...kai na pros8esw oti o frank miller exei episis dimiourgisei kai tous epikous 300ous tous opoious prosfatws apolausame(?) sto cinema....

.....thanxxx polla filtath cala!!!na sai kala!!epitelous....telika me ena post...ola lunontai!! cala...k valia..euxaristw gia to kopo sas..mia apo autes tis meres pou mai edw tha paw na to tsepwsw!!...nai nai xerw pws einai eixe tuxei na xw sta xeria m ena teuxos...ennoeitai pws den einai san th tainia..opws k kanena tou idiou stil!300...as poume... makiaaa!!thnxxx re su! mh s pw tha steilw avrio k olas ton filo m ton hatzi na m to parei dwro.....akoma na m parei gia ta genethlia m!!
ts ts ts ....antres!!metxu sovarou k asteiou!
xxx neraidoskonh

neraidoskonh έγραψε:
na steileis..........?

nai nai opws to akousate kurie alexh mas...na steilw...!trava na m pareis to comic ameeesws eipa!k sveltaaaa! ....ela mwre asteievomai..apla..me xeis grapsei sauto to thema...! me to paso sou....

xxx neraidoskonh

spirosvii έγραψε:
Εγώ δεν ήμουν μοναχοπαίδι, έζησα οχτώ ωραία χρόνια σε διό μικρές επαρχιακές πόλεις και συνεπώς είχα κι άλλες ελκυστικές επιλογές περ' απ´το χαζοκούτι.
¸τσι λοιπόν, όποτε δεν έπαιζα στη γειτονιά, όποτε δε βασάνιζα τους διό μικρότερους αδερφούς (κι όλοι μαζί τη μάνα μας) ή τα βατράχια και τα ζουζούνια στον κήπο, διάβαζα φανατικά Μίκι μάους, Τιραμόλα, Σεραφίνο και (λιγότερο) Ποπάι. Πότε - πότε διάβαζα και τα \"Μπλεκ\", \"Κράνος\", \"Μάχη\" που έπαιρνε ένας ξάδερφός μου. ¸ριχνα και μια ματιά, με περιέργεια ανάμικτη με περιφρόνηση, στο ξένο σύμπαν των κοριτσιών, όπως το περιέγραφαν περιοδικά τύπου \"Μανίνα\", \"Κατερίνα\" κλπ. που έπαιρνε η ξαδέρφη μου.

Δε περιφρονούσαμε βέβαια και το χαζοκούτι. Από κει όμως θυμάμαι πιο έντονα τα κλασικά αμερικάνικα κινούμενα σχέδια της WB που ήταν η καλύτερή μου (Bugs Bunny, Σιλβέστρος κ.α.) ή και τον εξίσου απολαυστικό Γούντι τον τρυποκάρυδο (The Woody Woodpecker Show), καθώς και τις σειρές που μας επέτρεπαν οι γονείς να παρακολουθούμε, όπως το \"ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ\" (με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο), το \"Μικρό σπίτι στο λιβάδι\" αλλά και το HAWAI 5 - 0. Από ελληνικές παραγωγές για παιδιά, εκτός από Καραγκιόζη, θυμάμαι ότι με διασκέδαζε ιδιαίτερα μία σειρά κουκλοθέατρου με κεντρικό ήρωα το \"Σκούφη\". Μιλάμε για τα χρόνια από '75 και μετά. Αργότερα θυμάμαι κι εγώ τον \"Παραμυθά\" με τον Πιλάβιο, αλλά δεν το παρακολουθούσα, μου την έδινε ο τύπος

Ραδιόφωνο άκουγα επίσης, κυρίως μουσική. Τη \"Λιλιπούπολη\" δυστυχώς, την αγνοούσα τελείως. Μια εκπομπή που θυμάμαι ότι άκουγα τακτικά ήταν στο πρώτο πρόγραμμα της (τότε) ΕΙΡΤ και λεγόταν \"Φανταστική δισκοθήκη\". Επρόκειτο απλά για μια ώρα με μουσική και τραγούδια επιλεγμένα από κυρίως ξένο ρεπερτόριο, χωρίς όμως την παραμικρή έμφαση στην αγγλο-αμερικανική νεανική ρυθμική μουσική (ποπ κλπ.), που τότε δε χώνευα με τίποτα. Δέκα η ώρα το βράδυ, στο κρεβάτι με το ραδιοφωνάκι κολλημένο στ' αφτί, παραδιδόμουνα με τις ελάχιστες των αντιστάσεων σε άγνωστες αλλά γοητευτικές μουσικές και τραγούδια που έφταναν από μακριά και με ταξίδευαν, μέχρι να με πάρει ο ύπνος.

