Καλησπέρα και από τη Χίο, Θανασόπληκτα συντρόφια.
Δεν μπορώ να μη σας μεταφέρω μια χθεσινή εμπειρία που είχε σχέση με τις μουσικές του Θανάση και που, ομολογώ πως με έφερε σε κάπως δύσκολη θέση εκείνη τη στιγμή. Παρ´ όλα αυτά είναι εντυπωσιακή και άξια λόγο και γι´ αυτό θα τη μοιραστώ μαζί σας.
Εγώ διδάσκω στο Γυμνάσιο αλλά έχω κανονίσει με μία εξαιρετική συνάδελφο Φιλόλογο του Λυκείου, ας την πούμε \"Δήμητρα\", μια συνάντηση την Κυριακή το πρωί στο σπίτι μου προκειμένου να ψάξουμε στο PC μου τραγούδια για τη θάλασσα στα πλαίσια ενός μουσικού – πολιτιστικού προγράμματος του Λυκείου που αφορά τη θάλασσα. Η Δήμητρα είναι και μουσικός, και μιας και παίζει πολύ ωραίο ούτι είναι και υπεύθυνη αυτού του προγράμματος..
Κυριακή πρωί, λοιπόν, στο σπίτι μου με καφεδάκι, κουβέντα και ψάξιμο στο PC. Αφού βρίσκουμε καμιά εκατοστή τραγούδια για τη θάλασσα και επιλέγουμε τα πιο σπουδαία, της λέω: «Και τώρα θέλω να ακούσεις λίγο κάποιον μουσικό που εκτιμώ πάρα πολύ» και φυσικά μιλάω για τον Θανάση. Τον ήξερε μόνο σαν όνομα, δεν ήξερε περισσότερα για αυτόν. Ξεκινάω με κάτι όχι πολύ βαρύ (π.χ. την «Αλεξάνδρα», το «¸ρημα Κορμιά», και προχωράμε σιγά σιγά σε πιο σημαντικά και δύσκολα κομμάτια («Πεχλιβάνης» κ.λ.π.). Δεν υπάρχει και πολύς χρόνος στη διάθεση μας μιας και η Δήμητρα έχει σε λίγη ώρα πρόβες στο σχολείο και έτσι δεν τα ακούμε τα κομμάτια από την αρχή μέχρι το τέλος
Αφού έχουμε ακούσει 7 -8 τραγούδια αποσπασματικά και βλέπω ότι ενθουσιάζεται αποφασίζω να βάλω την «Αγρύπνια» (με τη γνωστή Αραβική ραδιοφωνική εισαγωγή κ.λ.π.). Η Δήμητρα, λάτρης του δημοτικού τραγουδιού, παθαίνει σοκ και αναρωτιέται
«μα πως είναι δυνατόν να μιξάρει ο άνθρωπος κάτι τέτοιο τόσο όμορφα;»
(ξέρετε, τους γνωστούς ήχους, κλάμα, τριζόνι, τραγούδι, κιθάρα… ) . Αμ’ στα «Κάλαντα»;
¸χει μείνει κατενθουσιασμένη. Πρέπει όμως μέσα σε ένα τέταρτο να φύγει και αποφασίζω να ρίξω το \"τελειωτικό χτύπημα\" και που θεωρώ από τα πιο εμπνευσμένα πράγματα που έχει κάνει ο Θανάσης: τις «Γριες»- και τα δύο κομμάτια, - και από τον «Βραχνό Προφήτη» - και από τα «Ζωντανά»… Η μεταφυσική γλύκα του δημοτικού τραγουδιού από τη γιαγιά και το «ηλεκτρικό» κάλεσμα του Θανάση προς τη γιαγιά για να γίνει κοριτσάκι, να αναπολήσει γρήγορα το βαρύ σταυρό της ζωής της και να περάσει σε άλλη ζωή, έχουν σοκάρει τη συνάδελφό μου που ακούει το κομμάτι εκστασιασμένη (και στις δύο εκτελέσεις)
Αποτέλεσμα; Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ ! ! !.. .
Ομολογώ ότι … μπλοκάρω για λίγο…
Δε βρίσκει λόγια να εκφράσει τον ενθουσιασμό της, μου ζητά επανειλημμένα συγγνώμη για το αυθόρμητο συγκινησιακό της ξέσπασμα και οικτίρει τον εαυτό της λέγοντας «τι μ…. που είμαι, να μην τον ξέρω τόσα χρόνια…». Κατασυγκινημένη και βουρκωμένη φεύγει.
Ξέροντας ποια είναι τα επόμενα CD που θα προμηθευτεί, δίνουμε συναυλιακό ραντεβού για το επόμενο live του Θανάση που θα μπορέσουμε να παραστούμε…
Τα σέβη μου<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Αντώνης Περιβολάκης, στις: 06/02/2006 23:34
