Καλημέρα, καλή εβδομάδα...
Χαιρετίζω τους πάντες παρευρεθέντες και μη στον Δοχό...
Το να πω ότι περάσαμε καταπληκτικά, νομίζω, είναι περιττό. Απίστευτο φυσικό κάλλος, Η τοποθεσία του ξενοδοχείου και του μικρού, πέτρινου θεάτρου δεν περιγράφεται με λόγια ούτε με φωτό. Αν δεν είσακι εκεί να το δεις δεν μπορείς να το αντιληφθείς.
Στη συναυλία τώρα. Εντάξει πρώτη εμφάνιση ήταν. Απόλυτα ικανοποιημένος από το playlist, εξαιρετικά τα δύο από τα τρία καινούρια που παίχτηκαν (το τρίτο δεν μου άρεσε τόσο). Η αλήθεια είναι ότι λόγω απουσίας ηλεκτρικής κιθάρας, περίμενα ένα πρόγραμμα περισσότερο ακουστικό με κεντρικό πυρήνα τα κομμάτια από τις αρχικές δουλειές του Θανάση... Διαψεύστηκα. Ο ίδιος, πάντως, αναδεικνύει φέτος περισσότερο τον ρόλο του τραγουδιστή παρά τις υπόλοιπες, αφού παίζει λίγο και σε αρκετά κομμάτια στέκεται όρθιος στο μικρόφωνο.
Ιδιαίτερη η προσθήκη του τσέλο. Είναι το κάτι παραπάνω στην φετινή ομάδα. Προσδίδει περισσότερο ενδιαφέρον στο αποτέλεσμα, διότι δεν πρόκειται για μια απλή επανάληψη των παλαιότερων εμφανίσεων των Λαικεδέλικα. Τα κομμάτια έχουν ξαναδουλευτεί και στις περισσότερες περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό. Χρειάζεται, όμως, πάρα πολλή δουλειά ακόμη για να στρώσει το σχήμα. Αν το τσέλο δεν κάθεται δίπλα στο βιολί για να συντονίζονται, νομίζω θα υπάρξει πρόβλημα. Τα κόμμάτια της ηλεκτρικής κιθάρας έχουν αντικασταθεί επάξια με τσέλο και πλήκτρα. Τα πνευστά για πρώτη φορά απλώς ικανοποιητικά. Καμία σχέση με τα σόλα του Παντελή. Αλλά ακόμη αρχή είναι.
Το μεγάλο πρόβλημα στο Δοχό ήταν ο ήχος. ¸να έντονο, μπάσο βουητό, ακουγόταν σποραδικά καθ´όλη την διάρκεια της συναυλίας. Λ.χ. στα Τρία Ρουμπαγιά άκουγα μόνο βουητό και τίποτε άλλο. Επίσης η ένταση άγγιξε τα υψηλότερα επίπεδα ντεσιμπέλ. Στο τέλος δεν καταλαβαίναμε τίποτε από λόγια. Τέλος πάντων. Ας είναι...
Αυτά από εμένα. Η Κοιλάδα έδωσε για μία ακόμη φορά βροντερό παρόν.
Χ.Γ.
υ.γ. Φοβερή έμπνευση του Δοχού τα πλαστικά, κολονάτα ποτήρια ποτού.
Τα λέμε το βράδυ στο Θέατρο Πέτρας