Γενικώς στο avopolis τα reviews των συναυλιών είναι κάκιστα, σε σημείο που αναρωτιέσαι αν ο δημοσιογράφος πήγε όντως εκεί ή απλώς ρώτησε, και συνήθως χωρίς φωτογραφίες! Απαράδεκτο για site που δεν είναι ερασιτεχνικό. Το επόμενο βήμα είναι να γράφουνε κριτικές των δύο λέξεων: \"Ήταν καλά!\".

Αλλά για μας που ήμασταν εκεί, τι να μας πούνε τα reviews;

τσεκάρετε και αυτό το review (από το mixtape.gr). Θαρρώ πως είναι πιο εμπεριστατωμένο. Δίνω δίκιο για όσα γράφτηκαν για το avopolis. Απλώς φαίνεται ότι έστειλαν λάθος άτομο, το οποίο (από αυτά που γράφει), φαίνεται ότι καθόταν μεταξύ μπαρ και φουαγιέ. Μόνο εκεί ακουγόταν αυτή η βαβούρα...


Η αγάπη και η εκτίμηση ενός συγκεκριμένου και μάλλον αλλοπρόσαλλου μέρους (αφού άπτεται από τους «έντεχνους» μέχρι τα indie / alternative φρικιά) του ελληνικού κοινού προς τον Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι γνωστή και δεδομένη. Το Gagarin θα γέμιζε ούτως ή άλλως χωρίς αμφιβολία αλλά το γεγονός ότι ήταν και η τελευταία συναυλία αυτής της σύνθεσης της συνοδευτικής μπάντας του προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου κοσμοσυρροή στην οδό Λιοσίων.

Και ο Θ.Π. αντάμειψε το κοινό του με μια χορταστικότατη συναυλία 4 ½ ωρών (πιθανότατα όσο θα παίξουν μαζί Air, James και Tori Amos το καλοκαίρι!) που δεν νομίζω να άφησε κάποιον παραπονεμένο. Απεναντίας άλλο τόσο (που λεει ο λόγος...) να έπαιζε το κοινό δεν θα είχε πρόβλημα! Είναι ενδεικτικό ότι όποτε ο Θ.Π. τολμούσε να ψελλίσει «φτάνουμε προς το τέλος» ή «άλλο ένα και τελευταίο τραγούδι», ολόκληρο το Gagarin εν χορώ άρχιζε να φωνάζει γηπεδικά «Θανασάκη, τι λες τώρα, δεν θα φύγεις πριν τις τέσσερις η ώρα»(!). Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Εν αρχή οι Night On Earth. Ο υποφαινόμενος δηλώνει μετανοημένος που πέρα από μια πολύ επιφανειακή επαφή δεν τους γνώριζε πραγματικά μουσικά αν και είχε διαβάσει τα πολύ κολακευτικά σχόλια για αυτούς σε διάφορα sites, κλπ αλλά και εδώ στο mixtape. Σχόλια, τα οποία επιβεβαιώθηκαν απόλυτα καθότι το εν λόγω συγκρότημα ήταν ότι καλύτερο συναυλιακά σε ελληνικό έχω δει εδώ και αρκετό καιρό. Εκτελεστικά άψογοι, η τραγουδίστρια πολύ καλή σε σκηνική αλλά και ειδικά σε φωνητική παρουσία και ένα μικρό αλλά όμορφο σετ βασισμένο κυρίως στο διπλό Stage / Radio. Ετοιμάζουν και κάποιο project με τον Θ. Παπακωνσταντίνου, κάτι που ακούγεται (στα χαρτιά τουλάχιστον) το λιγότερο ενδιαφέρον! Το κοινό τους εκτίμησε πάντως δεόντως (σπάνιο για support group) και δεν τους «ξέχάσε» αφού πέντε και ώρες μετά στο τέλος αγόραζε το cd τους από τον πάγκο στο φουαγιέ.

