Είναι να μην πιάσει δουλειά το ΕΣΡ, γιατί έτσι και πιάσει φτάνει μέχρι «λαβράκι»που λέει ο λόγος, γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για «Σφουγγαράκη»
Άντε και να το δεχθούμε ότι αυτός ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης, που ζει στον βυθό των νησιών Μπικίνι και είναι τετράγωνος σαν κουζινοσφούγγαρο και όχι κανονικός σφουγγάρης του βυθού, όπως οι δικοί μας της Καλύμνου, οι ωραίοι, ογκώδεις, φουσκωτοί «σφουγγαράκηδες», «εμποδίζει την πνευματική και ηθική ανάπτυξη των παιδιών». Πώς ακριβώς δεν μας δίνονται λεπτομέρειες, αλλά το αρμόδιο όργανο για την ευρυθμία του τηλεοπτικού μας περιβάλλοντος επικεντρώνεται στο θέμα της βίας.
Είναι γεγονός ότι σε ορισμένα επεισόδια όχι απλώς παραφέρονται οι ήρωες, αλλά υπάρχουν ακόμη και διαμελισμοί, δηλαδή, ο Καλαμάρης ο Πλοκάμης μπορεί να παραφερθεί και να διαμελίσει καμιά σουπιά. Ακραίο και ανατριχιαστικό, ουδείς το αρνείται, ούτε καν οι παραγωγοί της σειράς, που ισχυρίστηκαν όταν τους έγινε κριτική ότι «δεν πεθαίνουν οι ήρωες, επανεμφανίζονται στα επόμενα επεισόδια και οι πραγματικές σκηνές βίας είναι στο σύνολο ελάχιστες»γιατί να μην υπάρχουν καθόλου, δεν εξήγησαν.
Αλλά όλα τα τελευταίας παραγωγής κινούμενα σχέδια έχουν πολύ και άγρια βία. Οι ήρωες έχουν όπλα ενώ οι διαμελισμοί είναι διαδεδομένοι, μόνο που δεν οδηγούν στον θάνατο (!). Οι ήρωες διαλύονται και επανασυντίθενται. Αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο, καθώς τα παιδιά νομίζουν ότι ο διαμελισμός είναι κάτι απλό και ότι ο θάνατος δεν υπάρχει.
Και αυτή η σύγχυση ως προς το τι είναι θάνατος είναι ακόμη πιο σοβαρή υπόθεση από τον εθισμό στη βία, γιατί και οι πιο βίαιοι πολιτισμοί στην ιστορία είχαν πάντα όριό τους το δέος του θανάτου. Αυτό βρίσκεται στον πυρήνα του ανθρώπινου πολιτισμού. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει πολιτισμός.
Ωστόσο ουδείς
ανατρίχιασε με την ακραία, φρικιαστική βία της προβολής του απαγχονισμού του Σαντάμ Χουσεΐν, που επίσης έπληττε τον πυρήνα του πολιτισμού μας, το δέος του θανάτου.
Ούτε που απασχόλησε το ΕΣΡ ότι το θέαμα εκείνο προβλήθηκε τόσες φορές, από τόσες οθόνες, που ακόμη και αν έκαναν προσπάθεια να προφυλάξουν τα παιδιά τους από τη θέα του ορισμένοι γονείς είναι βέβαιο ότι δεν θα πρόλαβαν.
Και δεν είναι το μόνο. Βρίθει η τηλεόρασή μας περιπτώσεων που γεννούν πολλές αμφιβολίες για το πόσο προστατεύεται σε αυτή τη χώρα η υγιής «πνευματική και ηθική ανάπτυξη των παιδιών». Προγράμματα που όχι μόνο τα παρακολουθούν παιδιά, αλλά συμμετέχουν και παιδιά. Ριάλιτι ταλέντων, για παράδειγμα σε πρωινάδικες εκπομπές, αλλά και βραδινά σαν το περυσινό το ΑΝΤ1 όπου εμφανίζονταν πιτσιρίκια βαμμένα και ντυμένα σαν μικρομέγαλα (Βίσσες, Βανδές, Θέλξες και ό,τι άλλο τους βομβαρδίζει το τηλεοπτικό θέαμα ολημερίς), σίριαλ «για μεγάλους» όπου πρωταγωνιστούν παιδιά από πολύ μικρά, της προσχολικής ηλικίας, μέχρι και έφηβοι. Σε σαπουνόπερες όπου η απιστία πάει σύννεφο (για να μην πούμε χειρότερα) παίζουν πιτσιρίκια για να τους δώσουν την πινελιά του «οικογενειακού θεάματος».
Υπάρχει έλεγχος του πλαισίου της ιστορίας στην οποία εμφανίζονται πιτσιρίκια; Των συνθηκών στα γυρίσματα; Των ηλικιών στις οποίες απευθύνονται αυτού του είδους τα προγράμματα; Αν η συμμετοχή πιτσιρικιών σε σειρές προσελκύει κοινό συνομήλικό τους, το περιεχόμενο είναι κατάλληλο για τις ηλικίες που το παρακολουθούν;
Είναι να μη σου βγει τ´ όνομα
Πάντως στο εξωτερικό η προβολή κινουμένων σχεδίων του Μπομπ Σφουγγαράκη συνοδεύεται από την ένδειξη ότι είναι για παιδιά από 7 ετών και άνω. Η κριτική για τη βία δεν έλειψε, ούτε εκεί, αλλά δεν στέρησε από τη σειρά βραβεία και έχει πάρει πολλά. Αν και η βράβευση για την οπτικοακουστική αγορά σημαίνει ότι το προϊόν στηρίζει απολύτως τη βιομηχανία κατανάλωσης, αναπαράγει τις αρχές της με τους ήρωες και τις ιστορίες τους, ενώ την ίδια στιγμή τροφοδοτεί και μια παράλληλη αγορά με γκάτζετ. Στις ΗΠΑ πάντως η μοναδική παρέμβαση που έγινε ήταν από μια ακροσυντηρητική οργάνωση, όταν η φιλία του Μπομπ Σφουγγαράκη με τον Πάτρικ Αστέρη χρησιμοποιήθηκε από ένα βιντεοκλίπ που πρόβαλλε υποτιθέμενες ομοφυλόφιλες σχέσεις από κόμικς για να διαφημίσει και να αποενοχοποιήσει την ομοφυλοφιλία. Αυτό και αν είναι υπερβολή. Να θεωρηθεί ότι σκιτσαρισμένες φιγούρες, χάρτινοι ήρωες που δεν έχουν καν ανθρώπινη μορφή, έχουν «σεξουαλικές» κατευθύνσεις. ¸λεος!
Της Πόπης Διαμαντάκου. Σήμερα από τα Νέα
¼ταν βγεί η απόφαση της Αρχής θα την ανεβάσω...
<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: κρυστάλλινος αρουραίος, στις: 23/11/2007 19:02 
