|
Καλώς ήλθατε,
Επισκέπτης
|
ΘΕΜΑ: Θανάσης και Διονύσης: Εντυπώσεις
Re:Θανάσης και Διονύσης: Εντυπώσεις 16 έτη 9 μήνες πριν, #23805
|
ΑΠό το Αθηνόραμα...
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ - ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΟΥ ΣΤΟ POLIS THEATRE ...κάτι πλούσιο και παράξενο Να λοιπόν που οι δύο σημαντικότεροι τραγουδοποιοί μας βρίσκονται, επιτέλους, μαζί στη σκηνή, καλύπτοντας αφενός ένα μουσικό φάσμα σαράντα πέντε χρόνων, αλλά δοκιμάζοντας και νέα -υπό διαμόρφωση- κομμάτια, με τη ζυγαριά τόσο του προγράμματος όσο και του κοινού να στέκεται ακριβοδίκαια στη μέση. ¼λοι οι μετα-Σαββόπουλο τραγουδοποιοί έπεσαν αναπόφευκτα στο «λάκκο με τη σύγκριση» και στην άμεση ή έμμεση επιρροή. Χώρια που χρειάστηκαν τις περισσότερες φορές την έμπρακτη βοήθειά του στα πρώτα τους βήματα (Ξυδάκης, Παπάζογλου, Γερμανός κ.λπ.). Από τη σχολή Νιόνιου αποφοίτησε (με άριστα ή λίαν καλώς) ένα μεγάλο μέρος όσων είναι υπεύθυνοι για το λεγόμενο έντεχνο τραγούδι και τις παραφυάδες αυτού. Η περίπτωση όμως Παπακωνσταντίνου είναι διαφορετική, καθώς στις αρχές των '90s (κι ενώ ο Σαββόπουλος είχε αραιώσει αισθητά τη δισκογραφία του) έδωσε μια ξεχωριστή πρόταση πατώντας στην παράδοση, αλλά κοιτάζοντας τολμηρά στο μέλλον (ό,τι δηλαδή είχε κάνει ο Διονύσης στα τέλη των '60s με τους όρους της εποχής). Ο Θανάσης ήδη πρόλαβε να μεγαλώσει μια γενιά ακροατών ως ο σημαντικότερος τραγουδοποιός των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, φτιάχνοντας ένα πιστό κοινό που πίνει τσίπουρο Τιρνάβου (on the rocks) στο όνομά του. ¸τσι, ο κόσμος (κάθε ηλικίας και ύφους) που συρρέει τα παρασκευοσαββατοκύριακα φαινομενικά δημιουργεί μια σύγκρουση γενεών, ευτυχώς όμως χωρίς χάσμα. Κι αυτό γιατί το πρόγραμμα στηρίζεται σε «ήχο και υλικό» με εκλεκτικές συγγένειες και σε μια οριακή χημεία μεταξύ των δημιουργών που αφήνει το στίγμα της επί σκηνής. Και η βραδιά ξεκινάει με το φρέσκο υλικό, το οποίο έδωσε άλλωστε και την αφορμή για τη σύμπραξη. Στίχοι και μουσική του Θανάση, ερμηνεία από κοινού και με τον προβολέα κάθε φορά να πέφτει πάνω στο αντίστοιχο εκφραστικό «αγιο-grafitti» του Στέλιου Φαϊτάκη στους τοίχους. Χωρίς τους πειραματικούς ακροβατισμούς των τελευταίων δουλειών του Θανάση (πιο κοντά ίσως στην «Ανδρομέδα» και τον «Γερακάρη»), τα περισσότερα από αυτά σε κερδίζουν με την πρώτη. Τα ιντερμέδια, πάντως, με τα σόλο των εξαιρετικών μουσικών που ακολουθούν «χάνονται» κάπως, λόγω της ανάγκης του κόσμου να ανασάνει ύστερα από μια σειρά ουσιαστικά άγνωστων κομματιών. Ο Παπακωνσταντίνου, στη συνέχεια, ανταμείβει το κοινό με τα αναμενόμενα hits: από τον «Πεχλιβάνη» και την «Αγρύπνια» μέχρι τον «Αποσπερίτη» (φάνηκε να είναι το πιο δημοφιλές του), το «'Αστρο του πρωινού» ή το «¼ταν χαράζει» (κι ένα απωθημένο: αλήθεια, πότε θα ξαναπαίξει live την εξαίσια «Ουρά του αλόγου»  .