Σταματήστε ρε σείς! Πονάει τέτοια περιγραφή.

Σε πόσα λάιβ να πάω πια, για να μη χάνω τα καλύτερα;

Τεσπά ΚΑΙ την Παρασκευή ήταν σούπερ, περισσότερα το απόγευμα.

Γεωργία έγραψε:
ε άντε πες μας λεπτομέρειες!!

DIAFANOS έγραψε:αν όχι όλη την μπάντα , έναν έχω ξαναδεί να καταλήγει ημίγυμνος !!!
πάλι τα ίδια έκανε ?

Jimmy The Saint έγραψε:
Λοιπόν, επειδή εχθές έκανα συνέχεια μια συγκεκριμένη διαδρομή μες το μαγαζί και δεν ήμουν σε όλη τη διάρκεια μπροστά απλά θα πω τα εξής:
1.Η συναυλία κράτησε 20'-25'λιγότερο.
2.Αν θυμάμαι καλά δεν έπαιξε "Τράτα", "Του έρωτα και του θανάτου" και νομίζω και κάποιο άλλο ...αλλά μου διαφεύγει τώρα.
3.Έπαιξε το "Μιλώ για τα παιδιά μου" του Γιάννη Μαρκόπουλου το οποίο τραγούδησε ένα φιλαράκι εκεί της ομήγυρης που νομίζω ότι τον λένε "Ακύλα"???Τι να σας πω δεν ξέρω και πολλές λεπτομέρειες...(μπορεί κάποιος άλλος)
4.Τραγούδησε Ο Μ.Χανιώτης το "Ζαλίζομαι" και άλλους παραδοσιακούς σκοπούς!
5.Η Ματούλα πρωτύτερα από όλα τα παραπάνω είχε ξεκινήσει να σηκώνει μπλούζα κανα - δυο φορές , φυσικά ο Ντούβας είχε βγάλει τα από πάνω, και άρχισε το γενικό ξεγύμνωμα όταν η Ματούλα άρχισε να σκίζει πουκάμισα και μπλούζες...Να σας πω ότι όλοι θαυμάσαμε το άσπρο άσπρο δερματάκι του Θανάση...(Καλέ!Ποτέ δεν τον είδε ο ήλιοςςςςς???? ).Στο τέλος επειδή ως ένα βαθμό πρέπει να ντράπηκε(?) ή να κρύωσε(?)... ...έβαλε το μπουφάν του και βγήκε στη σκηνή για τα τελευταία με Διονύση και λοιπούς .
6.Ο κόσμος ήταν πολύ ενθουσιώδης και αξιοπρεπής ...αλλά εγώ έχω την εντύπωση πως ήταν κατάτι λιγότερος (κινιόμουν πιο εύκολα στο πλήθος) από την Παρασκευή.
7.Ρόκαραν πολύ πολύ περισσότερο από την Παρασκευή.Το μόνο που μάλλον τραβάει πολύ είναι το "Αερικό" και κουράζει κάπως γιατί το παίζουν ακριβώς μετά το "Σ'αφήνω γειά".
8.Ο Θανάσης είχε πάρα πού ωραίο κέφι...δήλωσε ότι όλοι εκεί πάνω έχουν φτάσει στη "μέθεξη"...και φυσικά επαναλήφθηκε και το "αστείο" με τον Ρουβά...

Αυτά από μένα αγάπες...ας πούνε και άλλοι όσα θυμούνται ή ας με διορθώσουν γιατί και πολύ σίγουρη δεν είμαι ότι τα γράφω σωστά...

Υ.Γ.Η κοιλάδα μας μετρούσε καμιά 7-8 άτομα.Την Παρασκευή που βρεθήκαμε οι περισσότεροι ένιωσα μεγάλη χαρά.Σας φιλώ όλους.

Λοιπόν, τι να πρωτογράψω για τη χθεσινή βραδιά...
Ας τα πάρουμε θεαμτικοχρονολογικά και θα τη βρούμε την άκρη.
Απλά πριν πώ τίποτα, να δηλώσω πως ήταν μόνο η τρίτη φορά που είδα τον Θανάση, και ήταν σίγουρα η... καλυτερότερη από αυτές που πήγα και από όσες έχω δει στο ίντερνετ. ήταν απίστευτα. Λοιπόν, απ την αρχή τώρα.

