Λοιπόν, ρίχνω το γάντι κι ας ανοίξουμε τα σώψυχά μας στο τραπέζι της μουσικής που κερνά ο Θανάσης, στο extreme σενάριο που γράφουμε όλοι.

Πιστεύω πως ο Θανάσης έχει μιλήσει για ο,τι \"μεταφυσικό\" με έχε ανησυχήσει μέχρι τώρα, χωρίς να βάλει ονόματα και ταμπέλες. Το σενάριο είναι παγκόσμιο ή συμπαντικό. Δεν υπάρχουν όρια στο χώρο και στο χρόνο. Μάλλον δεν υπάρχει καν χρόνος.

Η ψυχή σε ταλαίπωρα πυκνώματα εδώ κοντά μας, κρύβεται σε ένα ψεύτικο σώμα. ¸να σώμα που σε στιγμές αλήθειας χορεύει έχοντας \"οδηγό μέσα στα κύτταρά του τον κοσμικό παλμό\". Ενα σώμα δίχως όρια.

Μια ψυχή που δεν γεννιέται και δεν πεθαίνει, αλλά υπάρχει σε ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΨΥΧΕΣ ΜΕ ΟΛΟ ΤΑ ΑΝΑΡΧΟ ΚΑΙ ΑΧΡΟΝΟ ΣΥΜΠΑΝ. Υπάρχουν φορές που φαντάζει δύσκολο \"να βγαίνεις από το όνειρο\" αλλά όταν \"κατεβάζεις τα πουλιά\" γίνεσαι ένα με όλους. Χωρίς ήχους, χωρίς αισθήματα. Ατμαν προς το \"Πυθαγόρειο ¸να\".

\"Ουτε τριγμός ούτε λυγμός\" (ε, Μαρίνα ; ) μόνο \"σιωπή ασάλευτη\". Είναι έτσι;

Και μετά ... τι κρίμα ... ξαναγυρνάς...

Πιείτε κρασί και πείτε: Πού φεύγει, γιατί φεύγει κανείς;

Τα σέβη μου

Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Αντώνης Περιβολάκης, στις: 30/11/2005 23:07<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Αντώνης Περιβολάκης, στις: 01/12/2005 01:41

entaksei meta apo auto to post oti kai na po xazo tha fanei...

¼χι, παιδιά, όχι, δεν είναι έτσι. Συγγνώμη, αν το \"χόντρυνα\", αλλά είπα καθαρά σε λίγες γραμμές τα μηνύματα που έχω πάρει. Πρέπει να κουβεντιάσουμε επιτέλους, να ανταλλάξουμε ο ένας με τον άλλο τους προβληματισμούς μας. Δεν είχα πρόθεση να το παίξω, ας κάνουμε ποίηση, ας μιλησουμε ελύθερα, όπως μιλά ο Θανάσης. Γιαί όχι; Υπάρχει κάτι πιο όμορφο;

Δε λέω θα ήταν πολύ ωραία να βρισκόμασταν όλι μας με μπόλικο κρασί, ή ο,τι άλλο θέλετε και να φιλοσοφήσουμε με τις ώρες, με τις μέρες. Αυτό δεν μας καλεί να κάνουμε ο Θανάσης;

Το χα ξαναπεί πριν λίγο καιρό: να ξαναδιαβάσουμ,ε τα στιχάκια, το γλωσσαρι και το έναστρον της ιστοσελίδας. (πόσο τις ζήλεψα αυτές τις δουλειές, θα άηθελα να τις είχα κάνει ο ίδιος), τις συνεντεύξεις. Γιατί να μην ανταλλάξουμε τις απολαβές μας από τα τραγούδια και όχι μόνο από τις μουσικές; Αν αναλογιστώ το πού με έχουν ταξιδέψει οι γνώσεις μου, οι εμπειρίες μου, τα διαβάσμστά μου, το θέατρο, οι μουσικές μου, η μεταφυσική, τα παιδιά μου τα ίδια, τότε όλα μαζί συμπυκνώνονται στο έργο του Θανάση. Δεν υπερβάλλω. Το εννοώ
Ψάξτε, μεθύστε, μιλήστε, άντε ντε, κουνηθείτε...

Γιάννη ... Μαρίνα ... Σκιπίωνα, τι λες;

Αν δε μιλήσετε δεν θα ... ξαναΰποβάλλω

τα σέβη μου

Τα σεβη μου :

Αν μου ζητουσαν να παρομοιασω τα τραγουδια του Θαναση με κατι επιγειο θα ηταν σιγουρα ενας καμπος με καλαμιες , λιγο αερα και εναν μεγαλο πλατανο στην μεση . Δεν ξερω , αλλα απο μικρος αυτον τον συσχετισμο κανω . Δεν υπαρχει πως και γιατι

Αυτο που γουσταρω περισσοτερο ειναι η πληθωρα εικονων με τις οποιες σε γεμιζουν οι στιχοι του . Απο την Μελουνα στο Τριγωνο (των Deneg , Altair και Vega) και απο το μικρο διαδρομο ενος φοιτητοσπιτου στους κεδρους του Λιβανου .

Τη μουσικη του θα την χαρακτηριζα (ευκολα) το ιδανικο soundtrack μιας εκδρομης . Μερικες φορες με πιανω να αναρωτιεμαι αν ο Θανασης γραφει τις μουσικες του σαν υπο τυπον tribute στη Μαμα-Φυση .

Τον θεωρω , μαζι με τον Χρηστο Θηβαιο , τον μεγαλυτερο ελληνα τραγουδοποιο της εποχης μας , ασχετα με το αν μερικες φορες οι επιλογες του (βλεπε τη λογικη του να βαλει μονο \"πειραγμενα\" τραγουδια στα \"Ζωντανα\" ) με προσγειωνουν αποτομα

Ειμαι σε μια ερημο οποτε ακουω τα τραγουδια του Θαναση,υπαρχει μονο ενα δεντρο στην μεση και ως οπου φτανει το ματι αμμος!Κοκκινιζω επειδη συνειδητοποιώ την υπαρξη μου και νιωθω να καιγωμαι, γιατι ο Ηλιος με κοιταει,μου καιει τα ρουχα και η ντροπη ειναι μεγαλη,δεν μπορω να κρυφτω πουθενα παρα μονο στο δεντρο και τρεχω προς τα εκει.Ξαφνικα απο ολα τα σημεια του οριζοντα ξεπροβαλουν ανθρωποι που τρεχουν προς το μερος μου,αποφασισμενοι να με ρεζιλεψουν και να με κρινουν για τις επιλογες μου.Τωρα ποια βρησκομαι στο κεντρο και ολοι γυρω μου με κοιτανε με ενα βλεμα αγωνιας, περιμενουν να πω ή να κανω κατι για να ξεφτυλιστω τελειος και να γελασουν, να δωσουν ικανοποίηση στον εαυτο τους. Πρεπει να γινω η τροφη τους και σιγα σιγα αρχιζω να παραδινομαι, δεν υπαρχει κατι αλλο που μπορω να κανω...
Και εκει ειναι που ξεκιναει να παιζει ενα τραγουδι του Θαναση, κοιταω τον ουρανο και αρχιζω να σιγοτραγουδαω...το θαυμα εγινε, σωθηκα, εξαφανιστικαν ολοι, η ερημος ανθησε και κατω απο το μεγαλο δεντρο με περιμενει μαλακο το χωμα για να ξαπλωσω, συνεχιζοντας να τραγουδαω!

auti ti stigmi den exo to xrono kai ti diathesi isos na po auta pou vlepo kai niotho otan akouo ta tragoudia tou thanasi alla mou rhete enas stixos pou mou edose tin tsekouria pou leei kai o thanasis...

\"ax na mouna kaliteros,an na min imoun pseutis kai to megalo kalesma na min fovomouna\"