Τρίτη φορά φέτος σε συναυλία του Θανάση, σήμερα όμως ήταν ΕΚ-ΠΛ-ΗΚ-ΤΙ-ΚΑ....Οσοι πήγαν να πουν...

Ήταν όμορφα αλλά έχω την εντύπωση πως έλειπε αυτό το κάτι παραπάνω... άσε που έφυγαν πολύ απότομα στο τέλος... Μου άφησε ένα μικρό παράπονο... Δε θέλω να είμαι περίεργος αλλά έτσι ένιωσα δυστυχώς.

ΥΓ: Το αστέρι που έπεσε όταν έλεγε τον Αποσπερίτη το είδε κανείς?!

Κατά τις 9:00-9:30 θα ανεβάσω μερικές φωτογραφίες

EDIT : Με μια ώρα καθυστέρηση, ορίστε μερικές φωτογραφίες τραβηγμένες από τις κερκίδες (δε τις έβγαλα εγώ χεχε). Θέλω να πιστεύω πως σύντομα θα έχω και μερικές από εμάς εκεί μπροστά!

Έχει κανείς φορουμίτης τους στίχους από τα 2 νέα τραγούδια που είπε χτες?

ΣΑΜΠΑΧ έγραψε:
Ο Σαν Μικέλε είχε έναν κόκορα

Δε μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό
τα δάκρυα μου δεν σας λένε κάτι
Λοιπόν, διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ
να βρω ξανά του νήματος την άκρη

Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας
που κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν
στα όρια των χωραφιών κι εν μέσω άπνοιας
τα μέτωπα των αγροτών δροσίζουν
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας

Φωτογραφίες δείξτε μου αυτών που Κυριακή
γεννήθηκαν κι εκείνων που έχουν πέσει
από τη βάρκα λίγο πριν φτάσει στην ακτή
γιατί η ζωή τους πια δεν τους αρέσει

Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή
σαν σβήνουνε τα φώτα στην πλατεία
καθώς και τ' απογεύματα μετά την προσευχή
και πριν να ξεκινήσει η αλητεία
Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή

Αν συνεχίζουν πείτε μου κοιτώντας τη φωτιά
οι άνθρωποι να κάθονται στις φτέρνες
και αν οι ομορφότερες γυναίκες στα κρυφά
κάτω από τη γλώσσα εκτρέφουν σμέρνες

Πείτε μου, ακόμα, αν έρχεται στην άκρη του χωριού
ο λύκος του θανάτου τους χειμώνες
που σαν κουνούσε την ουρά το γάλα έπηζε
στα τρομαγμένα στήθη απ' τις λεχώνες
Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού

Πείτε μου, μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά
λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά
η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει

Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό
σύντροφοι, μήπως βρέθηκε και κείνο
να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές
με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο
Δε μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό


Σιμούν

Ψέλνει στη Σιμωνόπετρα κι ακούγεται στον Άδη
μα οι τρομαγμένοι κάνουνε πως τάχα δεν ακούν
Κλέβει το χνούδι απ' τα παιδιά, τα μονοπάτια σβήνει
βαφτίζεται στην έρημο και γίνεται Σιμούν

Στέλνει καράβια στο γκρεμό
τον ίσκιο ξεθωριάζει
κάνει κι εμένα φρύγανο
μα εμένα δε με νοιάζει

Με το 'να χέρι στη χαρά και τ' άλλο στην ομίχλη
δεμένο με γλεντήσανε τα λαίμαργα πουλιά
Γυρεύω την πανσέληνο να πέσει στο πηγάδι
να κοιταχτώ, να θυμηθώ πως ήμουνα παλιά

Να θυμηθώ, να ξεχαστώ
να γίνω ερυθρελάτη
οι ρίζες μου στον ουρανό
τα φύλλα στο κρεβάτι

Να βρω κι εσάς αδέρφια μου, που 'χετε ξεθυμάνει
το φόβο και την ομορφιά να βάλουμε μαζί
Να πλύνουμε με το κρασί τα νυσταγμένα μάτια
κι ύστερα να σαλπάρουμε στη θάλασσα πεζοί

Και τα παρτάλια οι σκέψεις μας
πειρατική σημαία
Όλα στραβά γινήκανε
και όλα είν' ωραία


Φαντάζομαι ότι αυτά εννοείς..

Ωραία ήταν! Χορέψαμε, ξεδώσαμε, αγκαλιαστήκαμε, τραγουδήσαμε, γκαριξαμε(χχαχα), κουτσομπολέψαμε, λυπηθήκαμε, χαρήκαμε, ταξιδέψαμε...

Και έκλεισε ο κύκλος.

"Αγία Νοσταλγία

της μνήμης αδερφή

είσαι αγκάθι, βάλσαμο

τραγούδι και στριγκλιά μαζί."

καλα,και νομιζα οτι ημουν η μονη που ειδα το αστερι!!! ασε που δν ημουν και σιγουρη αν επεσε οντως η αν το φανταστικα... ευχαριστω για την επιβεβαιωση!!