Έφτασα με τον φίλο μου κατά τις δέκα και δέκα στο Principal-Μύλο και είχε ήδη υπερβολικά πολύ κόσμο. Ευτυχώς χωθήκαμε σχετικά μπροστά αριστερά και κρατήσαμε χώρο και για τους άλλους φίλους που θα καθυστερούσαν λίγο. ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ όμως, όχι αστεία, από πέρσι στο... principal είχα να δω τόσο κόσμο. Anyway, ήμουν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος που θα έβλεπα τον Θανάση, τόσο γιατί μου είχε λείψει η μουσική του που την είχα αφήσει λίγο αλλά και γιατί ήμουν με άτομα με τα οποία απ την αρχή της χρονιάς γνωριστήκαμε καλά (στη σχολή) και η κοινή μας αγάπη για τον Θανάση υπήρξε αφορμή για μερικές πολύ όμορφες μαζώξεις που ανάμεσα στα άλλα θα παίζαμε τη μισή του δισκογραφία με τα όργανα. Αυτές τις σκέψεις έκανα, αλλά πού να ήξερα ότι σε λίγο δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τίποτα...

Τα φώτα σβήνουν και βγαίνει η μπάντα. Ξεκινάει το εκπληκτικό Loco Motivo που δυστυχώς ο κόσμος το έγραψε λίγο από κάτω, ίσως γιατί προσπαθούσαν να βολευτούν για τη συναυλία, ή γιατί περίμεναν να βγεί ο Θανάσης. Βγήκε και ο Θανάσης και έγινε πανδαιμόνιο με San Michele. Μέχρι εκεί θυμάμαι τη σειρά, γιατί μετά ήταν όλο χρώματα κι αρώματα που λέει κι ο Μάλαμας. Ας αρχίσουμε.

Έμεινα τελείως μαλάκας με τον ήχο της μπάντας (όχι τον ήχο του principal, αυτός ήταν μέτριος προς καλός κατ'εμε). Απίστευτα δεμένοι, με τρελά κέφια και με ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ αυτοσχεδιαστική διάθεση, πράγμα που με τρέλανε! Έναν έναν να τους πάρουμε! Ο Πολυζωγόπουλος με το καταραμένο το φλικόρνο να μη σταματαέι ποτέ, σε μιά φάση έπεσε και ξαπλώθηκε φαρδύς πλατύς παίζοντας με λύσσα!!! Ο Αντωνιάδης έχωσε μερικά από τα καλύτερα ταξίμια που έχω ακούσει ποτέ. Ο Ντούβας ήταν τέρας, από τα άτομα που σημάδεψαν τη βραδιά, να χτυπάει με μίσος τα ντραμς και να επιδίδεται σε αυτοσχεδιαστικά παιχνίδια με το δίδυμο των πνευστών. Ο Μπουκάλης κι ο Χανιώτης ήταν λίγο πίσω αλλά δεν έχαναν τον ρυθμό της μπάντας και συνέβαλαν ο καθένας με τον τρόπο του. Ο Μυστακίδης ήταν πάρα μα πάρα πολύ κεφάτος και πολύ με ικανοποίησε αυτό γιατί απ το καλοκαίρι και μετά μου φαινόταν πεσμένος και χθες κυριολεκτικά απογειώθηκε, με σόλο, γεμίσματα, κοψίματα, χέσε μέσα, χαμός! Ο Παντέλης σκέτη ψυχεδέλεια και όλο κοροΪδευόταν με τον Μήτσο για αυτά που έπαιζαν αλλά δεν διέκρινα αυτά που έλεγαν για να καταλάβω τι ακριβώς σχολίαζαν. Και ο Φώτης... Αχ, ο Φώτης! Ήταν απ τις καλύτερες βραδιές του άν όχι η καλύτερη! Δεν λέω τίποτα άλλο, μακράν ο καλύτερος!!!

Ο Θανάσης τώρα, ήταν μες στην τρελή χαρά, ένα συνεχές χαμόγελο πάνω στη σκηνή, τραγούδησε με πάθος και με ελάχιστα φάλτσα παρακαλώ, χάρηκε τη μπάντα, χάρηκε τους φίλους του, χάρηκε και το κοινό και έφτασε τελικά στην πολυπόθητη μέθεξη, όπως μας δήλωσε μετά. Όσο για τη Ματούλα... Δεν ξέρω αν ήταν όντως τελικά η τελευταία της εμφάνιση, άλλα σίγουρα μας έκανε να μην την ξεχάσουμε, καθώς έσκισε... μεταφορικά και κυριολέκτικά ! Με διάθεση, τρέλα και πολύ πολύ πολύ καλή φωνή! Χίλια μπράβο από μένα και σε όσους αποφάσισαν να τη λούσουν με πορτοφόλια! Ίσως όταν αποφάσισε να σκίσει τα πουκάμισα του Μήτσου και του Θανάση να το τράβηξε κάπως, αλλά δεν φάνηκε να τους ενοχλεί τους άλλους οπότε φαντάζομαι όλα οκ.

Και τα τραγούδια: το καλύτερο setlist που θα μπορούσε να τύχει! Θα τα παραθέσω και κάτω, απλά να πω δυό τρία: Η Βάλια Κάλντα που τόσο ήθελα να ακούσω ήτα άψογη, η Ομίχλη έδωσε Ρέστα, το Σ'Αφήνω Γειά με έστειλε, και παραδόξως μεγάλο highlight το Αερικό με ένα εκπληκτικο jam Ντούβα/Πολυζωγόπουλου και μια σπαρακτική ερμηνεία του Φώτη που με άφησε άφωνο, παρόλο που δεν με τρελαίνει το κομμάτι.

