Παραθέτω την προσωπική/υποκειμενική μου άποψη για τη χθεσινοβραδυνή συναυλία:
Ξεκινάω λίγο αντίστροφα με το συμπέρασμα: Ήταν μια επιεικώς πολύ κακή συναυλία. ¸φυγα πριν καν τελειώσει. Ηταν κακή και για τα δεδομένα του Σωκράτη και για το τι περίμενα εγώ να ακούσω ως ακροατής του Σωκράτη, αλλά νομίζω και για κάθε ουδέτερο ακροατή.
Δεν πρέπει να έχω ακούσει χειρότερο ήχο σε καμμία συναυλία!!! Δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν το έχει σχολιάσει κανείς. Ειδικά η φωνή του Σωκράτη δεν ακουγόταν καθόλου καθαρά. Απαράδεκτο!!! Λιγότερο χειρότερα τα πράγματα στον Ιωαννίδη. Μεγάλο μερίδιο για το αποτέλεσμα της συναυλίας φέρει ο ηχολήπτης. Δεν μπόρεσα να απολάυσω τα λιγοστά τραγούδια του Σωκράτη λόγω ήχου. Δεν δικαιολογείται μια τέτοια παραγωγή να έχει τόσο απαίσιο ήχο.
Επιεικώς απαράδεκτη και η setlist. ¼λο το πρόγραμμα έκανε συνεχώς κοιλιές. Τραγούδια ανόμοια διαδέχοταν το ένα το άλλο. Αν υπήρχε κάποιο νόημα σ' αυτήν τη σύμπραξη θα έπρεπε τουλάχιστον να αποτυπωθεί στο πρόγραμμα. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δε συνέβη. Τι να πρωτοθυμηθώ τώρα.
Αποδείχτηκε πλήρως ότι αυτοί οι δύο καλλιτέχνες δεν μπορούν, να μοιραστούν την ίδια σκηνή, και κατ' επέκταση το ίδιο κοινό. Εγώ πήγα στη συναυλία για να ακούσω τον Σωκράτη. Τον Ιωαννίδη ποτέ μου δεν τον συμπάθησα, τα τραγούδια του μου φαίνονται τουλάχιστον ανιαρά, άχρωμα και δε μου δημιουργούν κανένα συναίσθημα. Δίπλα μου ήταν τρία κορίτσια ηλικίας 15-16 ετών, τα οποία είχαν ακριβώς την αντίθετη άποψη. Σκίζαν τα ρούχα τους για τον Αλκίνοο, ουρλιάζαν συνεχώς σαν τσαούσες και για τον Σωκράτη δεν τους καιγόταν καρφί. Δεν τους κακολογώ. Μεγιά τους με χαρά τους.Το δια τάυτα είναι ότι όταν έβγαινες ο Σωκράτης έβλεπες το μισό κοινό να μιλάει μεταξύ του και να λέει \"άντε πότε θα βγει ο Αλκίνοος\", και όταν έβγαινε ο Αλκίνοος, το άλλο μισό κοινό χασμουριόταν, ξυνόταν και έλεγε \"άντε ρε Σωκρατάκο βγες παίξε γιατί μας πήρε ο ύπνος με τον παπάρα τον Ιωαννίδη\". Εγώ αυτό το αίσθημα αποκόμισα, πέραν λιγοστών εξαιρέσεων (δηλαδή των σουξλε των δύο καλλιτεχνών).
Δεν ξέρω αν και ο ίδιος ο Σωκράτης έχει ήδη συνειδητοποιήσει ότι έσφαλε με την συνεργασία του αυτή, και επομένως, ως επαγγελματίας, τηρεί τους όρους του συμβολαίου του λέει τα τραγουδάκια του και φεύγει, αλλά αυτή την εντύπωση μου έδωσε. ¸βγαινε, έλεγε το ένα τραγούδι πίσω από το άλλο χωρίς παύση ούτε καν για χειροκρότημα, χωρίς καμία επικοινωνία ούτε με το κοινό, ούτε με τους μουσικούς, ούτε με τον Αλκίνοο. Τσαφ πατ να τελειώσουμε γρήγορα. Συνολικά πάντως δεν έπρεπε να έπαιξε πάνω από 15 δικά του τραγούδια, με ότι αυτό συνεπάγεται σε μας που ολόκληρο το χειμώνα αναμέναμε τις καλοκαιρινές εμφανίσεις για να ακούσουμε τα αγαπημένα μας τραγούδια.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έπαιζε τρία τραγούδια δικά του ο ένας και τρία τραγούδια δικά του ο άλλος αφού ούτως ή άλλως δεν υπήρχε κανένας σύνδεσμος! Δεν μπορούσε να βγει ο Σωκράτης, να παιξει την 1 ώρα και κάτι που του αναλογούσε συνεχόμενα, να νιώσουμε και μεις ένα κάποιο συναίσθημα κορύφωσης και να σηκωθούμε να φύγουμε;;; Πάνω που έλεγες αντε ωραία ανεβαίνουμε λίγο ρε Σωκράτη έφευγε και ερχόταν ο Ιωαννίδης και έπαιζε κάτι άχρωμες και ανέμπνευστες διασκευές παλιών του κομματιών. Το ίδιο ακριβώς ισχύσε απ' ότι κατάλαβα και για τις ακροάτριες του Ιωαννίδη.
Γιατί έπρεπε να πει ολόκληρη την Αράχνη μόνος του ο Αλκίνοος;
Απαράδεκτο θέαμα να βλέπω και πολύ περισσότερο να ακούω τον Σωκράτη να ερμηνεύει τον \"Βυθό\". Η αρχοντιά του, η χροιά της φωνής του, η εκφραστικότητά του, η σκηνική του παρουσία δεν ταιριάζουν με μουσικές και στιχάκια που στέλναμε με τα κινητά στα κοριτσάκια όταν ήμασταν στο Γυμνάσιο, άντε στο Λύκειο.
¼ταν ξεκίνησε να παίζει ο Σωκράτης τα Διόδια, μετά από μια παρατεταμένη περίοδο Αλκίνοου, πάνω που είπα δηλαδή άντε να γουστάρουμε λίγο, ήρθε ένας τύπος ο οποίος πουλούσε φωσφοριζέ βραχιολάκια (ναι καλά διαβάζετε) στάθηκε μπροστά μου και άρχισε να φωνάζει \"Βραχιολάκια... Βραχιολάκια...\" ¸λεος... Πανηγύρι κανονικό... ¼λα τα παρακείμενα κοριτσάκια άρχιζαν να αγοράζουν φωσφοριζέ βραχιολάκια και έτσι τα Διόδια πήγαν χαμένα...
Ουδεμία στιγμή κορύφωσης σ' όλη τη συναυλία, το θέατρο πήχτρα, οι μίσοι και παραπάνω είχαν πάει για τον Αλκίνοο και οι υπόλοιποι για τον Μάλαμα. Ο καθένας ανέμενε να ακούσει τον αγαπημένο του καλλιτέχνη.
Η σύμπραξη τους επί σκηνής δεν προσέφερε απολύτως τίποτα...
¸λλειψε πολύ μια γυναικεία φωνή...
Δεν με πείραξε καθόλου η μικρή διάρκεια της συναυλίας! Περίμενα πως και πως να τελειώσει... Τελικά δεν αντεξα και το encore το άκουγα κατεβαίνοντας από το θέατρο...
Αυτά τα ολίγα... Ραντεβού το χειμώνα (ελπίζω)<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Χρήστος Γιαλαμάς, στις: 10/07/2007 18:50
...τι να πει κανείς? 
