Μέρες διαδικτυακού ραδιοφώνου
Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών δεν γίνεται πλέον στα πανεπιστήμια. Γίνεται στο Internet. ¼πως στο Internet γίνεται και η ελεύθερη πράξη και δράση - οποιασδήποτε μορφής. Το ίδιο και η μουσική, μπορεί να διακινηθεί (και διακινείται) ελεύθερα έως και τζάμπα! Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε όμως εδώ δεν είναι η ελευθερία (γενικώς και αορίστως) έως και ασυδοσία, ούτε η «παρανομία», αλλά η χρήση. Είναι γνωστό σε όλους τους σοβαρούς μουσικόφιλους ότι το πιο σημαντικό μέσο διάδοσης της μουσικής -εδώ και έναν αιώνα σχεδόν- ήταν το ραδιόφωνο. ¼πως είναι επίσης γνωστό ότι το δικό μας ραδιόφωνο (σε γενικές γραμμές) δεν τρώγεται - καθώς είναι στα χέρια ασχέτων που την «κτηνώδη» (σε επίπεδο κοτόπουλου!) δύναμή τους μεταφράζουν σε φραγκοδίφραγκα! Ρωτήστε τους ¸λληνες καλλιτέχνες να σας πουν! Επειδή όμως η τεχνολογία είναι που παρέχει σ' εμάς (τους απλούς θνητούς, τους άδολους μουσικόφιλους) την απόλυτη ευχέρεια επιλογών (βλέπε «προσωπική δημοκρατία»), το μέσον πια είναι το διαδικτυακό ραδιόφωνο. Με άπειρους σταθμούς (που μπορεί να έχει ο Bob Dylan, εγώ ή εσύ...) και με εκπληκτικές ταχύτητες σύνδεσης, όλη η μουσική (όποια και όση) είναι στη διάθεσή μας. Αφήνοντας το «κλασικό» ραδιόφωνο στους οδηγούς ή τις διανυκτερεύουσες νοσοκόμες! Καιρός, λοιπόν, ν' ακούσουμε και λίγο Robert Wyatt - αφού, έτσι κι αλλιώς, τρώμε ώρες μπροστά στο κομπιούτερ.
από το
www.athinorama.gr