Ο Θανάσης έιπε και την Παράγκα, ο Χανιώτης τραγούδησε ''ζαλίζομαι ζαλίζομαι όταν σε συλλογίζομαι'', ένας τύπος που δεν ήξερα ανέβηκε και είπε ένα τραγούδι του Μαρκόπουλου νομίζω, δεν θυμάμαι πώς το λέγαν. Και στο τέλος ανέβηκε ο Διονύσης για Μοσχαροκεφαλή και Πότες. Στο τέλος ο Ντούβας με το γιό του Μήτσου (ο οποίος ήταν από πιό πριν στη σκηνή) επιδώθηκαν σε ένα ξέφρενο jam/drum battle υπό την καθοδήγηση της μπασσογραμμής του Μπουκάλη. Και κάπως έτσι τελείωσε.

Μερικά αρνητικά ίσως να ήταν μέτριος ήχος που σε μερικά σημεία έμπλεκε τα όργανα σε άσχημο βαθμό, το οπαδιλίκι του κόσμου (ας μου συγχωρεθεί η έκφραση, απλά δεν βρίσκω λέξη αυτή τη στιγμή, ελπίζω να καταλάβετε τι θέλω να πω) σε τραγούδια όπως το Αερικό τα Ρουμπαγιάτ και κυρίως τις Χαραυγές που είναι ίσως πιό εσωτερικά τραγούδια για μένα και δεν τους αξίζει να τα φωνάζεις αλλά να τα τραγουδάς ψιθυριστα. Τεσπα, περι ορέξεως κολοκυθόπιτα. Τα σπρωξίματα και τα χοροπηδητά ήταν ευτυχώς ελεγχόμενα και νομίζω ότι δεν χτύπησε κάποιος, το πολύ να πατήθηκε κανα πόδι μπροστά.

Είχα πάρα πάρα πολύ να περάσω τόσο καλά, με τόσο καλή παρέα, σε μια φανταστική συναυλία ενός φανταστικού καλλιτέχνη. Για άλλη μια φορά και ίσως πιό ισχυρά από ποτέ ο Θανάσης και το crew απέδειξαν/επιβεβαίωσαν τι σημαίνει το να είσαι μουδικός με μεγάλη, μα πολύ μεγάλη καύλα. Τον ευχαριστώ γι'αυτό και εύχομαι να μην ξαναπαίξει ποτέ γιατί πιό καλά δεν γίνεται, θα μας σκοτώσει δηλαδή, ας το δούμε λογικά.

Αυτή είναι και η λίστα με τα τραγούδια ανα δίσκο γιατί όπως είπα σειρά δεν θυμάμαι

Αγία Νοσταλγία
Στις Χαραυγές Ξεχνιέμαι
Όνειρο
Τρία Ρουμπαγιάτ
Διάφανες Αυλαίες
Καντηλανάφτης

Στην Ανδρομέδα Και Στη Γη
Ανδρομέδα
Κάτω Απ Το Μαξιλάρι
Οι Καλογέροι
Οι Πότες Της Στρογγυλής Τραπέζης

Λάφυρα
Ο Στυλίτης
Μιλώ Για Σένα
Αλεξάντρα

Της Αγάπης Γερακάρης
Όταν Τραγουδάω
Ο Τρυγητής
Έρημα Κορμιά
Φιλί Αμέθυστο

Βραχνός Προφήτης
Ήμερος Ύπνος (με το καλύτερο σόλο που παίχτηκε ποτέ)
Όταν Χαράζει
Πεχλιβάνης
Οι Τρεις Ανθοί

Αγρύπνια
Σ'Αφήνω Γειά
Τειρεσίας
Κάλαντα

Η Βροχή Από Κάτω
Βάλια Κάλντα
Άυπνη Πόλη (Πρωταπριλιάαααα!!!)

Ο Διάφανος
Διάφανος
Περσεφόνη
Στην Αμερική
Αερικό
Στην Κοιλάδα Των Τεμπών
Η Μοσχαροκεφαλή

Ο Σαμάνος
Ο Φορτίνο Σαμάνο
Ορυχεία

Ο Ελάχιστος Εαυτός
Loco-Motivo
Ποιός Θα Με Θυμάται (αξεπέραστη εκτέλεση)
San Michele
Του Έρωτα Και Του Θανάτου
Ομίχλη
Ερώτηση Κρίσεως
Σιμούν

39 τραγουδάκια, χωρίς τα covers! Άψογα!

Συγνώμμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά ήθελα να το αποτυπώσω κάπου!