Ω, τι χαρά! τι κολακεία!
Για έναν Λόρδο οι γυνές ν' αναρωτιώνται.
Η μία δεν χρειάζεται γαμήσι και δεν το 'χει καταλάβει
Κι η άλλη το αντίθετο. Αλλά κάτι γι'αυτό δεν πράττει.
Άραγε να είμαι μοδεράτορας
Συντονιστής τρανός και τσαχπινιάρης;
Γυναίκας να με κρύβει σώμα τορνευτό
Ή μια συνείδηση απλώς να κρύβω και μια πλάνη;
Μπόλλοκς! Ειλικρινά σας ομιλώ,
Δεν είμαι περσόνα, δεν είμαι αερικό
Άνθρωπος είμαι, προικισμένος φυσικά
Και ως πυγμαίος χιμπανζής ερεθισμένος συνεχώς
¸νας ο ανήρ, ένα το λογκ-ιν
Και εις την πτώση της μονάδος
Ο Λόρδος κάνει για εκατό
Ιδού η απόδειξις:
Μετά τιμής,
Λόρδος Κλίφφορντ