|
Καλώς ήλθατε,
Επισκέπτης
|
|
Η φούσκα της διασκέδασης
Γιατί είναι πανάκριβη η νυχτερινή έξοδος στην Αθήνα: νεοπλουτισμός, μαύρα λεφτά, υψηλά ενοίκια... Των Μαργαριτας Πουρναρα - Γιουλης Επτακοιλη Εχετε σκεφτεί ποτέ ότι ακριβοπληρώνετε ένα φιλέτο στο Κολωνάκι γιατί ο ιδιοκτήτης έχει βάλει ακριβά πλακάκια στις τουαλέτες του εστιατορίου; Οτι μια φιάλη ουίσκι σε μια πίστα ή μουσική σκηνή, επιβαρύνεται από τη ρετουσαρισμένη αφίσα του καλλιτέχνη στην οδό Πειραιώς; Το κόστος της εξόδου φουσκώνει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια για μια σειρά λόγων από τους οποίους ελάχιστοι τελικά αφορούν το κοινό. Υπέρογκα ενοίκια, «αέρας», έξοδα ανακαίνισης και προσωπικού, διαφήμιση, «προστασία» και άλλου τύπου «μαύρα χρήματα» που η νύχτα επιβάλλει, πλήττουν το πορτοφόλι του καταναλωτή. Με αποτέλεσμα τα περισσότερα εστιατόρια και νυχτερινά μαγαζιά να δουλεύουν Παρασκευή και Σάββατο. 200 ευρώ η φιάλη μετά μουσικής Μια βραδιά στις πίστες ή τις μουσικές σκηνές κοστίζει πλέον πολύ ακριβά. Τα τελευταία χρόνια έχουν περιοριστεί οι έξοδοι στο μίνιμουμ, το κοινό έγινε εξ ανάγκης επιλεκτικό και οι επιχειρηματίες βλέποντας τα μαγαζιά τους να γεμίζουν μόνο την Παρασκευή και το Σάββατο, επανασχεδιάζουν την οικονομική πολιτική τους και προσφεύγουν σε νέους τρόπους προσέλκυσης πελατών με χορούς και προσφορές. Δεν μπορούν πια να βασιστούν στο περίφημο «ο Ελληνας είναι γλεντζές». Η οικονομική κρίση έχει κάνει τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τους νέους μισθωτούς των 700 ευρώ να μη διασκεδάζουν πια με τη συχνότητα που θα ήθελαν. Ποιος μπορεί να διαθέτει σταθερά 50 ευρώ για μια έξοδο; Ζητήσαμε από δύο επιχειρηματίες με μεγάλη θητεία στον χώρο των μουσικών σκηνών να μας εξηγήσουν γιατί έχει αλλάξει τόσο ο χάρτης της διασκέδασης και, κυρίως, ποιοι είναι οι λόγοι που καλούμαστε να «ξηλωθούμε» για μια βραδιά μετά ζωντανής μουσικής. «Ρισκάρουμε για ένα μεροκάματο» Ο Πάνος Χαραλάμπους έχει στήσει σκηνές όπως η Πανσέληνος και το GazArte. Τελευταίο του δημιούργημα είναι το Πόλις Stage στην Πέτρου Ράλλη. «Ο κόσμος πιστεύει ότι όλα τα προβλήματα πηγάζουν από τον επιχειρηματία. Δεν είναι έτσι», εξηγεί. «Οι περισσότεροι ρισκάρουμε για ένα μεροκάματο. Σκεφθείτε πως όταν ένας καλλιτέχνης με το σχήμα του θέλει 6 χιλιάδες ευρώ τη βραδιά, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε χρειαζόμαστε μια είσπραξη τριπλάσια. Για αμοιβές προσωπικού, διαφήμιση, σποτάκια, αφίσες, τρέχοντα έξοδα, εφορία, μηχανήματα, για άλλου τύπου “μαύρα λεφτά” που η νύχτα απαιτεί. Και φυσικά, υπάρχει ο παράγοντας ενοίκιο. Είμαι πολλά χρόνια σ’ αυτήν τη δουλειά. Παλαιότερα το ενοίκιο ήταν το 5% του τζίρου. Στις μέρες μας, σε πολλές περιπτώσεις έχει φτάσει στο 50%». Κατανοητά όλα αυτά, αλλά