άνθρωπο της μουσικής για να κάνει βήματα μπροστά;
"Μπορεί πράγματι να είσαι μακριά από τα πολιτιστικά κέντρα, αλλά είσαι δίπαλ στο φυσικό περιβάλλον. Και στο θέμα διαμονής και τρόπου ζωής η επιλογή το να ζήσω μόνιμα στη Λάρισα δεν είχε να κάνει με τη μουσική. Θεωρώ όμως πως δεν έχει να κάνει με τις αποφάσεις που παίρνεις, αλλά πως λίγο πολύ όλα είναι μοιραία να γίνουν έτσι. Πάρε παράδειγμα εμένα. Ούτε καλή φωνή έχω, φάλτσος είμαι τις περισσότερες φορές, δεν ξέρω να παίζω κάποια όργανα καλά, δεν έχω σκηνική παρουσία και παρ' όλ' αυτά έκανα κάτι στη μουσική. Έτσι νομίζω δηλαδή…".
Μεγαλωμένος να φανταστώ κυρίως με παραδοσιακά ακούσματα λόγω της ζωής στην επαρχία;
"Κατά κύριο λόγο ναι. Μεγάλωσα κοντά στα μέρη σας, σ' ένα χωριό κοντά στη Δεσκάτη και η μουσική ήταν στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Στο σπίτι, στα καφενεία, στις δουλειές στα χωράφια, ο κόσμος τραγουδούσε παντού. Δεν υπήρχαν τηλεοράσεις να αποβλακώνουν τον κόσμο. Και άκουσα πολλά πράγματα. Και ωραίες μουσικές αλλά και πολύ σαβούρα. Άκουσα πολλά σκουπίδια, αλλά όταν στην πορεία συνάντησα την πραγματική τέχνη, τα τραγούδια που μου έβγαλαν συναίσθημα, που μου προκάλεσαν το κλάμα και κατάλαβα ποια είναι τελικά η μουσική που μου ταιριάζει, η μουσική που μου αξίζει. Κια νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι αργά ή γρήγορα φτάνουν κάποια στιγμή σ' αυτό το σημείο να βρουν τη μουσική που τους αξίζει και που τους ταιριάζει".
Σπουδάσατε μηχανολόγος μηχανικός αλλά γράφατε στίχους παράλληλα με τις σπουδές. Τι ήταν αυτό όμως που σας έφερε πιο κοντά στη μουσική;
"Για αρκετά χρόνια ζούσα από τη μηχανολογία και μέχρι πριν από λίγο καιρό είχα το πτυχίο μου σε μία εταιρεία, αλλά πλέον το έχω εγκαταλείψει το συγκεκριμένο αντικείμενο. Τώρα έχω τη δυνατότητα να μην εργάζομαι πολύ και νιώθω τυχερός γι' αυτό. Βλέπεις έχω γνωρίσει πολύ κόσμο σε διάφορες δουλειές και μόνο βλέποντας ανθρώπους που παλεύουν για το μεροκάματο μπορείς να καταλάβεις πως υπάρχει και η άλλη πλευρά της ζωής. Η ζωή δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες και οι ηθοποιοί. Είναι κι αυτοί που χύνουν πολύ ιδρώτα για να ζήσουν. Πάντως η μηχανολογία με βοήθησε να διαχειρίζομαι καταστάσεις και να μην πελαγώνω με την πρώτη στραβή".
Όλές αυτές οι εικόνες των ανθρώπων στο δρόμο για το μεροκάματο έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τα τραγούδια σας;
"Η έμπνευση δεν έχει κανόνες. Η έμπνευση είναι τα πάντα, είναι συναισθήματα, είναι εικόνες, είναι στιγμές και όλα αυτά μαζί γίνονται ένα χαρμάνι που ξαφνικά μέσα από αυτό πετιέται κάτι και μαζί του παρασέρνει και κάποια άλλα στοιχεία και βγαίνει κάτι σημαντικό στην τελική του μορφή. Μπορεί να ψάχνεις ένα κομμάτι γύρω από κάτι πολύ σημαντικό για σένα, αλλά να δεις τελικά ένα αυλάκι στο χωριό και το νερό να κυλάει μέσα σ' αυτό και να σου δημιουργήσει κάτι πολύ μαγικό. Και να γράψεις ένα κομμάτι εξαιρετικό από εκεί που ούτε καν το περίμενες".
Έχουμε παρατηρήσει πάντως πως στα τραγούδια σας δεν περιγράφετε συναισθήματα αλλά τα αφήνετε να βγουν μέσα από τις περιγραφές σας για εικόνες.
"(Γελάει) Νομίζω πως είναι πολύ βαρετό να περιγράφω συναισθήματα και καταστάσεις που στο παρελθόν έχουν περιγράψει οι περισσοτεροι. Το θέμα είναι να βγάλεις αυτό το συναίσθημα μέσα από μία εικόνα. Μέσα από απλά πράγματα και από απλές καταστάσεις που με την πρώτη ματιά δεν μπορείς να πιστέψεις που μπορεί να σε οδηγήσει μία απλή εικόνα".
Σ' αυτή την κατηγορία ανήκει και το κομμάτι για τη Βαλιά Κάλντα που έχετε γράψει; Και ποια ήταν η αφορμή που πήρατε για να γράψετε το συγκεκριμένο κομμάτι.
"Είχα ανέβει Γρεβενά να συναντήσω ένα φίλο μου τον Γιώργο Κωνσταντινίδη και πήγαμε βόλτα στο βουνό. Πήγαμε στη Βάλια Κάλντα για μανιτάρια και κάπου εκεί στη βόλτα μου βγήκε το κομμάτι. Δεν θυμάμαι αν ήταν την πρώτη ή τη δεύτερη ή την τρίτη φορά, αλλά δεν έχει σημασία. Το θέμα είναι ότι ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν καθρέφτη παραμορφωτικό. Λαμάβει εικόνες και ερεθίσματα και αντικατοπτρίζει ανάλογα. Κάτι σαν φίλτρο που αναλύει την κάθε εικόνα που λαμβάνει και το κάθε ερέθισμα που παίρνει. Κάπως έτσι ήρθε και το κομμάτι μέσα από τις εικόνες που συναντήσαμε εκεί, σε μια απλή βολτα στο βουνο".
Με τον Κωνσταντινίδη και τον Κιτσούλη, πάντως είχατε συνεργαστεί και παλιότερα στην εισαγωγή από τοιν "Ήμερο Ύπνο". Πως προέκυψε αυτή η συνεργασια;
"Μου είχαν στείλει τα παιδιά παλιότερα μία κασέτα με ζωντανές ηχογραφήσεις τους, με τίτλο "χορεύοντας με τους λύκους" και πραγματικά είχα βρει πολύ ενδιαφέρουσα αυτή τους τη δουλειά. Είχε πολύ μεράκι και πολύ σθένος. Όταν λοιπόν προέκυψε το κομμάτι του Μπράβου "Ήμερος Ύπνος" κάλεσα τα παιδιά στο στούντιο και δεν σου κρύβω πως εκείνη η εισαγωγή και γενικά η συνεργασια ήταν από τις πιο συγκηνητικές στιγμές του δίσκου. Είχαν και τα παιδιά κάποια δικά τους προσωπικά προβλήματα εκείνο το διάστημα, υπήρχε και συναισθηματική φορτιση και βγήκε πολύ έντονο όλο εκείνο το σημείο του κομματιού".
Με τον Κιτσούλη πάντως συναργαστήκατε και στα τελευταία LIVE που δώσατε σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και στην Ήπειρο.
"Και η Ματούλα που έχουμε τώρα και τραγουδάει μαζί μας εκεί κοντά από τα μέρη σας είναι. Γενικά πάντως η περιοχή των Γρεβενών και τα μέρη εκεί μου είναι πολύ οικεία αφού κι εγώ εκεί κοντά μεγάλωσα. Για το Δημήτρη τώρα, σε όποιες πόλεις θεώρησα πως "περνάει" αυτό που κάνει πολύ καλά με τα παραδοσιακά κομμάτια τον είχα μαζί μου και πραγματικά περάσαμε μαγικές βραδιές. Στη Βλάστη για παράδειγμα ήταν μία από τις καλύτερες βραδιές. Δεν περιγράφεται αυτή η βραδιά. Ξέρεις είμαστε και πολλά άτομα και κάποιες φορές ξεφεύγει η κατάσταση με την καλή έννοια".
Σιώτας, Κωνσταντινίδης, Κιτσούλης, Μπράβος, Βάλια Κάλντα τόσες αναφορές στην πόλη μας στις LIVE εμφανίσεις σας κι όμως ακόμα δεν σας έχουμε δει ζωντανά στα Γρεβενά. Πλησιάζει αυτή η στιγμή;
"(Γελάει) Τι να σου πω, ακάλεστος να έρθω; Η αλήθεια είναι πως έγινε παλιότερα μια επαφή με πολιτιστικό φορέα της πόλης αλλά δεν ταίριαξαν οι ημερομηνίες, ισως να είμαστε κι εμείς πολύ ακριβό σχήμα. Βλέπεις είμαστε 10 άτομα στη σκηνή και 5-6 άτομα τεχνικοί είναι μεγάλο το κόστος. Και ξέρεις σ' αυτές τις περιπτώσεις ο άλλος σου λέει γιατί να δώσω τόσα και να μην φέρω τον κανονικό τον Παπακωνστνατίνου, τον Βασίλη που τον ξέρει και περισσότερο ο κόσμος. Κι εμείς γενικά δεν έχουμε και την καλύτερη σχέση με τα MEDIA και την τηλεόραση και αυτοί που βρίσκονται συνήθως σε φορείς πολιτιστικούς στους Δήμους, ψάχνουν αυτούς που είναι γνωστοί στον κόσμο από την τηλεόραση και όχι με βάση αυτά που θα προσφέρουν".
Έχετε συνεργαστεί με διάφορους μουσικούς, ξεχωρίζετε κάποια συνεργασία περισσότερο και γενικά ποια είναι τα κριτήρια που ψάχνετε σε κάθε συνεργασία;
"Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κάνει και πολλές συνεργασίες, αλλά αυτό που κοιτάω είναι αυτή η συνεργασία να με συγκινεί. Να μου κάθεται αισθητικά καλά και μέχρι τώρα όλες οι συνεργασιες μου ήταν έτσι όπως της περίμενα και ίσως και καλύτερες κάποιες φορές".
Έχει τύχει πάντως να γράψετε κάποιο κομμάτι και πριν ακόμα το τραγουδήσετε να πείτε πως αυτό θα το έλεγε καλύτερα ο Μάλαμας ή η Φριντζήλα;
"Μέσα μου ξέρω καλύτερα από τον καθένα πως να το λέω, αφού εγώ το γράφω και ξέρω πως πρέπει να ακουστεί ο κάθε στοίχος το κάθε σημείο. Μέσα μου λοιπόν το λέω καλύτερα από τον καθένα. Μερικές φορές όμως η φωνή μου δεν βοηθάει και θεωρώ πως είναι πιο σωστό να το πει κάποιος άλλος, που θα το πει σίγουρα καλύτερα".
Ισχύει αυτό για το "Άστρο του πρωινού" και το Νίκο Παπάζογλου;
"Θα έλεγα πως ναι. Αν και οι… σκληροπυρηνικοί μου λένε πως εγώ το λέω καλύτερα θεωρώ πως ο Νίκος το είπε πραγματικά μαγικά αυτό το κομμάτι. Το τραγούδησε σαν προσευχή, όπως δηλαδή έπρεπε πραγματικά να ακουστεί αυτό το κομμάτι. Προσωπικά θεωρώ πως η εκτέλεση από τον Παπάζογλου ήταν μαγική"
Ένα καλό κομμάτι είναι θέμα στίχου, μουσικής, καλής φωνής ή ψυχής γενικότερα;
"Ένα σύνολο νομίζω όλων αυτών. Δηλαδή αν έχεις ωραία φωνή, έχεις ψυχή και τραγουδάς σκουπίδια τι να το κάνεις μετά; Χρειάζονται ολα για να βγει ένα κομμάτι και να πεις αυτό πραγματικά είναι κάτι το εξαιρετικό".
Για το φινάλε άφησα το επόμενο βήμα που ετοιμάζει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου αν και κυκλοφόρησε πρόσφατα ο "Ελάχιστος εαυτός" και φυσικά τις εμφανίσεις που έχετε προγραμματίσει ή που σκέφτεστε να πραγματοποιήσετε…
"Έχουμε προγραμματίσει κάποιες εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και ελπίζω να βρεθούμε και αλλού. Είναι στα πλάνα μας να… γυρίσουμε αυτό το καλοκαίρι και η αρχή θα γίνει στις 11 Ιουνίου σ' ένα ξενοδοχείο ενός φίλου εδώ στα μέρη μου στην Καρίτσα".
Να σας ευχαριστήσω πολύ για την τιμή αυτή που μας κάνατε και να ευχηθώ να σας δούμε ειτέλους κάποια στιγμή και στην πόλη μας.
"Εγώ σας ευχαριστώ και μακάρι να γίνει αυτό. Θα είναι πιστεύω μια ωραία βραδιά παρέα με πολλούς φίλους σε γνώριμα για τους περισσότερους από μας μέρη".