Ήταν μια νύχτα που:
Ο κόσμος είχε απίστευτο παλμό, ακόμη και για "αθηναϊκή" συναυλία.
Η "άκαρπη μελούνα" φώτιζε με το δανεικό της φως τσιμινιέρες, καλλιτέχνες και κόσμο σχεδόν απόκοσμα.
Είδαμε λάιβ τον Ορφέα να τραγουδάει την Ομίχλη.
Η Ματούλα απέδειξε άλλη μια φορά ότι το κέφι, η ενέργεια και η χημεία με τον κόσμο μπορεί να αναπληρώσει τις όποιες τεχνικές ελλείψεις μπορεί να έχει η φωνή.
Ο Μήτσος κατάφερε με το παίξιμό του σε ένα κομμάτι-όργιο πνευστών (Σ' αφήνω γεια) να σε κάνει να τα ξεχάσεις και να νομίσεις ότι όλο το κομμάτι το στηρίζει μόνη η κιθάρα του.
Ο ίδιος ο μουσουργός χαρακτήρισε από τις "ευτυχέστερες" της ζωής του.

Τι άλλο να ζητήσεις;

Ονειρεμένη συναυλία...Μου έλειψαν ένα-δυο τραγουδάκια,αλλά και πάλι ήταν..."χορταστική"!!Η πλάκα είναι πως μετά από κάθε συναυλία του Θανάση,κολλάω ακόμα περισσότερο και συνεχίζω για μέρες το encore!

Δύο θερμά σχόλια για τη βραδιά που αλίευσα στο διαδίκτυο:

1) Από ένα μπλογκ
donteverreadme.wordpress.com/2011/09/14/thanasis2/

2) Από το σάιτ τoυ Lifo
www.lifo.gr/team/u28/26539

campaigner έγραψε:ειχα καιρο να διαβασω κατι τοσο ομορφο!!! ΜΠΡΑΒΟ!!

campaigner έγραψε:
Παρα πολυ ωραία!!!

Πρέπει να ήταν φοβερή βραδιά. Και ο Περίδης στην Ομίχλη... Ανατρίχιασα!

Έπρεπε να πουν τον Καφέ μαζί με τον Θανάση...