βλεπω ειμαι απο τους πρωτους που ξύπνησαν οποτε θεωρώ οτι πρέπει να γράψω κατιτις...
Μια βραδιά από αυτές που λες οτι αξίζει όλη η κουραση, το ποδοπάτημα, η προσμονή.Μια βραδια που λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα στον εσωτερικό σου κόσμο, στον καθένα διαφορετικά.
απο νωρίς εκεί, πρώτο τραπεζι πίστα δηλαδη στο καγκελο κολλημένοι όλοι. Σολδ άουτ με κόσμο να περιμένει απέξω μέχρι που κάποιοι τυχεροί βρήκαν καποια στιγμή εισιτήρια.τη βραδιά άνοιξαν οι night on earth οι οποίοι εκτός οτι ψιλοανακοίνωσαν επερχόμενη συνεργασία(τι είδους δεν ξέρω),παίξαν μια πολύ ιδιαίτερη διασκευή του τρία ρουμπαγιάτ και η αυλαία άνοιξε για τη μπάντα που τόσα χρόνια, απλά είναι κορυφή(κατ'εμε και κατά πολλούς άλλους). Στα τύμπανα πήρε τη θέση του ο Αλέξανδρος Αποστολάκης, ο Γεώργιος Μπαντούκ Αποστολάκης κουρδισε την κιθάρα, ο Δημήτρης Μυστακίδης αφού κουρδισε κιθάρες, μπουζουκομάνες, και ό,τι σε έγχορδο πήρε κ κείνος τη θέση του, ο Φώτης Σιώτας άνοιξε τη θήκη και ετοίμασε βιόλα και βιολί, και συνθεσάιζερ, ο Δημήτρης Μπασλάμ αγκάλιασε το μπάσο και ο Παντελής ΣΤοίκος πήρε στα χέρια τρομπέτα και το καβάλ περίμενε δίπλα του.
Τα φώτα άναψαν σε αποχρώσεις του μπλέ, οι πρώτες νότες πλημμύρισαν το χωρο και ο Θανασης άρχισε να τραγουδά.
Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω τι να θυμηθώ διότι η χθεσινή βραδιά ήταν ένα πολύχρωμο πανηγύρι, γαιτανάκι χόρευαν οι νότες, οι λέξεις, τα γέλια, τα ανέκδοτα, η ποίησις, κιθάρες, τύμπανα, βιολιά, μπάσα, τρομπέτες, μπουζουκομάνες, φυσαρμόνικες, βιόλες, λούπες,φωνές, γέλια....χορός , χαρά, άγρια χαρά....
Η εμφάνιση της Μάρθας Φριντζήλα άφησε για ακόμη μια φορά το στίγμα της και μια θλίψη που τελειώνει και μια αισιοδοξία για νέα αρχή.
Το ρολόι μου έδειχνε 3 και, όταν αρχίσαν οι πότες, με Αλέξη, Δημήτρη,Φώτη, Γεώργιο και Θανάση να μας εξιστορούν μέσα από τραγούδι και ερμηνεία για τους πότες της στρογγυλής τραπέζης(επιμένω ο κύριος Αποστολάκης Αλέξανδρος έχει εξαιρετική φωνή!!) και κάπου εκεί έπεσε η αυλαία...η επίσημη τελευταία συναυλία αυτής της μπάντας που με τη σημαντική συμβολή του Μπάμπη Παπαδόπουλου, έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη για ό,τι μέλλει γενέσθαι. Μία μπάντα πρότυπο, που μπορεί κάλλιστα και μόνη της να σταθεί!
Ο συνδυασμός όμως με τη φωνή του αηδονιού της Μεσογείου, κυρίας Μάρθας Φριντζήλα και του Λαρισαίου τραγουδοποιού, όλα μαζί δημιουργησαν ένα εξαίρετο χαρμάνι, αρκετά σπάνιο.
Ίσως υπερβάλω, ίσως όχι, ίσως θα υπερβάλω για καιρό, όμως μετά τη χθεσινή βραδιά χαίρομαι να κάνω γνωστή τούτη την υπερβολη!
¸να ξεχωριστό μπράβο στο δίδυμο Μάκης Πελοπίδας και Χρήστος Μέγας, για τονήχο, την τρέλα, τη μουσική.
Last but not least, η πάντα αέρινη και αεικίνητη και χαμογελαστή Λίλα(Πάουζε!!!) επιτέλους χτες ´βγήκε στο προσκήνιο!! Και όταν ο Πελόπίδας τασπασε με ΜΠαντούκ επι σκηνής το ντουέτο Λίλα-Μήτσος τασπασε χορεύοντας!
Μια σημαία ανέμισε κάποια στιγμή δια χειρός Μπαντούκ, και ω ναι, ήταν η σημαία του Κονγκό!
Ναμαστε καλά να ζούμε τετοιες ωραίες βραδιές!<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Shu_Ji, στις: 29/04/2007 15:44