ενδιαφέρουν το κοινό; Γιατί πρέπει να βαρύνουν την τσέπη του; Ο Πάνος Χαραλάμπους απαντά: «Δεν το ενδιαφέρουν, γι’ αυτό και δουλεύουμε πια δύο-τρεις μέρες την εβδομάδα. Καμία επιχείρηση τέτοιου τύπου δεν ζει τις δόξες του παρελθόντος όταν είχαμε ρεπό μόνο τη Δευτέρα. Επειτα, ελάχιστοι δίνουν βάρος στην αισθητική των μαγαζιών τους. Δεν επιτρέπεται για να σηκωθεί κάποιος να πρέπει να σηκωθεί όλο το μαγαζί! Για όλους αυτούς τους λόγους κάθεται σπίτι του και περνάει το Σαββατόβραδό του με τη Σεμίνα Διγένη και τον Σπύρο Παπαδόπουλο. Αν θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση, πρέπει και η πολιτεία να αντιμετωπίσει σοβαρότερα το θέμα των αδειών μ’ ένα πιο ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο. Το 70% των μαγαζιών λειτουργεί χωρίς άδεια. Κι όμως δεν σφραγίζεται κανένα. Κι αν σφραγιστεί, θα δώσουν μίζα και την επόμενη μέρα θα λειτουργεί κανονικά». Ελλειψη ποιοτικών προτάσεων Ο Γιώργος Τσατσούλης, ιδιοκτήτης της μουσικής σκηνής Μετρό απ’ όπου τα τελευταία 21 χρόνια έχει περάσει η αφρόκρεμα του ελληνικού τραγουδιού, επισημαίνει την έλλειψη ποιοτικών προτάσεων. «Οταν ένα πρόγραμμα ενδιαφέρει τον κόσμο, έχει κάτι φρέσκο και διαφορετικό να προτείνει, η κρίση ξεπερνιέται. Αλλά έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα. Οι έντεχνοι βρέθηκαν στις πίστες με τους λαϊκούς, κι όλα είναι ένας χυλός. Γι’ αυτό και οι νέες φωνές δεν βρίσκουν βήμα να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Χάνονται μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον. Οσο για τιμές, θα μιλήσω για το Μετρό όπου το 2000 η είσοδος ήταν 3 χιλιάδες δραχμές και σήμερα είναι 15 ευρώ. Και το 1997 ακόμη, όταν ήταν ο Σαββόπουλος στο Μετρό ήταν ίδιες τιμές. Δεν έχουν αλλάξει ενώ μόνο το ενοίκιο αυξάνεται 7-10% τον χρόνο. Βέβαια, η οικονομική πολιτική διαμορφώνεται και από τη φιλοσοφία του κάθε επιχειρηματία. Κι εγώ θα μπορούσα να βάλω λουλούδια στο Μετρό. Δεν το κάνω όμως». Το συμπέρασμα είναι τελικά ότι αν και οι λόγοι που επικαλούνται οι επιχειρηματίες είναι σεβαστοί και πραγματικοί δεν θα έπρεπε να πλήττουν τον προϋπολογισμό του καταναλωτή, ο οποίος σ’ ελάχιστες περιπτώσεις απολαμβάνει καλή σχέση ποιότητας - τιμής. Από την Καθημερινή... Ελπίζω να υπάρχει λογική στις τιμές του POLIS τον Γενάρη.... |
|
Overhead the albatros hangs motionless upon the air and deep beneath the rolling waves in labyrinths of coral caves.....
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.
|
Η Udjat Team ευθύνεται για τη δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας.
The Udjat Team is responsible for weaving this site.
Αν σας ενδιαφέρει η επικοινωνία μαζί μας, δοκιμάστε το παρακάτω email:
If you are interested in contacting us, please use the email address below:
