Με αφορμή τη σημερινή συνέντευξη του Θανάση, (http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18705&m=P24&aa=1) αναμνήσεις απ'την πόλη... οι δικές μου, δεν ξέρω γιατί, αλλά έχουν πάντα μέσα βροχή. Θυμάμαι να τρώω λουκουμάδες στη στοά ενώ ρίχνει καρεκλοπόδαρα, να τρέχω σαν τρελός να μη γίνω λούτσα πριν πάω στο σχολείο (ή να μην τρέχω σαν τρελός γιατί η βαρεμάρα μου ξεπερνάει το άγχος μου), να χώνομαι σε καφετέριες και να απολαμβάνω τη ζεστασιά, να χαζεύω τους δρόμους που αλλάζουν χρώματα και μυρωδιές κι άλλα τέτοια... τώρα το πώς κατέληξα άλλο θέμα

Γενικά (τώρα που έχω μεγαλώσει το συνειδητοποιώ), εκεί που η φύση δίνει ισορροπημένη πανδαισία, η πόλη δίνει άναρχη, συνεχή κίνηση, χάος, αλλά τελικά καταλήγει κι αυτή στις δικές της ισορροπίες. Αρκεί να μην προσπαθούμε να τις καταλάβουμε ή να τις κριτικάρουμε για να τις απολαύσουμε... έχουν και τα τεχνητά πράγματα μπόλικη ομορφιά, αρκεί να σκύψουμε και να τους δώσουμε τη σημασία που τους πρέπει...

Αυτό είναι ένα πολύ όμορφο θέμα που κάπου χάθηκε ανάμεσα στα υπόλοιπα..

Συμφωνώ στο ότι η ομορφιά δεν πάει μόνο στα βουνά αλλά και στις πόλεις και στα τεχνητά αντικείμενα, αρκεί να τα κοιτάξει κανείς με προσοχή. ¸χω μεγαλώσει κάπου στο ενδιάμεσο και έχω αναμνήσεις και από την καθημερινότητα μιας πόλης (κάποιων προαστίων κατ' ακρίβεια) αλλά και από την καθημερινότητα ενός χωριού. Εδώ που τα λέμε ολόκληρη η Κύπρος ένα μεγαλοχώρι είναι, κι όμως!

Τώρα, δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά όλες οι παιδικές αναμνήσεις που έχω μέχρι σήμερα από την πόλη (δεν αναφέρομαι δηλαδή στα πανεπιστημιακά μου χρόνια) συνοδεύονται από άγχος, έγνοιες, ανησυχίες. Είναι δηλαδή κάπως θαμπές, γεμάτες σκοτούρες. Αντιθέτως, οι αναμνήσεις μου από το χωριό είναι πεντακάθαρες, ισορροπημένες, αισιόδοξες. Κουβαλάνε αυτή την αίσθηση του \"μέτρου\" της ζωής που λέει ο Θανάσης. Δεν περιέχουν μόνο ανησυχίες και προβλήματα αλλά και τις λύσεις τους. Τώρα, ως ένα σημείο αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι οι παππούδες μου είναι εκεί. Δεν νομίζω όμως να είναι μόνο αυτό. Ο φυσικός κόσμος είναι τόσο πλούσιος που περιέχει κάθε ομορφιά, ακόμα κι αυτήν των τεχνητών πραγμάτων.

Κάπου θα χάνουμε πολλά και δεν το παίρνουμε μυρωδιά...