Είμαι νέος στο φόρουμ οπότε καλώς σας βρήκα.

Ήμουν κι εγώ ένας από τους τυχερούς άτυχους που βρέθηκαν στις συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου στη «μουσική σκηνή» Πυξίδα. Έγραψα τυχερός γιατί είχαμε την τύχη να δούμε έναν ορεξάτο Θανάση, μία τσαχπίνα Ματούλα, έναν συγκλονιστικό Φώτη, έναν αρχοντικό Μήτσο και έναν μάστορα Μαράτο. Ωραία επιλογή τραγουδιών, όμορφα «πειράγματα» και όπως πάντα άρτιο μουσικά αποτέλεσμα.

Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Πάμε τώρα στο ψητό της υπόθεσης και τον λόγο που έγραψα άτυχος παραπάνω. Η μουσικά σκηνή, ή μάλλον μπουάτ όπως θέλει να αποκαλείται, έκανε μια τραγική διοργάνωση με εμφανής έλλειψη γνώσεως στο τι γίνεται στις συναυλίες του Θανάση. Θα προσπαθήσω να συνοψίσω μερικά σημεία για να μη γίνομαι κουραστικός.

1.Ο ήχος την πρώτη μέρα ήταν απαράδεκτος. Με κάθε σύμφωνο που έλεγε ο Θανάσης ένιωθες ότι θα ξεκολλήσουν τα ηχεία ενώ η Ματούλα μικροφώνιζε. Τη δεύτερη μέρα ο ήχος έγινε απλά υποφερτός. Βέβαια έχω ακούσει και χειρότερους ήχους οπότε αυτό δεν ήταν και κάτι που με πείραξε ιδιαίτερα.

2.Το μαγαζί, η «μπουάτ», λόγω του ότι είχε αρκετά τραπέζια δεν έκανε προπώληση εισιτηρίων αλλά όποιος ήθελε να πάει έπρεπε είτε να κάνει κράτηση (όποιος πρόλαβε, πρόλαβε) είτε να πάει στο μπαρ όρθιος. Το μαγαζί είναι μικροσκοπικό για το κοινό του Θανάση και για αυτό αποφασίστηκε να γίνουν δύο συναυλίες με τη λογική προφανώς όποιος δεν μπορέσει να πάει την πρώτη μέρα να πάει τη δεύτερη. Πολλοί δυστυχώς δεν μπόρεσαν να μπούνε καμία από τις δύο μέρες επειδή η πολιτική της μπουάτ είναι να βάζει λίγα άτομα όρθιους και έριχνε πόρτα.

3.Μπαρ. Απαράδεκτη εμπειρία. Μας είχαν σαν σαρδέλες σε ένα χώρο 10 τ.μ. απαγορεύοντας μας ρητά να μεταφερθούμε σε άλλο μέρος του μαγαζιού. Ειδικά η θέα που είχαμε ήταν πανέμορφη βλέποντας μισό Θανάση, μισό Μήτσο και μία κολόνα. Την πρώτη μέρα ο κόσμος ήταν πολύς αλλά την πάλεψαν γιατί πολλοί έφαγαν πόρτα, ειδικά μετά τις 23.00. Τα δεύτερη όμως μέρα το μαγαζί φούλαρε και αποδείχτηκε περίτρανα το πόσο λάθος επιλογή ήταν να γίνουν εκεί οι συναυλίες. Αρκετές ήταν οι λογομαχίες μεταξύ καθισμένων και όρθιων ενώ το προσωπικό δεν προλάβαινε να καταγράφει παράπονα. Προσωπικά είχα μια στιχομυθία με έναν εκπρόσωπο του μαγαζιού που θα κάνω τον κόπο να τη σχολιάσω, απλώς την παραθέτω.

Εκπρ. «Παιδιά πρέπει να πάτε αλλού, γιατί εμποδίζετε»
Εγώ «Εντάξει, αλλά πού? Δε βλέπεις τι γίνεται?»
Εκπρ «Δε με νοιάζει. Να πάτε σε άλλο σημείﻨ
Αφού κάναμε 3-4 μέτρα πιο εκεί ψάχνοντας που θα πάμε…
Εκρπ «Καλά ρε πλάκα μου κάνετε?»
Εγώ «Ρε φίλε που θες να πάμε? Να πάμε σπίτια μας?»
Εκπρ «Ναι ρε να πάτε σπίτια σας»

Επίσης σε ένα σημείο του προγράμματος ο Θανάσης μας διηγούταν μια ιστορία από την Κοζάνη, όπου ένας αγρότης που ήθελε να ακούσει παλιά λαϊκά, τελικά έφυγε και πήρε τα λεφτά του πίσω. Τότε ένας μας από το μπαρ φώναξε «κι εμείς τα θέλουμε πίσω». Ο Θανάσης γέλασε αμήχανα και συνέχισε τη συναυλία.

Δεν έγραψα όλο αυτό το κατεβατό για να γκρινιάξω. Προσωπικά πέρασα τέλεια, χόρεψα, ήπια κτλ. Νοιώθουμε τυχεροί που είδαμε ζωντανά κάποιον που γουστάρουμε και εκτιμούμε. Όμως η κοροϊδία του μαγαζιού αυτού ήταν απερίγραπτη και προκλητική. Να σημειώσω απλώς ότι τη μπουάτ αυτήν την έκλεισε η ΣΔΟΕ πριν ένα μήνα λόγω οικονομικών παραπτωμάτων. Έφτασε στιγμή που αναπόλησα την περυσινή συναυλία στο σινεμά ΑΣΤΟΡΙΑ. Εύχομαι να φτάσουν τα παράπονα στους συνεργάτες του Θανάση, όχι μόνο για γουστάρει ο κόσμος σε επόμενες συναυλίες αλλά και οι ίδιοι οι μουσικοί.

Στα απρόοπτα της δεύτερης μέρα ήταν ένας σκύλος που έκανε βόλτες στη σκηνή. Δεν ξέρω αν ήταν ο Ρίβας που αναφέρεται ο Θανάσης στο τελευταίο δίσκο…