Ξέχασα να υπενθυμίσω πως θέμα ταινιών έγινε και παλαιότερα. Πολλοί είχαν εισηγηθεί την ταινία oldboy, εγώ δεν την είδα ακόμα. ¼πως και ταινίες του Tony Gatlif.

Το Notes on a scandal είδα μες στη βδομάδα και ήταν καλό. Μουσική Philip Glass.

To Babel είδα και μ'άρεσε πάρα πολύ. Είναι του σκηνοθέτη που έκανε το Amores Perros και τα 21 γραμμάρια που είναι υπερ-τέλεια.

Το The Last King of Scotland ωραίο επίσης και πραγματική ιστορία.

Είδα πρόσφατα και το ¸ρωτας στο γραφείο μια ελληνική τσόντα-πολύ γέλιο. Αλλά δε ξέρω αν είναι το κατάλληλο thread για να το πω.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Πηνειώ, στις: 11/02/2007 02:25

As it is in Heaven - του Kay Pollak. Σουηδική υπέροχη ταινία! την είδα προχθές και τη συστήνω ανεπιφύλακτα.

Παιδιά το oldboy είναι ταινιάρα! Επίσης pulp fiction το οποίο το έδειξε προχθές στο ΕΤ3 και το είδα για έκτη φορά, και κολλήτα πάει το Trainspotting, γρήγορη, στυλάτη και στο πνεύμα της εποχής.
\"¸νας υπέροχος άνθρωπος\" ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΙΝΙΑ
Αυτες είναι οι πρώτες που μου 'ρχονται στο μυαλό.
Τις προτείνω ανεπιφύλακτα.
Θα το γράψω και στο άλλο.
Καλύτερα να γράφουμε στο άλλο.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: spirosvii, στις: 12/02/2007 13:43

shu_ji έγραψε:
....ναι δείτε το!

Dafni έγραψε:

Την είδα. Πράγματι, ένας ωραίος ύμνος στην ανθρώπινη επικοινωνία και \"αλληλεπίδραση\". Με καθήλωσε κι εμένα αλλά η ιστορία με προβλημάτισε ως προς το εξής:
Θεωρώ υπερβολικά αισιόδοξη τη θέση της για τη δυνατότητα του ανθρώπου που έχει εκπαιδευτεί να εκτελεί διαταγές και έχει -υποτίθεται- πλήρως \"εσωτερικεύσει\" το σύστημα αξιών και κανόνων του μηχανισμού στον οποίον ανήκει, να κάνει \"στροφή 180 μοιρών\" και να ενεργήσει σύμφωνα με τη \"συνείδησή του\" (όπως συνηθίζεται να λέμε, στην ουσία σύμφωνα με ένα προϋποτιθέμενο κώδικα ηθικής) αλλά παραβαίνοντας βέβαια το καθήκον του.
Για να γίνω πιο κατανοητός, υπενθυμίζω ότι έχουν γραφτεί πραγματείες και έχουν γίνει πειράματα για το πόσο γρήγορα ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας μετατρέπεται σε βασανιστή, πιστεύοντας κιόλας από πάνω ότι κάνει το σωστό.
Κι όμως, ο κεντρικός ήρωας του έργου εμφανίζεται να ξεπερνά σχετικά εύκολα δεκαετιών ολόκληρων σιδέρωμα του μιαλού του και να μετατρέπεται από ένα χωρίς αναστολές αφοσιωμένο στο σύστημα που υπηρετεί όργανο (θυμάστε τη σκηνή στην τάξη; ) σε ένα \"αυτόνομο\", αυτόκλητο και αποφασισμένο για όλα φύλακα-άγγελο.
Πάντως, ο τύπος που υποδύθηκε τον πράκτορα απέδωσε τη μεταστροφή αυτή του ήρωα αρκετά πειστικά.
Και εκείνη η λάμψη στο βλέμμα του, στην τελευταία σκηνή του έργου, όταν είπε το \"Das ist fur mich\"... όλα τα λεφτά.

Πρόσφατα είδα και το \"ΒΑΒΕΛ\". Αποσπάσματα από τις ζωές ανθρώπων που το σενάριο θέλει να συνδέονται μεταξύ τους, σε τρεις άκρες της γης, με κακή, αν και όχι τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη για τους ήρωες. Δεν πολυκατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής, ίσως το \"αν είνε να πάει κάτι στραβά θα πάει\"...τελοσπάντων. Η ταινία αξίζει και μόνο για τις εκπληκτικές εικόνες και τη μουσική. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που κινηματογραφήθηκε το Τόκιο (; ) και οι άνθρωποί του. Εντυπωσιακά δοσμένη επίσης η αντίθεση ανάμεσα στο ήσυχο, τακτοποιημένο βορειοαμερικανικό προάστιο και την πολύχρωμη και πολύβουη, σχεδόν χαοτική μεξικάνικη πόλη και γαμάτο το τραγουδάκι που παίζει εκείνη την ώρα...