Από το musiccorner.gr
Πέμπτη 24/1, βράδυ και λίγο μετά τις 10, ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μας υποδέχονται στο Polis Theater για κάτι που εμείς αντιμετωπίζουμε ως \"ανεπίσημη πρεμιέρα\" και οι μουσικοί ως μια τελευταία πρόβα με κοινό, κατά τα λεγόμενα του Σαββόπουλου, η οποία θα συνεχιστεί αρκετά πιο μετά από την ώρα που εμείς θα φτάνουμε στα σπίτια μας, με τα αυτιά μας ακόμα συντονισμένα στις υπέροχες μουσικές που ακούσανε σε αυτό το μουσικό θέατρο.
Μπαίνοντας στο Polis Theater, τα πρώτα πράγματα που προσέχει κανείς είναι α) οι τοιχογραφίες, εμπνευσμένες από τα νέα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου για τον δίσκο που οι δύο καλλιτέχνες θα κυκλοφορήσουν από κοινού και β) η θέση της σκηνής, χαμηλότερα από το επίπεδο των θεατών, σε μια αμφιθεατρική παράταξη που διευκολύνει τους παρευρισκόμενους αλλά δημιουργεί και μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα καθώς οι καλλιτέχνες βρίσκονται τριγυρισμένοι από το κοινό και όχι πάνω από αυτό. Επιπλέον τα τραπέζια έχουν αρκετό χώρο μεταξύ τους προσφέροντας μια σχετική άνεση, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει σε πολλά άλλα μαγαζιά με ζωντανή μουσική.
¼πως και να έχει πάντως, το γενικότερο περιβάλλον περνά σε δεύτερη μοίρα όταν ξεκινά η μουσική. Αρχικά, ο Σαββόπουλος, ο οποίος φαίνεται λίγο νευρικός, απευθύνει παράκληση στους φωτογράφους (το κοινό είναι ένα μίγμα από εκπροσώπους του Τύπου, συνάδελφους καλλιτέχνες όπως ο Οδυσσέας Ιωάννου και ο Γιάννης Χαρούλης - τους οποίους ξεχώρισε η φωτογράφος του Music Corner, Μαρία Παπαγεωργίου, ψάχνοντας για τις κατάλληλες γωνίες λήψης - νικητές διαγωνισμών και άλλων τυχερών με προσκλήσεις) να τραβήξουν τις φωτογραφίες τους πριν ξεκινήσει το πρόγραμα ώστε τα φλας να μην αποτελούν \"αντιπερισπασμό\" για τους μουσικούς. Κατόπιν, οι δύο καλλιτέχνες και η καταπληκτική μπάντα που τους συνοδεύει (Βάσω Δημητρίου, Γιώτης Κιουρτσόγλου, Jimmy Mahlis, Satnam Ramgotra) μας παρουσιάζουν τα κομμάτια του νέου δίσκου, τα οποία αποτελούν ένα πραγματικά εντυπωσιακό σετ και δεν αφήνουν αμφιβολία για την ποιότητα του album που θα συγκροτήσουν. Τα περισσότερα κινούνται στους ρεμπετο-ροκ ήχους που χαρακτηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος του προγράματος (ιδίως στα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου) αν και σε κάποια βρίσκουμε κι άλλες αναφορές, είτε σε βραζιλιάνικη bossa nova είτε σε κάτι που εμένα μου θύμισε το jazz/rock/pop ιδίωμα των Steely Dan. Παρά το γεγονός ότι ακούγονται όλα για πρώτη φορά, είναι τόσο καλά που κανείς από το κοινό δεν φαίνεται να κουράζεται.
Τα 12 νέα τραγούδια αποτελούν το πρώτο μέρος του προγράματος, το οποίο κανονικά αποτελείται από 4 μέρη με μια ντουζίνα τραγούδια περίπου το καθένα. Εμείς υποτίθεται ότι βλέπουμε μια κουτσουρεμένη εκδοχή, αποτελούμενη από \"τα δύσκολα σημεία, για να ξεψαρώσουμε\", όπως αναφέρει ο Σαββόπουλος, αλλά με 3,5 ώρες μουσικής δεν φεύγουμε παραπονεμένοι! Για το 2ο μέρος, ο Σαββόπουλος αφήνει τη σκηνή στον Θανάση Παπακωνσταντίνου ο οποίος μας παρουσιάζει μερικές από τις καλύτερες στιγμές της δισκογραφίας του σε εκτελέσεις χωρίς πειραματισμούς αλλά με γερά ροκ θεμέλια στους παραδοσιακούς του ήχους. Ξεκινά με την \"Αγρύπνια\" και φαίνεται να σιγά σιγά να χαλαρώνει αφού παρουσιάζει τον \"Τειρεσία\" ως ...\"Τυρισία\" (\"είμαι από τη Λάρισα!\" μας ενημερώνει, για να συμπληρώσει \"άρχισα πάλι τις κρυάδες\"). \"Άστρο του πρωινού\", \"¼νειρο\", \"¼ταν χαράζει\", \"Διάφανος\" κι ένας \"Πεχλιβάνης\" που απογειώνει το κοινό είναι μερικά από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν στο σετ του το οποίο κλείνει με το \"Αποσπερίτης\".
¸να τζαμάρισμα του Γιώτη Κιουρτσόγλου στο μπάσο με τον Satnam Ramgotra στις τάμπλες αποτελεί την εισαγωγή στο σετ του Διονύση Σαββόπουλου το οποίο περιλαμβάνει λιγότερο γνωστά κομμάτια όπως \"Παράβαση\", \"Σημαία από νάιλον\", \"Τα παιδιά που χάθηκαν\" αλλά και \"Η Δημοσθένους λέξις\" κι ένα \"Κιλελέρ\" με ένα εκρηκτικό ροκ ήχο που θα έκανε ένα σωρό δήθεν ροκάδες να ψάχνουν για νέα καριέρα! Αυτή η μπάντα φαίνεται ικανή να παίξει οτιδήποτε και ο Σαββόπουλος ακούγεται ανανεωμένος μαζί της.
Για το τελευταίο μέρος, ο Παπακωνσταντίνου ξαναβγαίνει στη σκηνή και με τους υπόλοιπους μουσικούς προσπαθούν να διαμορφώσουν την τελική ευθεία του προγράματος. \"Πάμε το δικό του, το Στη Αμερική που είναι και ωραίο;\" εισηγείται ο Σαββόπουλος. ¼περ και εγένετο: άλλη μια καταπληκτική εκτέλεση, αφιερωμένη στον ελληνοαμερικάνο κιθαρίστα Jimmy Mahlis και το τραγούδι δένει άψογα με το \"Πέντε μάγκες στον Περαία\" που ακολουθεί. Το κοινό σχεδόν παραληρεί όταν η μπάντα μπαίνει στο \"Τον χειμώνα ετούτο\" ενώ ο Παπακωνσταντίνου μας επιφυλάσσει μια τρυφερή σόλο εκτέλεση στην \"Παράγκα\". Η βραδιά κλείνει με ένα ακόμα νέο τραγούδι για μια βέσπα την Μπουμπού σε μουσική Σαββόπουλου και στίχους Παπακωνσταντίνου: \"με έβαλε να γράψω ένα καινούριο τραγούδι\" παραδέχεται ο Σαββόπουλος ο οποίος δεν έχει χάσει καμία ευκαιρία όλο το βράδυ να απονείμει εύσημα στον εσωστρεφή Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Με την \"Μπουμπού\", οι 6 μουσικοί μας καληνυχτίζουν για να δουλέψουν ήσυχα τις τελευταίες λεπτομέρειες πριν την κανονική πρεμιέρα της επομένης. Αν αυτό που παρακολουθήσαμε την Πέμπτη ήταν μια πρόβα, ανυπομονώ να δω και την κανονική παράσταση!
