Εγώ πάντως, αν και χάρηκα πάρα πολύ που έκανα το ταξίδι απο αθήνα για να δώ για ακόμη μια φορά τον τεράστιο αποφάσισα να αποχωρίσω νωρίς. ¼χι μόνο δέν υπήρχε αέρας, ούτε ένα ποτό δεν μπόρεσα να πιώ. Η αλήθεια είναι οτι όλοι μας, ακομη και τα τραπέζια, ήσαν άβολα. Στο Σταυρό του Νότου που πήγα 3 φορες, που είναι μικρό μαγαζί, πέρασα τέλεια...Κυρίως τα πήρα με τον ιδιοκτήτη του Μουσικού κουτιού.
Διαβάστε διάλογο αφού μπήκα μέσα στο μαγαζί.

Νικος: Καλησπέρα υπάρχει κάποιο τραπέζι ελέυθερο?
Μαγαζάτορας: Οχι είναι όλα κλεισμένα.
Νικος: Super...δεν πειράζει θα κάτσω στο μπάρ.
Μαγαζάτορας:Δεν μπορείς είναι κλεισμένα...
Νίκος: Μα....

Εντάξει είναι λίγο φρίκη. Και όχι γιατι θέλω να κάτσω μπάρ, που στο τέλος θα το κάνουμε σαν τα τραπέζια, αναρωτιέμαι όμως το εξής. Αν κάτσω όρθιος μπροστά στο μπαρ, το μπάρ θα μπορέσει να δεί τον θανάση????
Οταν είδα λοιπόν οτι παρόλο που δεν υπήρχε αλλος χώρος, ο τύπος συνέχιζε να βάζει κόσμο, του έκανα τα παράπονά μου και έφυγα.

Δίχως πυκρία λοιπόν, χάρηκα που είδα τα παιδιά έστω και για λίγο. Ελπίζω απλά το επόμενο μαγαζί να είναι ποιό μεγάλο, γιατι παρατηρώ οτι το κοινό αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς....

Την αγάπη μου στο Θανάσης Παπακωνσταντίνου fan club....

¼ντως πολύ δύσκολα τα πράγματα στο \"Μουσικό Κούτι\"...

Αλλά...άξιζε, άξιζε, άξιζε παρ' όλη την αποπνικτική ατμόσφαιρα, και τη διαδρομή απο Αθήνα και τη κούραση απο τη δουλειά...Περάσαμε τέλεια και ας είμασταν λίγοι που ξέραμε τα τραγούδια...

nai more kala itan entacsei kai strimogmena kai dunami i sunaulia
to theiko bebaia einai na kataligeis me tin misi mpanta kai to thanasi sto klarinadiko club tou argous afou prota exeis periplanithei stiy argitikous kampous gia poli ora csedipsontas me klemena portokalia kai karameles tou mpaslam me geusi mastixa....