για...Oldboy, τα σχολια σου μου προκαλεσαν ενα τεραστια χαμογελο

shu_ji έγραψε:
Αυτό είναι καλό ή κακό?

πολυ καλο, με την εννοια οτι συμφωνω σε αρκετα σημεία και ανεφερες και πραγματα που κ εγω πρόσεξα και μου άρεσαν. οποτε ήταν μειδίαμα κατά κάποιο τρόπο επιδοκιμασίας....
(ήταν επίσης χωρίς ιχνος καφεινής μετά από σιέστα! )

kkgeorge έγραψε:Να αξιωθείς kkgeorge!!!!
Μπας κι αξιωθούμε και εμείς...
Θα δυσκολευτείς να βγάλεις τα \"ντιριρι\" προσφιλούς μας προσώπου, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο.
Ξέρω ότι παίζουν και κάποια προγράμματα που εξομαλύνουν τους εξωτερικούς θορύβους.
Μίλα με τον Νick μήπως γνωρίζει κανένα...<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: astavr, στις: 07/01/2007 16:49

Να προσθέσω κι εγώ λίγες γραμμές στις σελίδες αυτού του post, καταθέτοντας δύο σκέψεις, απ' αυτές που φευγαλέα διασχίζουν το μυαλό την ώρα της ακρόασης.

Με την Αμερική του Μάλαμα, ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου την επιθυμία να γίνω μετανάστης ώστε να μπορώ να ανατριχιάζω διπλά στο άκουσμά της.

Με τα jazz περάσματα, έβλεπα πολύχρωμες πεταλούδες να φτεροκοπούν ερωτοτροπώντας πάνω απ' τα λιβάδια του μυαλού.

Με το γενικότερο ύφος του δίσκου, που βρίσκει έναν Θανάση πιο πλούσιο σε ερεθίσματα και επιρροές αλλά τόσο αυτόφωτο όσο ποτέ, απλώς.... χάρηκα.

Απλή, ανιδιοτελής χαρά για το γεγονός ότι πριν από μερικά χρόνια ένας φίλος... φιλοτιμήθηκε να μου βάλει να ακούσω την &#8220;Αγία Νοσταλγία&#8221;.

\"Άκου αυτόν τον τύπο, είναι πολύ καλός.\" θυμάμαι, επαναλάμβανε.

Δεν ήθελα και πολύ. ¼ταν σου δίνουν δώρα πρέπει να λες ευχαριστώ, όχι να ψάχνεις μέσα σου γιατί δεν τα αγόρασες εσύ πρώτος.

Χαρά, λοιπόν, και μόνο χαρά γιατί καλή και χρήσιμη γνώση, είναι η μοιρασμένη γνώση.

Τα άλλα είναι μυστικά... που δεν χωρούν ανάμεσα σε φίλους.

Κι αν έχω καταλάβει καλά την έλξη μου προς το Θανάση, αυτό ακριβώς είναι που την κάνει δυνατή.

Ο Θανάσης θα μπορούσε σε μια άλλη διάσταση να αποτελεί υπόδειγμα φιλίας για όλους τους ακροατές του.

¸νας φίλος που λάμπει όταν σου λέει τα κατορθώματά του, αλλά λάμπει διπλά όταν σου ξεσκεπάζει τις αδυναμίες του...<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: astavr, στις: 07/01/2007 16:52

¸να μηνα μετά απο την κυκλοφορία του Διάφανου ερχομαι να κανω κ εγω την εξης ερωτηση:Τι δισκος είναι αυτος???Τι η-οι μουσική-οί!Τι οι άπιαστες ενορχηστρώσεις!!Τι οι εμηνείες της Μαρθας!!!!!Τώρα πλεον τον λατρεψα!Ειδικα οταν τον ακούω στο δισκman μου!Θέλω να πω ενα επιπλέων μπράβο σε Μπαντουκ κ Στόικο για τα σολαρίσματά τους..
Τέλος έχω να κανω και μια παρατήρηση για τα Παξυμάδια..Η μακροσυρτη ερμηνεια του Μαλαμα σε συνδυασμο με τη λιτή κ λιγο ελλειπή-αν μπορει κανεις να τη πει ετσι-ενωρχηστρωση εχει τελικα ως αποτελεσμα για μενα εναν εσωτερικο χαλασμο καθως μεσα μου αντιπαλευει με την ξεσηκωτικη εκδοχη της Μαρθας!Επομένος καταληγει εμμεσα να ειναι πιο πανηγυρικός καθώς ολο παει να ξεφυγει αλλα δεν το κανει ποτε..ετσι ξεφευγω εγώ!Αν μπορεσα να γινω κατανοητος...Αγαπημενο κομματι τα παξυμαδια,μαζι με το Πες μου κατι κ το Κωμμοτριακι!Ε λοιπόν αυτός είναι ενας δισκος που τα έχει όλα(απο οσα ζηταω)..για να απαντήσω κ στην ερωτηση μου! Αντε κ Καλή Χρονιά