Η βραδιά ήταν εκπληκτική!
Το
πρόγραμμα κυλούσε σα γάργαρο νεράκι. Ούτε που κατάλαβα για πότε πέρασε η ώρα και φτάσαμε σε ένα πολύ-πολύ γενναιόδωρο encore.
Ο
Θανάσης με πολλή ενέργεια και κέφι. Μόνο που δε χορτάσαμε να τον βλέπουμε στη σκηνή. Σε κάθε ευκαιρία κατέβαινε στα παρασκήνια.
Η
Μάρθα ξεχώρισε (κατα τη γνωμη μου) με την ερμηνεία, τη σκηνική της παρουσία, αλλά και τις ατάκες της που μ'έκαναν και γέλασα με την καρδιά μου (ειδικά όταν παρουσίαζε την μπάντα στο τέλος).
Ο
Φώτης ο Σιώτας με στέλνει αδιάβαστη ό,τι και να πει. ¼ποιος τον έχει ακούσει να τραγουδά τα Τρία Ρουμπαγιάτ θα καταλαβαίνει για τι μαγεμένο στόμα μιλάμε...
Για τη
μπάντα δε ξέρω να πω και πολλά, γιατί δε ξέρω μουσική.
Αλλά οι φίλοι στη παρέα ,που ξέραν, όλο επαινετικά σχόλια έκαναν, τα οποία είναι περιττά μια που όλοι ξέρουμε για τι μουσικάρες πρόκειται το συγκεκριμένο σχήμα.
Ο ΣτΝ ως
χώρος δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Εννοώ από τη στιγμή που έκλεισα τραπέζι έγκαιρα και δε με ρώτησαν καν αν ήθελα κάτω ή στον εξώστη, μέχρι το ότι τα τραπέζια στον εξώστη είναι στριμωγμένα και υπάρχει ένας εκνευρισμός στην υποδοχή. Επίσης είναι και ένα 7αρι στο τέρμα του εξώστη, απέναντι από το μπαρ, που βλέπεις την ορχήστρα από πίσω. Τα γκαρσόνια ωστόσο είναι μια χαρά, με κατανόηση και απίκο, τόσο που ένιωσα άβολα να μου αδειάζουν το τασάκι κάθε τρεις και λίγο. Οι
τιμές ωστόσο μου φάνηκαν σε λογικά πλαίσια.
Ο
κόσμος ένιωσα πως είχε παλμό, αφού μετά το ανκόρ (που κράτησε πολύ) θέλαν κι άλλο-κι άλλο και δε σταμάτησαν να τραγουδούν και να χειροκροτούν.
Τέλος, γνώρισα από κοντά κάποιους από τους
φορουμίτες που μάλιστα είχαν τη καλοσύνη να μου παραχωρήσουν τη θέση τους στο μπαρ για να απολαύσω το
Μιλώ για σένα και με κέρασαν τσιγάρο (lab_mice, meruko, maria, skipi, shu_ji,Σοφία και boem- σας ευχαριστώ και χάρηκα πολύ που σας είδα).
Με τρεις λέξεις: ΝΑ ΠΑΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!!!
Π.
(υγ: νιώθω πως είπα ένα κάρο κοινοτυπίες, κι αυτό γιατί οι περισσότεροι εδώ μέσα συμφωνούμε σ'αυτά, κι όλα έχουν ξαναειπωθεί).