Να πούμε πώς δώσαμε τις απαντήσεις μας στο αίνιγμα ή μπεεεε;

Εγώ θα πω πάντως και ξα σας οι υπόλοιποι.

«Βρίσκει ρωγμή και ξεπηδά
και σε ρυάκι μπαίνει
κι αν βρει το βαλσαμόχορτο,
του δίνει και βυζαίνει.»

Ρωγμή κατάλαβα πως ειναι το στόμα και ρυάκι το αυτί (αν και πιο καλά θα μου πήγαινε αυλάκι). Επειτα το βαλσαμόχορτο είναι αντικαταθλιπτικό και χρειάζεται να βυζαίνει από κάτι που θα μεγιστοποιήσει τις ευεργετικές του ιδιότητες. Ψάχνουμε δλδ κάτι αντίθετο προς τη θλίψη, κάτι που να γίνεται βάλσαμο.
Τι είναι το αντίθετο της θλίψης; Το γέλιο. Και μάλιστα το παιδικό γέλιο.

Πώς γίνεται να είναι η μουσική δε το πολυκατάλαβα. Γιατί η μουσική δεν είναι ούτε αντίθετη στη θλίψη, ούτε και ωραία κατ ανάγκη...
´
Αλλά αν έτσι το όρισε ο δημιουργός, τι να πω; Πάσο.

Πηνειώ έγραψε:
Για το δημιουργό της μάλλον είναι...

Βαγγέλη μια χαρά το εξήγησες. Για μένα αυτό το \"βάλσαμο\" της βροχής είναι τόσο δυνατό ωσάν να έκλαιγα τρία μερόνυχτα, εξ' ου και ο συνειρμός μου...
Πολύ επικοδομητική πάντως η συζήτηση σας, κι ας περάσατε κι από 1002 φιλοσοφικά ερωτήματα.

Πέλα η μουσική ταιριάζει γιατί λέει \"κι αν βρει το βαλσαμόχορτο\". Δε λέει ότι το βρίσκει πάντα. Κάπως καλύτερα τώρα;

Μήπως θα πρέπει να μπω σε διαδικασία να θυμίσω πως μουσική γράφει υποτίθεται και ο Καρβέλας;....

Σου λέω νόα, δε μου κάθισε πολύ καλά η σύνδεση του αινίγματος με την απάντηση. Αλλά όπως είπα και πριν: πάσο.

Φοινίκη, πολύ σωστή παρατήρηση!! Θενκς!

Πηνειώ έγραψε:
γιου αρ γουέλ καμ! ό,τι απορίες έχεις στον προτασιακό/κατηγορηματικό λογισμό εδώ είμαστε.