Ο Σαββόπουλος -με μαύρο μακό και φόρμα- έβγαλε από το μπαούλο (ανάμεσα σ' άλλα) υπέροχα τραγούδια, κυρίως της περιόδου '68-'75, από αυτά που δεν μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να συμπεριλαμβάνει στο πρόγραμμα του: «Κιλελέρ», «Θανάσιμη μοναξιά», «Μαύρη θάλασσα», «Περιβόλι», «Τα παιδιά που χάθηκαν», μέρη από τους «Αχαρνής», όμορφα φρεσκαρισμένα από τους μουσικούς, ενώ ο Θανάσης μάς χαρίζει και μια συγκινητική ερμηνεία της «Παράγκας». Δεν είμαι σίγουρος για τη διάρκεια του προγράμματος, αλλά νομίζω ότι σου μένει στο τέλος μια αίσθηση ανικανοποίητου, ίσως γιατί κάποια τραγούδια μένουν (δικαιολογημένα) εκτός playlist. Τι να σου κάνουν και τα ανκόρ; Η Βάσω Δημητρίου είναι ο άνθρωπος-μπάντα (παίζει όλα τα έγχορδα) έχοντας την ευθύνη των ενορχηστρώσεων αλλά και της εύρεσης της χρυσής τομής ανάμεσα στον ιδιαίτερο ήχο των δύο συνθετών. Ο «εξωτικός» Satnan Ramgotra εναλλάσσεται με άνεση ανάμεσα στα ανατολίτικα κρουστά και τη ροκ ντραμς, ενώ ο Jimmy Mahlis διεκπεραιώνει τα κιθαριστικά μέρη με... ελληνοαμερικανικό φιλότιμο (εδώ φαίνεται να λείπουν οι «βρόμικες» συγχορδίες του Μπάμπη Παπαδόπουλου στα κομμάτια του Παπακωνσταντίνου). Αυτός που το διασκεδάζει περισσότερο είναι ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, αποδεικνύοντας πως οι μπασίστες έχουν το περισσότερο χιούμορ από τη συντεχνία των μουσικών. Το εντυπωσιακό στο «Polis» είναι η χωροταξία του. Αμφιθεατρική αίθουσα, με αρκετά επίπεδα που καταλήγουν σε μια γυμνή (εκτός των οργάνων) σκηνή η οποία, αν αφεθείς λίγο, θα σου θυμίσει γήπεδο... πυγμαχίας. ¼λα λιτά, οι φωτισμοί εξαιρετικά προσεγμένοι και γύρω γύρω (ακόμη και πίσω από τους μουσικούς) μια τεράστια μπάρα για όσους προτιμούν το συναυλιακό mood. INFO POLIS THEATRE Π. Ράλλη 18, 2103452527. Είσ. με ποτό € 15, κρασί ανά δύο € 80, φιάλη ουίσκι € 160 (κομπλέ). ¸ναρξη 9.30 μ.μ. Παρ.-Κυρ. |
|
Overhead the albatros hangs motionless upon the air and deep beneath the rolling waves in labyrinths of coral caves.....
|
Re:Θανάσης και Διονύσης: Εντυπώσεις 16 έτη 9 μήνες πριν, #23806
|
|
Έτσι ντύνω την γυμνή μου κακοήθεια με ξέφτια κλεμμένα από τις γραφές και πιο Άγιος δείχνω κυρίως όταν τον Διάβολο παριστάνω...
|
Re:Θανάσης και Διονύσης: Εντυπώσεις 16 έτη 9 μήνες πριν, #23811
|
|
IN GIRUM IMUS NOCTE ET CONSUMIMUR IGNI
INGI RUMIMUSNOC TE ETCON SUMI MURIG IN |
Re:Θανάσης και Διονύσης: Εντυπώσεις 16 έτη 9 μήνες πριν, #23812
|
|
"...κι εμένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές..." |
Re:Θανάσης και Διονύσης: Εντυπώσεις 16 έτη 9 μήνες πριν, #23813
|
|
IN GIRUM IMUS NOCTE ET CONSUMIMUR IGNI
INGI RUMIMUSNOC TE ETCON SUMI MURIG IN |
Re:Θανάσης και Διονύσης: Εντυπώσεις 16 έτη 9 μήνες πριν, #23817
|
|
Βάλε φωτιά στα ρούχα σου, και κέρνα μας απ' τα αμπάρια σου κρασί βαλσαμωμένο. Κόκκινο, κεντημένο με σταυροβελονιά. Απόψε, και για πάντα.
Hey, ho : ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ |
