Για να προχωρήσω λίγο, μετά από όσα ειπώθηκαν, την κουβέντα και να γίνω λίγο περισσότερο αντιληπτός, θέλω να προσθέσω το εξής:
Melitzanio, ακριβώς επειδή συμβαίνουν πολύ σημαντικότερα πράγματα την τρέχουσα περίοδο, δε νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη πρακτική σημασία να διακοπεί η σειρά του προγράμματος μιας πολιτιστικής εκδήλωσης, για να διαβάσει μια κοπέλα από ένα χαρτάκι ότι δηλώνει την αλληλεγγύη της στην τάδε κρατούμενη, η οποία αρνήθηκε να υποβληθεί σε σωματικό έλεγχο, στις τάδε φυλακές. Τα προβλήματα που μας ταλανίζουν είναι σοβαρότερα και ουσιωδέστερα. Θεωρώ πως αναφορικά με το συγκεκριμένο γεγονός, το ακόλουθο στιχάκι είναι υπεραρκετό: "Όσοι με γέλασαν,όσοι με κέρασαν πικρό ποτήρι κι άχρηστους κανόνες, θα ηττηθούν απ' ό,τι πιο αδύναμο από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες." Όντως, μια κάποια λύση, αν υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη να εκφραστεί στην συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου η αλληλεγγύη των καταληψιών της Βίλλας Αμαλίας στην συντρόφισσά τους που αρνήθηκε τον κολπικό έλεγχο, θα ήταν να γίνει αυτό μετά το πέρας αυτής, όπως λέει η Stefania Kapaktsi.
Το θέμα ανοίγει πολύ, αν επεκταθούμε στο γενικότερο ζήτημα των συνθηκών κράτησης, τι σημαίνει προσωρινή κράτηση, υπό ποιες προϋποθέσεις, πόσο αυτή διαρκεί κ.λπ. κ.λπ. Πολύ περισσότερο αν επεκταθούμε στα ζητήματα της αναρχίας, της κατάλυσης της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας (βλ. το γνωστο σύνθημα "το πάθος για την λεύτερια είναι δυνατότερο από όλα τα κελία" το οποίο γίνεται αντιληπτό από ευρύ μέρος του κοινού ως ολοκληρωτική κατάργηση των φυλακών), όσο στρεβλά και αν (δυσ)"λειτουργούν" τις τελευταίες δεκαετίες στην χώρα μας. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η ανάγκη για όσο το δυνατόν ομαλότερη και δικαιότερη λειτουργία των δύο αυτών εξουσιών δεν μπορεί να ικανοποιηθεί απόλυτα από την μονομερή και μονοδιάσταση καταγγελία και πάλη εναντίον τους.
Εδώ θα είμαστε και θα τα αναλύουμε.
Καλή συνέχεια.