mussonas έγραψε:
Ή μήπως πρέπει επιτέλους να παραδεχτούμε ότι η γεροντική ανοία χτυπάει τους πάντες;
Αναρωτιέμαι εγώ..

\"Για να επιβιώσεις μες την εποχή του χάους
γίνεσαι και καραγκιόζης, γίνεσαι και μίκι μάους\"

Και βέβαια, κανενός το πρότερο έργο δε μπορεί να εξαφανιστεί, το έργο του παρόντος όμως μπορεί να κριθεί και να θεωρηθεί καραγκιοζιλίκι (κατ' εμέ) και οτιδήποτε άλλο...

Γεροντική άνοια. Δεν το κατάλαβα χθες γιατί ήμουν άυπνος. ανία = βαρεμάρα

Anel δε διαφωνώ μαζί σου στο παραμικρό ωστόσο η αναφορά μου αυτή αφορούσε στον θάνατο στη συνείδηση του Σκιπίωνα. Τώρα σ'οτι έχει να κάνει με την πιθανή άνοια του Ελευθερίου νομίζω ότι είμαστε ανεπαρκής \"τεχνικά\" να κρίνουμε τους στόχους των ποιητών(τουλάχιστον είμαι εγώ). Ας μη λησμονούμε πως η ποίηση είναι ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου κι οι στραβοπεταλιές δικαιούνται ύπαρξης.. Δεν αποδέχομαι την κίνηση του Ελευθερίου γι'άυτη τη συνεργασία -ίσως δε μου αρέσει και το συνολικό του έργο- αφενός αλλά αφετέρου η κριτική μου θέλει να περνά από το φίλτρο των αναγκών της δημιουργίας ως τρόπο ζωής.

Το ότι πέθανε στη συνείδησή μου δεν αναιρεί το ότι είναι ο σπουδαιότερος των σπουδαιότερων. Και επίσης, αν δεν έχεις βγάλει χρήματα από πολυπλατινένιους δίσκους, λογικό είναι να το ρίξεις στα τσιφτετέλια. ¼ταν λέω τσιφτετέλια, το γενικεύω. Καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι του Αντώνη Βαρδή. ¸γραψε το πολυπλατινένιο Ξημερώνει, και πήρε ψίχουλα. Ο Δάντης από rocker έγινε pop σκύλος. Δέχομαι το ότι άμα πεινάσεις πρέπει με κάποιο τρόπο να βγάλεις το ψωμί σου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων στους οποίους απευθύνοταν το έργο του καλλιτέχνη που \"το γύρισε\", θα συνεχίζει να τον έκτιμάει.