Ε ναι λοιπόν πήγαμε χθες το βράδυ στο Λάιβ του Θανάση στο κηποθεάτρο στην Λάρισα, όπως πάντα είχαμε τα ωραία μας και τα σπαστικά μας (μα ένα λάιβ που να μην έχουμε παράπονα στο τέλος δεν υπάρχει, ούτε ένα).
Η μπάντα ήταν ΜπόμπΑ, πραγματικά... Ο Φώτης με τον Μήτσο όπως πάντα τα δίνουν όλα, ο κ. Ντούβας έχει αρχίσει να γίνετε πολύ απειλητικός (λύθηκαν τα χέρια του και ο τύπος κάνει πολύ ωραία πράγματα), ο κ.Παντέλης νομίζω ότι συμμετέχει πιο πολύ στα τραγούδια (από το Μεταξοχώρι που τους είχα δει τελευταία φορά) και αυτό τα κάνει πιο δυνατά και πιο πλούσια σε ήχους (όπως έχω ξαναπεί ο τύπος είναι τρομερός παίχτης), ο κ.Χανιώτης όπως πάντα είναι σε ένα στάνταρ υψηλό επίπεδο, ο κ.Μπουκάλης μας χάρισε και ένα ωραίο σόλο με το μπάσο του, ο κ.Πολυζωγόπουλος με τον κ.Αντωνιάδη στα πνευστά του σχήματος δίνουν τα ρέστα τους, (και φτάνοντας προς το τέλος) η κ.Ζαμάνη ήταν μια άλλη τραγουδίστρια από το Μεταξοχώρι. Η φωνή της έχει κάτσει πια πολύ καλύτερα πάνω στα τραγούδια του Θανάση (γιατί στα δικά της ήταν και από πριν πολύ καλή) γενικά βρήκε τα πατήματα της με το υπόλοιπο σχήμα και είναι πάρα μα πάρα πολύ καλή και με τον καιρό θα γίνει ακόμα καλύτερη. Ο Θανάσης ήταν λίγο περίεργος χθες, λίγο μαζεμένος να το πω, σαν λίγο να ξενέρωσε από κάτι να το πω (κάπως έτσι τέλος πάντων) παρόλα αυτά όμως το χαμόγελο δεν έσβηνε από τα χείλη του.
Έπαιξαν 3 ώρες γεμάτες με τις γρήγορες, δυνατές, χαλαρές και ονειροπόλες στιγμές τους σε ένα στάνταρ πλέι λίστ θα έλεγα, μιας και έλειψαν πολλά από τα καινούργια τραγούδια (μόνο το Σαν Μικέλε ακούσαμε).
'Οπως είπα και στην αρχή, συναυλία Θανάση χωρίς παράπονα δεν είχαμε ποτέ. Την μία λέμε για τα τραγούδια που δεν ακούσαμε, την άλλη για κάτι από την μπάντα που δεν μας άρεσε κτλ κτλ. Χθες έγινε ένας χαμός για να ανοίξουν οι πόρτες για αυτούς που περίμεναν απέξω (άρχισαν να χτυπάνε τα κάγκελα του κηποθεάτρου και να φωνάζουν Θανάση βάλε μας μέσα και κάτι τέτοιες μλκίες). Αφού τους άνοιξαν λοιπόν και μπήκαν, πήγαν και έκατσαν όρθιοι μπροστά στην σκηνή με αποτέλεσμα να μην βλέπει ο κόσμος που καθόταν στις κερκίδες. Άρχισαν να τους βρίζουν μέχρι που κάποιοι κατέβηκαν από τις κερκίδες και τους "έπιασαν από το αυτί" μαζί με τους σεκιούριτι για να κάτσουν κάτω ή να κάνουν στην άκρη και να μην ενοχλούν. Ακόμα και όταν έκατσαν όμως κάθε τόσο σηκώνονταν όλοι και μας έκοβαν την θέα και άντε από την αρχή να τσακωθείς μαζί τους για να κάτσουν πάλι. Γενικά εμείς της κερκίδας δεν κάναμε άλλη δουλειά από τα μέσα του λάιβ και μετά.. ήρθαμε σα μλκες δλδ από της 8 στο κηποθέατρο να πιάσουμε καλές θέσεις για να έρθουν οι άλλοι στις 12 παρά (που άνοιξαν οι πόρτες) να κάτσουν μπροστά μας. Να σημειώσω για όποιον δεν ξέρει τον χώρο ότι στο κηποθέατρο δεν έχει σκηνή που είναι πάνω η μπάντα, είναι κάτω στο πάτωμα (φλατ που λεν και στο χωριό μ), οπότε αν σηκωθούν οι μπροστινοί δεν βλέπεις απολύτως τίποτα όσο ψηλά στην κερκίδα και να είσαι.
Τεσπά, ωραία περάσαμε και ας μας την έσπασαν λίγο αυτά τα σκηνικά απλά ήθελα να τα γράψω όλα αυτά γιατί βαρέθηκα να ακούω από εξωκοιλαδικούς ότι χαλάμε τα λάιβ του Θανάση εμείς της κοιλάδας των τεμπών και κάτι τέτοιες ππριές. Και γιατί ήθελα να πω ένα "ρε 'συ Θανάση αφού το βλέπεις και εσύ ότι κοντεύει να πέσει ξύλο για να τους αναγκάσουν να κάτσουν κάτω να βλέπουμε πες και εσύ καμιά κουβέντα να παλουκωθούν".
Υ.Γ. Ρε 'συ Θανάση ψήσου να πει η Ματούλα κανένα άλλο τραγούδι της Κανά, κανένα δέντρο μοναχό ή τπτ λάφυρα ή το στηλίτη μαζί σου
Υ.Γ. Ρε 'συ Θανάση ψήσου να πεις και εσύ κανένα άλλο κομμάτι που έχουν καιρό να ακούσουμε καμιά Βάλια Κάλντα ή κανένα Πες μου κάτι.
Υ.Γ. Ρε 'συ Θανάση αυτό το φετινό σκηνικό με τους πίνακες κτλ είναι πραγματικά το κάτι άλλο.