Γιώργο, βλέπω πώς καταφέρνεις να φουσκώνεις τα ζητήματα κι εκεί που ήμουν με ένα λάμδα βρέθηκα με δύο, κι εκεί που μίλησα για
εκφάνσεις του εθνικισμού του νεοέλληνα βρέθηκα να κατηγορούμαι ότι έχω
αναγάγει σε εθνικό ζήτημα ένα θέμα.
Φοινίκη, δεν πανηγυρίζω τίποτα από αυτά. Στιγμαία όμως μου βγήκε ρεβανσιστικά μια χαρά για την ήττα των αμερικανών, έστω και αν αυτή αφορά μόνο σε ένα χαζο-παίχνιδο που όμως έχω υπόψη μου πως εκφράζει κατά κάποιο τρόπο το συλλογικό υπερεγώ των λαών.
Τώρα γιατί μου βγήκε αυτή η σύντομη χαρά; Θα πω μόνο τρεις λέξεις στη τύχη (και την ατυχία τους):
Ιράκ- Λίβανος- Κόσσοβο.
Λίγα λάμδα και καλά...