Τώρα για το «κυρίως πιάτο», τι να πεις και τι να αφήσεις.... αφήστε που όλα έχουν πια ειπωθεί για τις συναυλίες του Θ.Π. Μόνο τους τίτλους των τραγουδιών να παραθέσει κανείς, χρειάζεται μια σελίδα! 5 παρά κάτι ώρες μουσικής πανδαισίας που απλώθηκε από το «έντεχνο», τα ηχοχρώματα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και το ρεμπέτικα μέχρι rock, ska αλλά ακόμα και «ατονικούς» αυτοσχεδιασμούς» στα όρια της free jazz σε μια συνολική διάσταση που αποκτούσε ψυχεδελική χροιά. ¸να τέτοιο εκρηκτικό μείγμα μόνο ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης αλλά και η συγκεκριμένη συνοδευτική μπάντα (και ας έλειπε δυστυχώς ο Μπάμπης Παπαδόπουλος) με τις απίστευτες εκτελεστικές ικανότητες και το αστείρευτο κέφι μπορούν να αποδώσουν και μάλιστα για τόση ώρα χωρίς να υπάρξει (απίστευτο!) ούτε μία «κοιλιά». Ακόμα και τα ποιήματα - πρόζες του Μπαντούκ ή το εκτεταμένο drum solo ήταν απόλυτα ενταγμένα στο concept της συναυλίας.

To set list είχε τα πάντα: από τα τραγούδια του Θανάση από όλες τις προσωπικές του δουλειές μέχρι διασκευές σε Tom Waits, The Clash, Ramones, Velvet Underground, Σωκράτη Μάλαμα και ρεμπέτικα! Και ο Θ.Π. εμφανώς συγκινημένος αλλά πάντοτε σεμνός, φιλικός και παρεϊστικός (με την καλή έννοια και όχι του χαϊδέματος του κοινού) αφιέρωσε τραγούδι στον 15χρονο Κούρδο που πνίγηκε πρόσφατα στο Αιγαίο στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, παρακάλεσε (παρά το αδιαχώρητο) τους υπεύθυνους του χώρου να ανοίξουν τις πόρτες και για αυτούς-ες που είχαν μείνει απ' έξω και μας άφησε με μια υπόσχεση («καλή αντάμωση»), κλείνοντας έτσι ένα πραγματικά σημαντικό κεφάλαιο του άγραφου βιβλίου της σύγχρονης και πολύπαθης ελληνικής μουσικής με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μια ιστορική σε όλες τις παραμέτρους της συναυλία που πιστεύω θα αποκτήσει μυθικές διαστάσεις στο μέλλον. Ευχαριστούμε Θανάση, Μάρθα, Γιώργο, Αλέξη, Φώτη, Παντελή, Δημήτρη και Δημήτρη και περιμένουμε το νέο κεφάλαιο... Δεν θα αργήσει, ε;

(το review του Λευτέρη Κουσίδη)

δυστυχως costinho η βαβουρα αυτη ακουγοταν κατα διαστηματα της εμφανισης σας σε ολο τον χωρο, ακομη και εγω που ημουν μπροστα την ακουγα..

Costinho έγραψε:
για μας εχει ηδει αποκτησει αυτεσ τισ μυθικεσ διαστασεις και για μια ακομα φορα θα συμφωνησω και θα ξαναπω με πιο βροντερη απο ποτε φωνη ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ.....<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: navar, στις: 02/05/2007 00:34

Εμπειρία, πραγματική εμπειρία. Νομίζω ότι η συγκεκριμένη συναυλία, λαμβάνοντας υπ´ όψιν και την έντονη συναισθηματική φόρτιση όλων μας, ήταν συγκλονιστική. Ίσως πράγματι να είναι η τελευταία φορά που η γνωστή παρέα εμφανίστηκε μαζί, και βέβαια ποτέ μη λες ποτέ. Θα πρέπει να εκτιμήσουμε στα πολύ θετικά της συναυλίας ότι για τη φάση &#8211; μεταίχμιο του Θανάση εμφανίστηκαν μαζί τους οι νέοι του συνεργάτες.



