I stand impressed!!!

κλασσικά, στην Μ.

Φωτιά…

Μια αγκαλιά ζεστά κεντημένη,
στα στάχυα χορεύει κρυφά,
στην καρδιά γλυκά κοιμισμένη,
περιμένει ξανά το Νοτιά.

Σαν φυσήξει θα έρθει στα χείλη,
θα πηδήξει στο χάδι αργά
και θα φαίνονται ξάφνου οι φίλοι,
μυστικοί εραστές σε φωλιά.

Τους ξυπνάει ο οίστρος μιας φλόγας,
σε δασάκι, σε άγρυπνο βλέμμα,
σιγοκαίει ο ήχος μιας πρόβας,
μουσικών που βράζουν σαν αίμα.

Το χρώμα τους πλέκει ένας ήλιος,
μεσ’ τη δύση μιας άδικης μέρας,
σαν αστέρι, σαν ακούραστος γρύλος,
στο λιοπύρι που ξεχνά ο αέρας.

Μεθυσμένοι σαν ξύλα στο τζάκι,
ταξιδεύουν σιωπηλά στον καπνό,
σαν μικρής ηλιαχτίδας σαράκι,
σ’ ένα πλοίο που φεύγει στερνό.

¼που κι αν πάει, πάλι γυρνάει,
σε στιγμές αλησμόνητου πάθους,
και το ποτήρι της σκέψης κερνάει,
με τσίπουρο από φρούτα του δάσους.

Δημήτρη κ. αν μπορείς ξαναβάλε το ποιηματάκι γιατί με το τελευταίο \"πεσιμο\" απωλέσαμε μερικά μηνύματα.

.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Πηνειώ, στις: 09/10/2006 14:29

Πηνειώ έγραψε:
chill out, παλι με χρονια με καιρους παλι δικα μας θα ναι...

οδυσσεας


στο ματι του πολυφημου
και στην κοιλια του τραγου
στην θαλασσα των στεναγμων
και στο ονειρο του παγου
κρασι να ριξω και να πιω
με μια γουλια το θαυμα
να ανοιξει η πορτα να διαβω
περα για την κοιλαδα
εκει που τρεχουν τ αλογα
και με τον νου πηγαινω
σαν πεφτει η νυχτα κι η βροχη
μ αφηνει διψασμενο

ν ανοιξω το ντουλαπι μου
και μεσα στον καιαδα
να ριξω ολη μου την ζωη
και την μακρια γενειαδα
να σκαρφαλωσουν τα σκυλια
που πισω με προσμενουν
και να τους πω ψιθυριστα
να μη με περιμενουν

και δεν κρατω τον ορκο μου
και τοξα δεν λυγιζω
μονο ακουμπω στον ωμο μου
κι ιθακη δεν οριζω

09/10/06 γιαννενα

για την μελιτζανιο