Επειδή πρέπει να είμαστε γνώστες και των καλών και των \"κακών\" κριτικών... ιδού σε πολύ ελέυθερη μετάφραση το γαλλικό κείμενο:
.......Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου συνεχίζει τις μουσικές του αναζητήσεις, ρισκάροντας να αποπροσανατολίσει τους συνηθισμένους στην ελληνική μουσική ακροατές. Αυτός ο δίσκος δεν είναι ένα CD που \"συνηθίζεις\" στο πρώτο άκουσμα.Η τζαζ, τα θρησκευτικά και παραδοσιακά τραγούδια, οι διάφοροι ήχοι, οι καμπάνες ανακατώνονται. Μέσα απ'αυτό το μείγμα, στο οποίο είναι δύσκολο να αισθανθείς καλά και να αναδείξεις μια μελωδία, από ακρόαση σε ακρόαση, μπαίνουμε σιγά σιγά στο σύμπαν του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οι ατμόσφαιρες μερικές φορές βασανίζονται και οι μουσικές μερικές φορές ζαλίζουν. Είναι δύσκολο λοιπόν να ακούσεις αυτόν τον δίσκο γυρνώντας από τη δουλειά ή όταν η κούραση σας έχει σερβίρει κι έναν καλό πονοκέφαλο. Αποφύγετε να βάλετε αυτόν τον δίσκο όταν είστε με φίλους. Ρισκάρετε να χαλάσετε την ατμόσφαιρα. [στμ. χαχαχαχαχ, sorry παιδιά δεν κρατήθηκα] Παρόλα αυτά, αυτός ο δίσκος έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τον μουσικό του πλούτο και για τις μουσικές του διερευνήσεις που θα μπορούσαν να εξελίξουν την πολύ συχνά πια επαναλαμβανόμενη ελληνική μουσική. Ώς συμπέρασμα, δεν προτείνουμε αυτόν τον δίσκο σε κάποιον που θέλει να ανακαλύψει την ελληνική μουσική, ούτε σε κάποιον που είναι συνηθισμένος στην ελληνική μουσική αλλά λιγότερο ευαίσθητος σε νεωτερισμούς. Ο δίσκος αυτός απευθύνεται σε ανθρώπους ανοιχτούς σε νέους ορίζοντες.
(pas mal σε γενικές γραμμές.)<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: onarfilms, στις: 18/11/2006 12:48