Φίλτατε κύριε Ζουλιάτη (costinho) ήμασταν πολύ τυχεροί που σας είδαμε και σας γνωρίσαμε μια τέτοια βραδυά, ήσασταν τυχεροί που κάνατε support στη Θανασομπάντα. Νομίζω ότι είναι σημαδιακή μια τέτοια συνεύρεση και οι οιωνοί για την πορεία σας είναι οι καλύτεροι. Θέλω να πιστεύω ότι όλο το κοινό του Θανάση θα στηρίξουμε τους νέους Night On Earth, όχι μόνο γιατί ο φίλος του φίλου μου είναι και δικός μου φίλος αλλά γιατι πραγματικά το αξίζουν.

Τα σέβη μου

Υ.Γ. Ελπίζω την επόμενη φορά να έχει γίνει καλύτερη ρύθμιση του ήχου, σας χάναμε πού και πού&#8230;

(Βάσια Τζανακάρη, avopolis.gr)

Τη θυμάμαι τη τύπισσα απ το avgopolis, εκεί που περίμενα στριμωγμένος έξω από την πλαϊνή θυρίδα, να χώνεται και να παραλαμβάνει την πρόσκλησή της. Το ίδιο και τον άλλον από το mixtape.

Εμπειρία κι αυτή... Μου γέννησε απερίγραπτο πλούτο λεπτών συναισθημάτων.
¼σο περνούσε η ώρα και ενώ είχε αρχίσει η συναυλία, κοιτάζαμε με όλο και μεγαλύτερο μίσος τους εκπροσώπους του τύπου που περνούσαν να πάρουν τις προσκλήσεις τους. Σκεφτόμαστε ότι με καθε ένα που προσερχόταν σαδιστικά καθυστερημένος λιγόστευαν και οι πιθανότητες να διατεθούν σ' εμάς οι αζήτητες προσκλήσεις.
Μια κοπέλα γύρω στα 35 ζητούσε φορτικά να μάθει πόσες προσκλήσεις είχαν δοθεί και πόσες απέμεναν στη λίστα. Από κοντά και ο ψηλός με το σκουλαρίκι μπροστά μου, επιστράτευε όλη την ευγλωττία του για να πείσει την υπάλληλο του GAGARIN ότι είνε παράλογο η επιχείρηση να χάνει τόσα λεφτά από αζήτητες προσκλήσεις που θα μπορoύσε να πουλήσει.

¼σοι έφταναν στη θυρίδα ζητώντας εισιτήρια που υποτίθεται ότι τους είχαν κρατήσει υπαρκτά και ανύπαρκτα πρόσωπα, δε γλίτωναν το γέλιο και τα σχετικά περιπαιχτικά σχόλια, όπως μια γλυκιά και κομψή εικοσάχρονη κοπέλα που εμφανίστηκε γύρω στις δέκα και μισή και επέμενε να πάρει εισιτήρια για έξι (!) άτομα, λέγοντας ότι ήταν κρατημένα \"από τον Κωσταντή και τον Αριστοτέλη\".
Kάποιοι όμως έπαιρναν πράγματι κρατημένα εισιτηρια και τότε πέφταμε ακόμα πιο βαθιά στη μαύρη απελπισία

Από τις 21.30 που στήθηκα έξω απ' τη θυρίδα, σηκώθηκα να φύγω κατά τις έντεκα, με τη σκέψη ότι η επιχείρηση δε θα διακινδύνευε να βάλει άλλους μέσα, έστω κι αν είχαν μείνει αζήτητα εισιτήρια. Πιάστηκα και από μια πρόταση για μπιλιάρδο και μπίρες για συνέχεια που έφτασε από το τηλέφωνο και έφυγα με μισή καρδιά.
Η μαυρίλα ολοκληρώθηκε την άλλη μέρα, όταν διάβασα στο φόρουμ και μου είπανε ότι πολύ αργότερα κάποιοι μπήκαν τελικά.
Αν τουλάχιστον είχα κερδίσει στο μπιλιάρδο...