Θα ρθούν μια νύχτα από μακρύα
Σαν άσωτοι όλοι εκείνοι που διψούν για ζωή
που κουράστηκαν να μένουν, που κουράστηκαν να έρχονται
στα ίδια σταυροδρόμια του χρόνου και αφέθηκαν στο μονότονο ήχο
της βροχής που έπεφτε με ορμή.
Θα ρθούν λύκοι σκοτεινοί να πάρουν του δειλινού τα χρώματα
να φτιάξουν φυλακτά για του ύπνου τα ανείπωτα.
Θα ρθουν το μεσημέρι να ψηλαφίσουν την πλάση
χωρίς παράξενα πλάσματα και θα πετάξουν μακρυά από τον κόσμο
εκεί που η βροχή ατενίζει το απέραντο σκοτος
σέρνοντας γλυκά το κουφάρι της απόγνωσης
του θεού που σαπίζει τη σιωπή.
Χορεύουν οι
σκέψεις σαν
