sonoro έγραψε:Οι διαδηλωτές κατάγγειλαν ότι επρόκειτο για ρομποτ, για μικρές ιπτάμενες μηχανές με μορφή λιβελούλας, \"τελευταία λέξη της τεχνολογίας\" που λενε, που είχε αμολήσει η CIA για να τους κατασκοπεύσει
Τι κακό κι αυτό με τους Αμερικάνους. Να μην ξέρεις αν είναι απλά καημένοι ή απλά καμένοι!!!!
Η απάντησή μου στο τόπικ πάντως είναι:
Για να μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς μετά (μετά= αφού συμβούν τα αναπόφευκτα) ή και κατά τη διάρκεια.
Εννοώ πως ανησυχούμε και είμαστε αγχωμένοι 1.για να αποφύγουμε να κάνουμε κάτι που θα αλλάξει την κατάσταση και 2.για να μην θυμώσουμε ή στενοχωρηθούμε με τον εαυτό μας που δεν προσπαθούμε καν, μιας και λέμε : Μα πώς δεν έκανα ή δεν κάνω τίποτα, αφού ήμουν ή είμαι ανήσυχος/η!!! Οπότες τα κίνητρά μας είναι και η τεμπελιά αλλά πιο πίσω και πολύ πιο βαθιά Ο ΦΟΒΟΣ. Τώρα τι ακριβώς φοβόμαστε, νομίζω πως τα «αντικείμενα» διαφέρουν αν και συνήθως είναι η προσωπική μας αλλαγή.
Και το θέμα είναι πως όντας ανήσυχοι/αγχωμένοι μπερδεύουμε και τους γύρω μας και τους κάνουμε να μας λυπούνται ‘η τελος πάντων να μας δίνουν extra περιθώρια αδράνειας απ’αυτά που «χρειαζόμαστε», οπότε σαν συμπεριφορά είναι πετυχημένη άρα θα την ενισχύσουμε και θα την ξαναχρησιμοποιήσουμε. Άρα ακόμα ένας λόγος είναι γιατί έτσι έχουμε μάθει (από πολύ μικροί).
Γιατί στην πραγματικότητα (όποια κι αν είναι αυτή) μάλλον όλα μπορούμε να τα αλλάξουμε κι αν δεν μπορούμε ν’αλλάξουμε τις ίδιες τις καταστάσεις, μπορούμε ν’αλλάξουμε τον τρόπο που τις βλέπουμε απλά τις περισσότερες φορές δεν θέλουμε.
Νομίζω πως το key point όσων είπα συνοψίζεται στην φράση του Καζαντζάκης :Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος!!!! ¼πως και να´χει όμως, έτσι μίλησε μελλοντικός νομπελίστας!!!
Και τώρα τα παλαμάκια παρακαλώ!!
Ευχαριστώ!!