Ο σκηνοθέτης της ταινίας \"Είναι ο Θεός Μάγειρας;\" (τη μουσική της οποίας έχει γράψει ο Θανάσης) Στέργιος Νιζήρης έδωσε συνέντευξη στο Cine.gr στην οποία αναφέρει κάποια πράγματα για το Θανάση. Ακολουθούν τα αποσπάσματα:

Η συζήτησή μας γίνεται μέσα σε μια κουζίνα…
Το ίδιο έγινε όταν πήγα πάνω στον Θανάση Παπακωνσταντίνου στη Λάρισα, για να μιλήσουμε και να συμφωνήσουμε για τη μουσική. Είμαστε στο σαλόνι με τη γυναίκα του κι αυτός έλεγε «δεν γράφω μουσικές, δεν κάνω τέτοια». Εγώ του έλεγα «σας παρακαλώ, έχω ήδη σκεφτεί κάποιες σκηνές με τη μουσική, δεν μπορώ να κάνω τώρα κάτι άλλο» και κάποια στιγμή μου λέει «πάμε δίπλα να δεις αν σ’ αρέσουν αυτά που γράφω». Λέω κι εγώ δίπλα, θα εννοεί στο στούντιο. Είναι μια μικρή γκαρσονιέρα 30 τετραγωνικά, γεμάτη φακέλους -ο Θανάσης ήταν παλιά ηλεκτρολόγος μηχανικός- και λέω «πού είναι το στούντιο;», «Μέσα». Και ήταν ένα κουζινάκι, δύο επί δύο. Στο νεροχύτη έχει στήσει τον υπολογιστή που γράφει τη μουσική, έχει κάτι σιντάκια μες στις λεκάνες και μου λέει «εσύ πού θα καθίσεις τώρα…» γιατί είχε ένα μικρό σκαμπό χαμηλό… Κάθομαι σ’ αυτό το πράγμα και τον βλέπω προς τα πάνω… Και ήμουν στο στούντιο του καλύτερου έλληνα μουσικού!!...

Με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου πώς έγινε η γνωριμία;
Είμαι fan του Θανάση. Πάω στις συναυλίες του χρόνια… Η πλάκα είναι ότι στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο ήμουν fan του Παπάζογλου, μετά όταν τελείωσα τις σπουδές στην Αμερική έγινα fan του μαθητή του Παπάζογλου, του Μάλαμα δηλαδή και μετά, τα τελευταία χρόνια, ο Μάλαμας έβγαλε προς τα έξω το Θανάση κι έγινα fan του. Οπότε, πήρα το τρένο και πήγα σπίτι του. Χτύπησα την πόρτα, του έδειξα το σενάριο και τις μικρού μήκους ταινίες που είχα κάνει και τον πίεσα, γιατί εκείνη την εποχή έκανε το δίσκο του, έκανε χίλια δυο πράγματα και του άρεσε όλο αυτό το πράγμα και το κάναμε. Ο Θανάσης είναι από τους καλύτερους μουσικούς, κάνει κάτι πολύ ιδιαίτερο.

Θα δυσκολεύτηκες λογικά να τον πείσεις γιατί δε νομίζω ότι είναι επιλογή των σκηνοθετών να μη χρησιμοποιούν τη μουσική του…
¼χι, δε θέλει αυτός. Μα φαντάσου τώρα ένας καλλιτέχνης της κλάσης του Θανάση, δεν κάνει βίντεο κλιπ, δεν κάνει συνεντεύξεις, δεν βγαίνει στην τηλεόραση, δεν κάνει συχνές εμφανίσεις… Είναι καθαρός και κάθεται εκεί και φτιάχνει αυτά τα πράγματα. Ο καθένας έχει το μέτρο του. Του Θανάση, του φτάνει αυτό. Σ’ άλλους ανθρώπους, δεν φτάνει. Ή σε ένα τύπο ανθρώπων όπως είναι ο Θανάσης. ¼πως ο Μάλαμας, ο Παπάζογλου, ο Χριστιανάκης. Τους φτάνει αυτό. Δεν θέλουν να κυριαρχήσουν σε όλα τα νοικοκυριά. Κατευθύνονται περισσότερο στη δημιουργία την ίδια και απευθύνονται με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, ανοιχτά, στη συνείδηση της εποχής. Θέλουν κι αυτοί να επικοινωνήσουν με τον ίδιο τρόπο όπως ένας τραγουδιστής των σουξέ. Θέλουν κι αυτοί όλο το κοινό. Αλλά δεν στήνουν ένα marketing του εαυτού τους για να φτάσουν εκεί. Γι’ αυτό και η απεύθυνση είναι τελείως διαφορετική.

¼λη η συνέντευξη του Νιζήρη βρίσκεται στο http://www.cine.gr/article.asp?id=5068 αλλά δεν αναφέρει τίποτα άλλο για το Θανάση.