Από Ζακ Στεφάνου (
συνέντευξη Ζακ Στεφάνου στο Pramnos.net):
- Για πες μας και τι ακούς από μουσική και γενικά τι παρακολουθείς στην Ελλάδα;
- Στην Ελλάδα δεν παρακολουθώ πάρα πολλά πράγματα... Δηλαδή είναι πολύ συγκεκριμένοι καλλιτέχνες που τους παρακολουθώ και μου αρέσουν. Ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου, ο Σωκράτης ο Μάλαμας, ο Γιάννης ο Αγγελάκας, ο Παυλίδης... Δηλαδή αυτοί που ήταν και πιο παλιά και έχουν δείξει πολλά χρόνια με την πορεία τους ότι επιθυμούν τη μουσική σε ανώτερο επίπεδο.
- Συνέχεια προχωράνε
- Ναι, προχωράνε, δε μασάνε να κάνουν πειραματικά πράγματα... Δηλαδή ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου έχει... είναι σαν να έχει δύο πορείες αυτός ο άνθρωπος. Από τη μια έχει αυτό που τον έχει χαρακτηρίσει, το ρεμπετικο-παραδοσιακό, και από την άλλη δείχνει δείγματα ότι είναι πολύ ευρωπαϊκός. Και η μπάντα του... οι μουσικοί του είναι απίστευτοι. Ξέρω και κάποιους προσωπικά.
- Λαϊκεδέλικα;
- Ναι, η προηγούμενη μπάντα.
- Τώρα παίζει με την μπάντα του Σαββόπουλου...
- ¼χι ακριβώς, είναι μια ανάμικτη κατάσταση, εκεί δεν έχω πάει, δεν πρόλαβα φέτος δυστυχώς. Με διαβάσματα και συναυλίες και δίσκους...
Και αργότερα:
Και θα σου φέρω το παράδειγμα του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο οποίος σου πετάει και έναν πειραματικό δίσκο και δεν έχει επιτυχία, το ξέρει προκαταβολικά ότι ο κόσμος που θα το ακούσει αυτό το πράγμα θα είναι πολύ λιγότερος. Τα ραδιόφωνα θα μασήσουν να το παίξουν γιατί είναι διαφορετικό.
- Η βροχή από κάτω;
- Και όχι μόνο. Αλλά μετά ξαναέρχεται σε αυτό το πράγμα το οποίο επιθυμεί ο κόσμος, δηλαδή καλύπτει δύο κενά, καλύπτει μια εσωτερική του ανάγκη να δίνει και μια ανάγκη του ο κόσμος να λαμβάνει. Και υπάρχει και κάποιο κοινό που εκτιμάει και τα δύο. Υπάρχει κάποιο κοινό που εκτιμάει το ένα, υπάρχει κάποιο κοινό που εκτιμάει το άλλο. Δεν μπορούμε να καλύπτουμε το 100% του κοινού. Δες τι γίνεται στην πολιτική ας πούμε. Υπάρχει το 70% που καλύπτεται από τη μάζα, και ένα 30% που έχει τόσες πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις.