Τέσπα,
να σας χαρίσω και εγώ με την σειρά μου κάτι...
δεν ξέρω πως γράφω, καλα ή όχι,
αυτό είναι λίγο παλίο (του καλοκαιριού)... (και δεν εχει τιτλο)

( Χωρίς Τίτλο )

¸να μικρό φωτάκι,
είναι κάθε μικρό μας συναίσθημα,
μέσα στο σκοτάδι του δωματίου,
μεγαλώνει όσο ζούμε.

¸τσι ζούμε,
δεν μετράμε τις στιγμές,
με ανάσες αλλά με την μουσική
που κρύβει ο καθένας μέσα του.

Πλέον αφού νιώσεις την στιγμή,
η ψυχή σου την ποτίζει,
γίνεται κτήμα σου και σαν παιδάκι,
πάντα μεγαλώνεις και διδάσκεσαι
από αυτά που νιώθεις

Γι αυτό ζεις, για να νιώθεις,
να βλέπεις το αύριο
και να το αντιμετωπίζεις,
όσο τετριμμένο και αν φαίνεται,

Γιατί να συναισθήματα είναι μικρές φλόγες,
είναι η μοναδική εικόνα,
που έχω γι αυτές,
μέσα μου εδώ, στο σκοτάδι.

Μέσα στο σκοτάδι η φλόγα φαίνεται
πιο μεγάλη και εγώ νιώθω
πιο άνθρωπος. Αλλά δεν μπορώ,
να βρω μία μελωδία ένα τραγούδι

¸να κομμάτι που να μπορεί να λέει για μένα,
έχασα πια την μουσική μου,
ξέρω όμως, κάποια στιγμή,
κι αυτή η φλόγα θα ανάψει

Για να νιώσω πιο άνθρωπος
και να δακρύσω κοιτώντας το μέλλον…
Γι αυτό ζώ.

Γεια σας λοιπόν ομότεχνοι, φίλτατοι ποιηταί
«είμεθα έθνος ποιητών», που λέει και τον γκαϊφέ.

Διότι μεν ο «τούρκικος» ως όρος είναι αγκάθι
μα θα τη δω τη μοίρα μου στο μαύρο κατακάθι.

Ο μαύρος γάτος λέγαμε πως φέρνει γρουσουζιά
Προλήψεις! Βρε το έθνος μας εγέμισε γατιά!

Γάτοι εδώ γάτοι εκεί γάτοι και παραπέρα
το Σεραφίνο φώναξα να πει μια καλησπέρα.

Αχ να’τανε οι στίχοι μας κεφάλαιο που λες
θα σκιάζονταν η Αμερική και οι χρηματιστές.

Μπορεί να μας τη πέφτανε κι απ´τον πλανήτη Άρη
χρήμα, βήχας και έρωτας δεν μπαίνουν στο συρτάρι.

Και το ταλέντο μάνα μου, μήτε κι αυτό κρυφό’ναι
μόνο η μαφία κρύβεται το λέει ο Κορλεόνε.

---

Να μην σκέφτεσαι,
αν στην ψυχή σου ζει,
απ τ άστρα κατεβαίνει,
τρυπώνει στο θρεντάκι μας
κι ύστερα στην καρδιά μας.

Πολύ ωραίο balinor, να μας επισκεύεσαι πιο συχνά!

ημερολογιο



και καπως ετσι ξοδεψα την ταπεινη ζωη μου
που απλοχερα μου δανεισε ο βασιλιας του κοσμου
με δυναμη με πεταξε και μου πε κλαψε φως μου
να ακουσουνε τον φοβο σου οσοι σε ξεγεννανε

και καπως ετσι βιαστηκα τα ρουχα μου να βαλω
και πανω στα ποδαρια μου να στηριχτω βαστωντας
στο ενα μου χερι ενα ονειρο τιποτα το σπουδαιο
και μες στην τσεπη ενα μικρο ρολοι ασημενιο

και καπως ετσι βρεθηκα μια νυχτα στο παρισι
με μια πουτανα αγκαλια να στριβει το τσιγαρο
τετοια κοπελα ελεγα παντοτε θε να παρω
να ξερει απο τετραφυλλα κι απο καλο γαμησι

.........................................................................................

και καπως ετσι βρεθηκα μια νυχτα στο παρισι
στου σηκουανα τον βυθο νεκρος απο χασισι



12/10/06 γιαννενα

για την ευη

Κήπος

για λίγο πίστεψα ότι η σκιά του λουλουδιού δίπλα μου
θα μου μιλούσε,
ήταν άλλωστε η στάση της πολύ φιλική απέναντι
στη δική μου σκιά,
έπεφτα πάνω της –δηλαδή η σκιά μου-
και δεν ενοχλήθηκε ούτε στιγμή,
θα έλεγα πως το ευχαριστιόταν κι όλας,
αλλά αυτό θα ήταν μια παρακινδυνευμένη υπόθεση
από μέρους μου –της σκιάς μου δηλαδή-
κι έτσι είπα κάτι ανώδυνο -η σκιά μου δηλαδή-
κάτι σαν πως περνάτε εδώ;
όμορφα δεν είναι;
το προχώρησα και λίγο παραπάνω:
θα γνωριστούμε σιγά σιγά οι δυο μας –οι σκιές μας δηλαδή-
μα ούτε τότε μίλησε,
και ανθίζουμε δίπλα δίπλα χωρίς πολλά πολλά,
πως θα μου μιλούσε
για λίγο μόνο πίστεψα

KoYkoY έγραψε:
ΚουΚου εισαι οπως πατνα επικαρος και δημιουργικότατος...