Εγώ σκάναρα λίγο με το μάτι την μικρομεγαλίστικη επιστολή που κότσαρε στο πρωτοσέλιδο η Ε. για διατρανώσει τις κοινωνικές της ευαισθησίες και τη βαθιά της δημοκρατικότητα (παραχωρώντας το βήμα σε ένα 13χρονο παιδί) και βέβαια να πουλήσει φύλλα που είναι και ο απώτερος στόχος του εντύπου....

Επι της ουσίας τώρα, διαφωνώ ακόμα και με τον ηθικίζοντα τίτλο. Τι θα πει \"σε σας μιλάω γονείς...\";

Στο κείμενο έχω την αίσθηση (δεν κάθισα να ασχοληθώ και πολύ) πως αναπτύσσεται ένα μεγάλο \"κατηγορώ\" ενάντια στους γονείς δλδ ενάντια στο άτομο. Δλδ το \"κατηγορώ\" είναι άκυρο και αφελές. Προφανώς δε περιμένω από ένα παιδί στα 13 του να αναπτύσσει επιχειρηματολογία-καταπελτη για το κράτος, τις κοινωνικές δομές και τους θεσμούς. Περιμένω όμως από την εφημερίδα να κάνει αυτη τη διάκριση. Ας παραχωρούσε ένα μονοστηλάκι...

Υπάρχει με άλλα λόγια ένας όρος στο εξωτερικό που λέγεται \"victim-blaming\" που αναφέρεται στις πολιτικές πρόληψης (πχ εγκληματικότητας, τροχαίων, καπνίσματος, κλπ) που κατηγορεί το \"θύμα\" (δλδ. το άτομο) αντί το \"θύτη\" (δλδ. το κοινωνικό υπόστρωμα που αναπτύσσονται αυτές οι συμπεριφορές).

Ε, σε αυτή τη περίπτωση με κάτι τέτοιο έχουμε να κάνουμε. Οι γονείς φταίνε για όλα κλπ.

Θα ξεχνάμε βέβαια πως τα σχολεία τα έχει αφήσει το κράτος στο έλεος του Κυρίου (κυριολεκτικά) έχοντας εναποθέσει τη \"συμβουλευτική\" στους παπάδες. ¼πως το ακούτε. Εν έτει 2006 γίνονται εξομολογήσεις στα σχολεία τη στιγμή που κάποια σχολιατρική υπηρεσία και παρουσία κοινωνικής πρόνοιας (ψυχολόγου, κοινωνικού λειοτουργού κλπ) είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Και μετά βγαίνει η Ε. και αφιερώνει το πρωτοσέλιδο σε ένα πιτσιρικά που αρθρώνει λόγο δια στόματος των γονιών του. Ο λόγος έφτανε στα όρια της γελοιότητας. Δεν έχει τόση σημασία όμως η έκφραση.

Σημασία έχει το κεντρικό επιχείρημα που είναι απλά αφελές.

Πολύ ενδιαφέρον θέμα!