Εδώ είμαστε …….
Ας ξεκινήσω γράφοντας για δύο σύγχρονους αστικούς μύθους που όσο πάει επιβεβαιώνονται !
1)τελείωμα σεζόν/μπάντας θανάση !
κάθε τέλος είναι για όλους αυτούς τους ανθρώπους κάτι το ξεχωριστό , είναι η στιγμή που φεύγει το άγχος , το τρέξιμο , τα κουβάλημα, το πακετάρισμα , η κούραση και άλλα τόσα που βαραίνουν μέσα σε μια σεζόν αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι η ευκαιρία τους να χαλαρώσουν και να διασκεδάσουν !
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το Gagarin του 07’ (τέλος λαικεδέλικα) με τον Θανάση για πάνω από 5 ώρες στην σκηνή και την υπόλοιπη ορχήστρα να τα δίνει όλα , ή ποιος μπορεί να ξεχάσει ακόμα και το περσινό Λεφόκαστρο που τέλειωνε η χειμερινή περιοδεία και ότι κόντεψε να γκρεμιστεί το μαγαζί !
2)Δοχός στην Καρίτσα Λάρισας
Δεν θέλω να μιλήσω για τον χώρο, δεν θέλω να αναλωθώ στα τετριμμένα , ότι είναι τόσο όμορφος , με τέτοια ακουστική , με εκείνη την θέα , με την τα τάδε ατμόσφαιρα κλπ κλπ.
Θα πώ απλά ότι αυτός ο χώρος έχει «κάτι» δεν ξέρω τι αλλά κάτι που εξωθεί τους καλλιτέχνες που αγαπάμε να γράφουνε ιστορία , να θέτουν τον πήχη «στον θεό» και να κάνουν συναυλίες που μερικές φορές δεν χωράνε ούτε σε διπλό DVD
Πάμε λοιπόν και στο ζουμί τις υπόθεσης !
-αν κάποιος ανέβηκε εκεί πάνω για να ακούσει τον τέλειο ήχο μιας από της καλύτερες (αν όχι η καλύτερη) μπάντα της Ελλάδας που ρολάρει σαν καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι.
-αν κάποιος ανέβηκε εκεί πάνω να ακούσει τέλειες εκτελέσεις Θανασοασμάτων και ψυχεδέλικους ήχους που μόνο αυτοί μπορούν να παράγουν.
-αν κάποιος ανέβηκε εκεί πάνω για να χαθεί στην προσωπική του nirvana και να ταξιδέψει μόνος σε μια γωνιά.
-αν κάποιος ανέβηκε εκεί πάνω για να ακούσει όλα τα “thanasakis greatest hits”.
-αν κάποιος έχει τόσο στενούς και περιορισμένους μουσικούς ορίζοντες και θέλει συγκεκριμένα ακούσματα, ενώ παράλληλα δεν μπορεί να δεχτεί και άλλα πράγματα , πολλές φορές πολύ ετερόκλητα μεταξύ τους ,
-αν κάποιος δεν μπορεί να δεχτεί ότι υπάρχει και μια τεράστια μουσική παράδοση που μας οδηγεί , όπως και ένα απίστευτο ρεμπέτικο έργο του περασμένου αιώνα
-αν κάποιος δεν μπορεί να δεχτεί ότι και αυτοί που τον διασκεδάζουν είναι άνθρωποι με πολύ δυνατά αισθητήρια και ξέρουν να διαβάζουν το κοινό και την ενέργεια που τους δίνει.
-αν κάποιος πιστεύει πως αυτοί δεν είναι άνθρωποι με αδυναμίες.
-αν κάποιος δεν μπορεί να εκτιμήσει ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν γυμνοί μπροστά του (μεταφορικά πάντα
) φανερώνοντας και άλλες πτυχές του χαρακτήρα τους .
Αν αν αν αν αν όλα αυτά τότε σίγουρα βρέθηκε σε λάθος σημείο την λάθος μέρα και ώρα , και σίγουρα θα έφυγε κάπως σφιγμένος , ίσως και απογοητευμένους.
Πράγμα που καταλαβαίνω και το δέχομαι απόλυτα !
Για όλους εμάς τους υπόλοιπους τους
«περίεργους» τους
«λοξούς» που έχουμε ζήσει πολλά
«συμβατικά live», αυτό ήταν κάτι ξεχωριστό, κάτι διαφορετικό , μία διονυσιακή συνεύρεση, ένα μεγάλο γλέντι , δώρο από τους φίλους μας τους μουσικούς , στους φίλους τους ακροατές !
Review δεν μπορεί να γίνει, review είναι όλα τα παραπάνω , και όποιος ψάχνει την setlist , η περιμένει να ακούσει ότι ο Μυστακίδης έπαιζε σαν 7 κιθάρες ταυτόχρονα , ή ότι ο Σιώτας έκανε το Βιολί του μπαγλαμά και έβγαζε κορώνες , χάνει το point !
Γιαυτό λοιπόν και κανένας μας , αλλα ούτε και εγώ δεν μπορούμε να γράψουμε τι έγινε και τι έπαιξαν !
Who Cares άλλωστε ??????
ή ακόμα χειρότερα .....ποιός θυμάται ?????