Το χειμώνα 1977 - '78 έπεσε στα χέρια μου ένα από τα πρώτα τεύχη του μηνιαίου παιδικού περιοδικού \"Το Ρόδι\" που διεύθυνε και εξέδιδε η κόρη του (μακαρίτη) ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου, Δροσούλα και με το οποίο συνεργάζονταν αρκετά γνωστά σήμερα, πρόσωπα του λογοτεχνικού και καλλιτεχνικού χώρου. ¼πως συνηθίζεται βέβαια, το περιοδικό ζητούσε από τα παιδιά να συμμετέχουν με κείμενα και ζωγραφιές, τις οποίες μάλιστα σχολίαζε ο ίδιος ο πατέρας της εκδότριας, στη \"Σελίδα του μπαρμπα-Σπύρου\". ¸τσι, γρήγορα δημιουργήθηκε μία αρκετά ζωντανή κοινότητα.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του περιοδικού όμως ήταν ότι προσπαθούσε να εμφυσήσει στους νεαρούς αναγνώστες του οικολογική συνείδηση, παροτρύνοντας τους να οργανώνονται σε ομάδες δράσης, τις λεγόμενες \"ροδοπαρέες\" και να στέλνουν αναφορές στο περιοδικό σχετικά με τις υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος δραστηριότητές τους.

Χωρίς να έχω κολλήσει, βρήκα \"Το Ρόδι\" ενδιαφέρον και για μερικά χρόνια το παρακολουθούσα, ίσως και κάθε μήνα. Χάρη στο περιοδικό γνώρισα τον Ευγένιο Τριβιζά του οποίου το παραμύθι \"Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι\" δημοσιεύτηκε σε πεντ - έξι συνέχειες, από το Δεκέμβριο του '80, με σκίτσα του (γνωστού από τα εξώφυλλα του Σαββόπουλου) Αλέξη Κιριτσόπουλου. Αν και ήδη μεγαλούτσικος (στο γυμνάσιο), η ιστοριούλα του Τριβιζά με είχε γοητεύσει. Ίσως βέβαια χάρη στην προχωρημένη ηλικία ήμουν και περισσότερο ικανός να εκτιμήσω την αφηγηματική ικανότητα και προπαντός το χιούμορ και τα λογοπαίγνια του συγγραφέα. ¼πως και νά 'χει, τους μήνες που δημοσιευόταν το παραμύθι περίμενα πως και πως να βγει το τεύχος όπου συνεχιζόταν το κείμενο.

Το \"Ρόδι\" σταμάτησα να το παίρνω προς το τέλος του 1981.´Ηδη το ενδιαφέρον για τον ηλεκτρισμό και τις ηλεκτρονικές κατασκευές που είχα αναπτύξει και μοιραζόμουν με ένα - διό συμμαθητές μου ακόμα, είχε κάνει ο,τιδήποτε άλλο να περάσει σε δεύτερη μοίρα ή να ατονήσει τελείως.

Στο μεταξύ, ο νέος κόσμος που βρήκαμε στο γυμνάσιο μας έφερε σε επαφή και με πλήθος νέων ερεθισμάτων που δεν εξαντλούνταν μόνο στην εκπαιδευτική διαδικασία... Με θυμάμαι γύρω στο 1979 - 80, πρώτη τάξη Β´ μικτού γυμνασίου Ξάνθης, σε μια απόμερη και καλά προστατευμένη γωνιά του προαυλίου παρέα με διό-τρεις άλλους σε κάποιο διάλειμμα, καρφωμένοι όλοι μας στα ασπρόμαυρα καρέ ενός \"ΤΑΡΑΤΑΤΑ\" που είχε κουβαλήσει η αλήτρα της τάξης

Επρόκειτο για ένα από τους τίτλους με τους οποίους κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα (και \"έκαναν θραύση\") μία σειρά ιταλικής προέλευσης -όπως διάβασα πρόσφατα- κόμικ, με ιστορίες που περιείχαν δράση, βία και.... αυτό που έλειπε απ' τα κλασικά αγορίστικα κόμικ δράσης που ξέραμε (τύπου Μπλεκ): Ερωτισμό. Τα ημίγυμνα γυναικεία κορμιά και οι ερωτικές σκηνές αφθονούσαν, χωρίς ωστόσο λεπτομερειακή απεικόνιση της πράξης (όπως στα πορνογραφικά) ή έστω υπέρμετρη έμφαση στο σεξ. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η συγκεκριμένη δόση και βασικά ο συνδυασμός βίας και ερωτισμού, δεν αρκούσε να αναστατώσει τον ευαίσθητο και ήδη ανήσυχο ψυχο-συναισθηματικό κόσμο αγοριών στο κατόφλι της εφηβείας.
Στα εξώφυλλα γραφόταν ότι απευθύνονταν στους άνω των 18. Βέβαια, αυτοί που τα διαβαζαν με μανία ήσαν εκείνοι που ανυπομονούσαν να μυηθούν στον κόσμο των ενηλίκων.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: sonoro, στις: 13/04/2007 03:22

Αλεξάκη τι ειναι αυτά που ακούω; ακόμα δεν πήρες δώρο στη γλυκιά μας νεραιδοσκονούλα με το ποιητικό όνομα; ντροπή ντροπή ντροπή!

αχ αυτό το φόρουμ αχ αυτό το φόρουμ!

hatzi_88 έγραψε: